Geven. Kan me voorstellen dat je twijfelt, maar ik zou niet onnodig dit soort geheimen houden voor je kind...
Mijn eerste ingeving was de prullenbak maar tegelijk begon ik te twijfelen. Ik weet natuurlijk niet wat er in staat maar ga uit van een verjaardagskaart omdat hij morgen jarig is. Ik denk dat ik hem voor nu maar even weg leg en dan van het weekend een rustig moment opzoek. Bedankt allemaal
Misschien probeert opa weer contact te zoeken, heeft hij ook spijt dat het zo loopt.. Misschien kun je eerst opa even bellen (waarom niet, toch niet met ruzie uit elkaar gegaan?) en hem hierover aanspreken, de situatie bespreken. Aan de hand van dat gesprek kun je dan beslissen de kaart wel/niet te geven. Wie weet bloeit er weer iets op en dat zou toch geweldig zijn? Had graag een lieve opa of oma gehad die me wel eens een kaartje stuurde, al was het er maar 1. Ik voelde me toen erg vergeten. Wie weet hoe jou zoontje zich nu al niet voelt? Hij weet dat opa nog leeft neem ik aan?
Ik zou hem niet geven en ik zou hem weggooien .. die kaart heeft in mijn ogen totaal geen meerwaarde.. Fijne verjaardag alvast ...
Ligt aan de situatie. Nooit contact geweest is weggooien. Is er wel contact (en weet jouw kind het ook) is wel geven. Maar ik zou hem wel eerst lezen. (Op deze leeftijd en omdat het de eerste kaart is, daarna natuurlijk niet meer) Alvast fijne verjaardag!
Ik denk dat ik het wel zou geven. Als opa, buiten dat hij zijn afspraken vaak niet is nagekomen, verder niks verkeerds heeft gedaan dan zie ik niet zo goed in waarom niet. Maar goed dat is makkelijk zeggen als je niet in die situatie zit.
Ik zou hem wel geven, een kind van 9 kun je redelijk uitleggen dat hij er niet teveel van moet verwachten. Daarbij het is niet gegarandeerd dat hij iets gaat verwachten, dat is jouw gevoel/angst erbij. Voor hetzelfde geld leest hij de kaart en geeft vervolgens aan wie is dat, oh en legt hem weer weg zonder verdere aandacht aan te schenken. Mijn zoontje kreeg voorheen wekelijks exact dezelfde kaart qua inhoud, ondertussen niet meer wekelijks, van ex schoonouders. Maar die geeft helemaal niks om die kaarten, ook niet nu ze minder komen. We hebben ze allemaal voor hem bewaard en dat zullen we altijd blijven doen, hij is een stuk jonger. Overigens ik weet niet of je zoontje op de hoogte was dat hij indertijd zou komen en niet geweest is, maar dat soort 'teleurstellingen' blijven ze naar mijn ervaring heel lang herinneren. Dus misschien dat het je geruststeld dat dat die verwachting ook al kan dempen.
Geven! Had mijn moeder niet gedaan en ik neem het haar nog steeds kwalijk. Gelukkig nu wel contact hersteld met oma
Absoluut geven, je zoon is oud genoeg om uit te leggen hoe of wat. Het fijt dat opa en kleinzoon denkt betekend toch ook wat. Als er verder niks ergs gebeurd is zou ik denken, gewoon geven. Ik zou het mijn ouders enorm kwalijk nemen als ze dit voor mij zouden achterhouden, fijne verjaardag morgen.
Ik zou hem zeker weten geven. Het is toch fijn voor hem om te weten dat opa hem niet vergeten is? Bovendien vind ik niet dat ik het recht heb dingen voor mijn kind achter te houden. Mocht hij er verdrietig van worden dan mag dat, en is het jouw taak hem daarin te steunen. Daar leert hij ook weer van. Je hoeft hem niet te beschermen daarin.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik zou hem zeker geven. Het is zijn post, daar heeft hij recht op.
Ik zou em niet geven. Ook niet weggooien maar bewaren. Mocht ie zelf ooit naar ze vragen dan kan je em altijd geven. En anders als die wat ouder is de kaart geven en uitleggen waarom je de kaart niet gaf toen die 9 werd
Ik zou hem geven. Het is zijn post en hij is groot genoeg om er zelf iets van te vinden. Mijn dochter ziet haar biologische vader al jaren niet meer. Hij liet niets meer van zich horen. Ineens werd er een ansichtkaart bezorgd, haar naam, maar een dag voor mijn verjaardag. Mijn eerste reactie was: weggooien. Maar ik heb hem toch gegeven. Ze was toen 7 of 8 geloof ik. Ze was er blij mee en tegelijkertijd teleurgesteld dat hij blijkbaar haar verjaardag niet meer wist. Een half jaar daarvoor was ze zelf jarig en ontving ze niets. Ze heeft een mooi doosje met wat foto's en een paar kaarten. Eerst keek ze daar nog weleens in, maar nu al tijden niet meer. Ik ben achteraf blij dat ik die paar kaarten destijds toch heb gegeven. Ze heeft ze een tijdje gekoesterd en nu liggen ze op een plek waar ze bij kan. Ze heeft er nu geen enkele behoefte aan om ze te zien, maar dat is nu echt haar keus.
Ik weet niet of ik hem zou geven of niet. Zou beide opties lastig vinden Ik weet alleen uit eigen ervaring dat ik als kind kaartjes van mijn oom en tante en opa en oma kreeg wat ik gewoon niet leuk vond. Je staat op een leuke dag stil bij het feit dat je alleen goed genoeg bent om 1 keer per jaar een kaartje te ontvangen doe dan niks en laat me met rust.
Precies.. Dan wordt er hier gezegd dat het 'ook wel wat betekent' dat opa aan hem denkt.. Ja, na DRIE jaar een keer, terwijl hij 'm al die tijd genegeerd heeft, heeft gedaan alsof hij niet bestond en het hem al die tijd niks interesseerde hoe het kind zich daarbij voelde. 'Maar daar leren ze van hoor!'
Ik zag mijn tante en oom ook nooit. Maar een kaartje voor mijn verjaardag vond ik echt wel leuk. Ik zou het absoluut niet op prijs stellen als mijn moeder voor mij bepaald of ik post wel of niet mag ontvangen. Het is mijn post.
Vroeger had ik een vriendinnetje waarvan haar ouders gescheiden waren. Ze kreeg ook na jaren een kaart van haar vader.. haar moeder had deze alleen ook niet opengemaakt en verstopt..(aan het handschrift had ze gezien dat de kaart van haar ex man afkomstig was). Toen zat ik dus bij haar op haar verjaardag.. ging de bel.. staat haar vader voor de deur!! Hij had in de kaart geschreven dat hij zou langskomen tenzij ze hem een bericht zou sturen dat ze het niet wilde. Ze schrok er erg van dat hij ineens voor haar neus stond! Ik vergeet haar blik nooit meer.
Tja, die van mij vinden zelfs de kaart die ze krijgen van hun spaarbank leuk bij ons word er door de kinderen ook niet veel waarde gehecht aan wie de kaart stuurt, alleen het staat zo vrolijk, die gekleurde dingen, of het plaatje erop vinden ze helemaal geweldig. En degene die echt belangrijk zijn, zijn toch wel op hun verjaardag En ik kan me van vroeger ook niet herinneren dat ik zo bezig was met van wie welke kaart kwam en of ik daar teleurgesteld over moest zijn. Terwijl ik ook kaarten kreeg van degene in de familie die ik nooit zag. Misschien ook wat je voor lading er zelf aan geeft..