Hallo, Ik zit met het volgende. In december heeft mijn schoonvader die aan de andere kant van het land woont gevraagd of we 1 juni die kant op komen voor een festival. Dit vind hij gezellig. Het is nogal en flamboyante man die erg veel overedingskracht heeft en waar je niet makkelijk tegen in gaat. Iets wat veel mensen verbaasd, omdat ik op zich normaal niet over me heen laat lopen. Hij woont er pas net en dat is zijn keuze, prima natuurlijk. Maar nu verwacht hij dat als we komen, dat we gelijk blijven slapen. Dat hoeft van mij nou weer niet zo nodig, waarom niet een dag op en neer. Anders kost het je gelijk je hele weekend. Nou ben ik totaal niet van de festivals, dus ik stond niet te juichen. In februari kregen we de officiele uitnodiging. Toen heb ik hem gelijk gezegd dat ik niet van de festivals ben en zeker als het weer minder is, mij je er geen plezier mee doet. Als het lekker weer is gaat het wel, maar als het maar enigszins fris is, is het allesbehalve aan mij besteed. Dan heb ik het koud en daar wordt ik alleen maar strondchagrijnig van. Hij is dus nogal een gladde prater waar bij ik geen argumenten tegen kan verzinnen. Hij zei toen ach, we gaan gewoon en als je het beu bent, ga je naar ons huis en kun je daar blijven. Dus maar niet verder op in gegaan. Nu komt het dichterbij en ik heb er eigenlijk steeds minder zin in. De vooruitzichten zijn echt niet super voor komende week. Wel vergeleken bij nu, maar warm, nee dat niet. Kom ik er vandaag achter dat manlief al om 9 uur weg wil rijden, want het is heel de dag!! Ik dacht in de avond. Racoon start al om 1 uur. Op zich vind ik Racoon ook wel leuk, maar dan is het dus een hele lange dag. En daar zie ik nogal tegenop. Het voelt alsof me iets wordt opgedrongen wat ik helemaal niet leuk vind. Ik heb net gebeld en al aangegeven dat ik niet van de festivals ben en met het voorspelde weer er geen trek in heb. Hij had niet veel tijd aan de telefoon dus het was erg kort. Hij zei alleen maar dat het gaat om de gezelligheid en dat het hem niet om het festival. Dat klinkt leuk, maar ik ben niet alleen, we zijn met een grote club. Zwager, schoonzus en de familie van de vriendin van mijn schoonvader zijn er ook allemaal bij. Ik heb geen zin om op dat moment dwars te liggen omdat ik het koud heb of het beu ben. Ten eerste heb ik inmiddels al ervaring genoeg, dat daar toch niemand iets van aantrekt. En punt 2, wie ben ik om voor iedereen te bepalen dat het welletjes is. En punt 3, ik ken mezelf. En in mijn eentje bij hun thuis t/m de avond, dat is natuurlijk juist niet gezellig. Ik zit er dus over te denken om, als het weer niet beter wordt, niet te gaan. Maar kan ik dat wel maken? Ik baal hier zo van. Het voelt echt alsof ik in een hoek gedrukt ben en niet weg kan, terwijl ik nooit om die hoek gevraagd heb. Wat het ook wordt, het is geen van alle leuk. (tenzij het voor zaterdag nog even 20+ graden wordt) Ga ik mee, dan ben ik vast de spelbreker, omdat ik er voortijdig de balen van heb omdat het te lang duurt of omdat ik het koud heb. Ga ik niet mee ben ik ook de afvallige, want ik ben niet mee gegaan. Misschien hebben jullie wat rationele tips? Manlief heeft trouwens wel zin en wil dat ik mee gaat. Al heb ik het gevoel dat dat meer is omdat hij niet zonder mij wil komen dan dat hij perse wil dat ik erbij ben. Want hij weet dat dit niks voor mij is en als we zoiets met vrienden doen, zegt hij altijd, dat is toch niks voor jou, dus je hoeft van mij niet hoor. Oh en wat ook wel mee speelt in mijn achterhoofd. deze zomer word ik 30 en dat weet hij precies na 9 jaar schoonvader zijn. En mijn schoonvader heeft dus kaartjes voor Robbie Williams gekocht op de dag zelf. Prima dat hij dat doet hoor. Komt hij niet naar mijn feestje. (schoonmoeders ook blij). Eigenlijk is het zelfs beter als je in mijn hart kijkt. Maar ik denk dan dus wel. "Het is niet dat hij wel rekening met mij houdt ofzo." groetjes Babke
je kan toch wel 1 dagje mee? het is maar 1 dag op een gans jaar dat je naar een festival moet, misschien ben je jaren niet geweest en wat is nu 1 dagje? ik zou me bij elkaar pakken en er het beste van maken over robbie williams, zo vaak komt hij ook niet optreden en heb je je schoonvader daar ook een half jaar geleden voor uitgenodigd?
Mja ik zou wel meegaan voor je man. Persoonlijk vind ik dat je dan eerder gewoon duidelijk nee had moeten zeggen. En ja misschien heb je dan niet zo'n leuke dag... Maar het is maar 1 dag. Plan voor de zondag iets in wat jij wil doen (ook al is het bankhangen haha). Ik zou er ook iet op zitten te wachten, maar ik zou meegaan voor mijn man en proberen er het beste van te maken.
Persoonlijk vindt ik dat je je aanstelt. Het is maar 1 dag op een heel jaar. Maak plezier met je man. Is toch lief om jullie uit te nodigen.
Ik vind je nogal egoïstisch en zeurderig als ik heel eerlijk ben. Kom op joh, het is echt niet erg om af en toe even aan anderen te denken ipv aan jezelf. Zo verschrikkelijk is het toch niet om één dag met je familie een uitje te hebben. En mocht je nou echt dit door willen zetten zeg dan wel vooraf af en laat je vriend dan gaan.
ik zou wel gaan als is het voor mijn vriend als hij zijn vader niet veel ziet wat is dan die ene dag ja soms moet je opofferen voor je vriend zal hij ook voor jou doen en komt het nou met bakken uit de hemel vallen ja dan kun je zeggen ik ga naar zijn huis maak er een leuke dag van voor je vriend en met je vriend denk dat hij het heel fijn zou vinden dat je dat voor hem zou doen
At Sydneys. Ik ben al vaker op festivals geweest. Ik weet dus wel waar ik over praat en of ik het leuk vind. En die kaartjes. Hij weet dat ik 30 wordt op een zaterdag en we hebben in december toen gelijk gezegd dat het op mijn 30-feest was. At Linda, ja ik heb dus gezegd dat ik niet wilde en mijn bedenkingen had. Daar walsde hij dus zo overheen. hij weet het altijd zo te draaien dat het weer in zijn straatje past. De geschiedenis is te lang om hier te vertellen, maar het heeft er ook mee te maken waarom ik geen zin heb om mij een dagje te vermannen. Voor mijn man ja, voor hem nee. Manlief is ook de enige waardoor ik twijfel. At Mona, kan. Misschien is dat zo, maar is het leven niet te kort om dingen te doen die je niet wilt? En het is niet dat mijn schoonfamilie zich wel eens ergens over heen zet. En daarom ben ik nu wellicht egoistischer dan ik anders zou zijn.
Tja ik weet het fijne er niet van en dat gaat me verder ook niks aan natuurlijk. Maar tip voor de volgende keer: ze gewoon NEE ik ga niet. Overleg anders nog even met je man...
Ik zou met ontzettende tegenzin stilzwijgend mopperend gaan en voor de rest v/d dag voor de liefde vrede mijn fake-glimlach opzetten en net doen alsof ik het naar mijn zin heb zodat het voor iedereen gezellig blijft. Maar van binnen zou ik mij ook alleen voelen, flink balen en de volgende dag zou ik wat leuks willen doen met vriendinnen die mijn leed begrijpen en weer even lekker tot mezelf komen ! Ik vind je niet egoïstisch, want ik zou het exact zo voelen - maar ik zou verder wel gewoon gaan - ondanks dat het stikvervelend is. Het feit wil namelijk vaak dat wanneer je ergens zo erg tegenop ziet en er vervolgens bent, dat het best gezellig kan worden. Ook al is het niks voor jou.
Het leven te kort om dingen te doen die je niet wilt? Kom op joh, het gaat om 1 dag! Het leven is te kort om moeilijk te doen over dit soort dingen. Je houdt toch van je partner? Ga gewoon en maak er samen een leuke dag van!
Ja je hebt helemaal gelijk. Maar vond het moeilijk. Punje bij paaltje zal ik ook wel gaan hoor. Zo gaat het altijd. Maar ik zoek meer een soort gulden middenweg waardoor het voor beiden leuk is. Oh ja, manlief ziet zijn vader nog best regelmatig hoor. Hij werkt namelijk wel in onze regio
Misschien een beetje onaardig gezegd, maar trek lekker warme kleren aan en maak zin! Lijkt me erg sneu voor je vriend dat hij alleen zou moeten naar iets waar jullie een half jaar geleden al voor zijn uitgenodigd. Was daar dan eerder flink duidelijker mee gekomen, dat je echt niet wilde. Ik vind het echt heel raar dat je daar dan een week ervoor mee komt met als reden "het is koud en ik hou niet van festivals". Soms moet je in het leven wat voor een ander over hebben en gewoon zin maken, is mijn mening.
Oh dit is precies mijn gevoel! en wie weet heb je elijk en valt het wel mee. Ik vind het ook niet egoistisch. Als ik echt egoistisch was zou ik niet gaan en hier mijn dilemma niet voorleggen toch?
Geen zin = niet gaan En dat kan je met alle respect vertellen en een ander voorstel doen wat jullie allemaal leuk vinden!
Sorry dat ik het zeg, maar wat kan jij zeuren over 1 dagje. Wees blij dat je nog zoveel familie en schoonfamilie om je heen hebt met wie je een gezellig dagje kan vieren. En als je het zelf niet leuk vindt, dan bijt je even op je tanden en ga je mee voor je man. Als je er eenmaal bent, is het ongetwijfeld wel gewoon leuk. Het had je een boel energie gescheeld als je gewoon in december al ja had gezegd, dan had je er geen half jaar over hoeven piekeren.
Tja ik sluit me bij mamabri aan.. tenzij je nu al weet dat je niet gezellig kan doen dan zou ik thuis blijven en niet de gezelligheid van de rest verpesten
Ik weet dat je ergens wel gelijk hebt hoor. Al kom ik daar niet een week van tevoren mee. Ik heb dat toen gelijk gezegd en me laten overhalen omdat het een avond zou zijn. Nu blijkt het de hele dag te zijn en daardoor begin ik te twijfelen en kaart ik het weer aan
Het leven is te kort om zo zitten te mopperen. Doe het voor je vriend en maak zin. Wie weet is het kei keuk. Enne ik zou juist blij zijn om te kunnen blijven slapen, kun je ook een wijntje drinken
Nou, ik weet niet of ik ook daadwerkelijk gelijk heb, dat zul je eerst moeten ondervinden Maar dat is wel wat ik in het verleden heb gemerkt. Soms verheugde ik mij heel erg op iets wat vervolgens héél erg tegen bleek te vallen en dan zat ik met een glimlachend gezicht (met een zuur gevoel) op een feestje van mijn partner waar ik dus totaaaaaal geen zin in had en al weken tegenaan zat te hikken om vervolgens dé avond van mijn leven te hebben (of in ieder geval een leukere avond dan die ene waar ik mij op verheugd had). Dus wie weet. En nee, een festival in juni is misschien nou eenmaal niks voor jou... Rot maar ja, wat doe je er aan. Wanneer het achter de rug is kun je tegen je schoonfamilie zeggen: nou, om eerlijk te zijn vond ik er niet zoveel aan en heb het niet naar mijn zin gehad, dus de eerstvolgende keer bedank ik vriendelijk
Ik snap je gevoel wel, maar ik zou wel gewoon gaan. Maak je niet zo druk en maak er een leuke dag van! Als je nu al zo 'moeilijk' doet gaat het zeker een lange dag worden. Dus laat je tegenzin thuis en ga er vol goede zin naar toe!