Hallo dames, Ik zou graag wat advies willen. Ik ben nu 7 jaar samen met mijn vriend samen hebben we een dochter. Onze relatie is niet altijd gemakkelijk geweest, dit kwam mede doordat wij erg verschillend zijn en we denken over veel dingen anders, maar dit was niet altijd verkeerd hierdoor ben ik ook veranderd in positieve zin.In het begin hebben wij dan ook veel ruzie gehad. Wat nu niet meer het geval is. Mijn vriend weet dat ik af en toe worstel met twijfels over onze relatie. Ik ben al tijdje ongelukkig ik heb het gevoel dat ik vast zit en niet een stap verder kom. Ik ben hiervoor ook in therapie geweest, wat niet echt heeft geholpen. Ik dacht dat het aan mijzelf lag en dat is ook zo. Maar het heeft ook met onze relatie te maken. Wij praten niet meer het lijkt wel of we uitelkaar gegroeid zijn, er is geen strijd meer geen ruzie , geen liefde, geen empathie, het is en hem ook wel best, heb ik het idee. Hij doet zijn ding en daar is hij tevreden mee. Ik heb het al heel vaak aangegeven dat het niet goed met mij gaat en onze relatie hij zegt dat ook te zien, hij zij laatst tegen mij het lijkt wel of je in schulp bent gekropen en er niet meer uit komt. En zo voel ik het ook. Ik heb relatie therapie voorgesteld, maar hij voelt hier niks voor. Hij zegt ook veel beter als dit zal het toch niet worden. Dan praten we wat over mijn gevoelens en de zijne en we zullen dan beide ons best weer doen maar dit duurt maar even en dan vervallen we weer in ons oude gewoontes. Alleen het frustrerende is dat hij het niet erg lijkt te vinden. Ik weet niet meer wat ik moet doen, hij wil graag een tweede kind maakt plannen voor ons huis waar we pas wonen. En ik loop vast sta stil, wil nu geen tweede kind of mss helemaal niet. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Als ik wegga staat er ontzettend veel op het spel neem mijn dochter haar stabiele omgeving weg, we moeten het huis verkopen, ik zou me hartstikke egoïstisch voelen. Ben bang voor de reacties, want niemand ziet aankomt. Ik weet het niet meer
hoi Fall, klinkt alsof je niet lekker in je eigen vel zit. En ik zou eerst zorgen dat dat weer gebeurd. Wie weet doordat jij zo rondloopt in huis doet je vriend ook niks extras voor je. Je zegt therapie gehad te hebben maar dat dit niet hielp. Misschien een ander zoeken? En misschien een idee je vriend je verhaal te laten lezen of in ieder geval een zeer goed gesprek hebben. Praten en blijven praten is key in een relatie dit zul je altijd moeten blijven doen. Kijk de grote vraag die ik voor je heb: houdt jij nog van hem? Wil je er voor vechten? Ja ga dan aan de slag met jezelf, met wat je wil en kan en eventueel zou willen. (Baan, reis whatever) Heel goed trouwens dat je niet gelijk voor een tweede gaat, dat je inziet dat dat niks beter maakt. Zou wel goed nagaan wat je nu wel echt wil voordat je inderdaad de knoop doorhakt om te stoppen. Succes en sterkte!
Ik moet zeggen , als je eenmaal een kind heb verander je veel.Dat is tenminste wat ik om me heen hoor, ik zelf ook. Dat gaat vaak ieit plotsklaps maar zit in kleine dingen. Bij mannen is dat niet zo, of minder. Misschien kan hij er niet mee omgaan dat jij veranderd bent. Ook de liefde kan veranderen na een aantal jaar en zeker met kids, naar minder stormachtig. Probeer te blijven praten en geen onnodige verwijten te maken.Af en toe tijd voor elkaar zonder kind.