Hallo meiden, Even zeuren als jullie het niet al te erg vinden . Er zijn van die dagen dat ik totaal onzeker word in mijn rol als moeder. Net als op dit moment. De ochtend heeft mijn zoon al niet willen slapen en daarom ben ik maar met hem in de auto naar de winkel gegaan. Lekker broodje halen, daar heeft hij in de auto al een stukje van gehad. Had hem eerder op de dag al een half uur op bed gedaan maar hij bleef maar huilen . Nu had ik dus zoiets van dan maken we er lekker een klein uitje van . Nou viel hij dus heerlijk in slaap. Ik hem heel voorzichtig hem op bed willen leggen. ? NEE HOOR . Klaar wakker. Zucht, en hij werd onderhand er mieperig van. Half broodje gehad en nog even wat doen voor het bedrijf. Gedaan dus, en meneer heeft nog even met oma thuis gespeeld. Nu heeft hij van 4 uur tot ongeveer 5 uur geslapen. Rond half 6 6uur probeerde ik hem dus zijn warm eten te geven. En daar heeft hij een half bordje van opgegeten en begint onderhad in zijn oogjes te wrijven en afentoe te gapen. Dus heb ik hem weer op bed gedaan waar hij nu dus ook ligt. Maar hij wil dus niet echt gaan slapen! Niet dat hij ligt te gieren van het huilen of zo, Dan had ik hier niet zo (redelijk) rustig zitten te typen. Hij ligt te miepen, en wat te jammeren. Ook heeft hij al een week zo`n zomer verkoudheid te pakken Het arme jochie is aan het snotten! gelukkig niet met veel niezen. Maar hebben jullie dat nou ook wel eens? Van waarom zit er geen gebruiksaanwijzing bij? Pak ik het wel goed aan? Waarom is mijn kind nou niet als het boekje? Dan snapte ik hem in 1keer. Of deze komt ook wel eens langs Sorry schatje, als je nou kon praten dan kon ik doen wat je me vroeg. #-o Dankje voor het me laten blazen meiden, Liefs een onzekere mamma Janna
Herkenbaar hoor... hier ook regelmatig dat ik dan tegen Thirza zeg: Ja, maar ZEG dan eens wat je wilt, dan doen we dat... Tja, ik kijk wel uit naar haar eerste verjaardag: vanaf die leeftijd weet ik heel wat beter raad met kids, Gaan ze tenminste praten en wijzen enzo...
Heel herkenbaar...Roos is mijn tweede kindje en had gedacht dat ik niet meer zo onzeker zou zijn,nou niet dus...Roos moet ik ook helemaal weer leren kennen en is anders natuurlijk dan Sophie...over sommige dingen ben ik wel minder onzeker maar ik vind het een stuk makkelijker als ze 1 jaar zijn! Net zoals vandaag...Roos heeft haar prikjes gehad,Sophie had nergens last van,maar Roos is heel erg huilerig en maar heel weinig helpt...
Jaja en zelfs bij nr 3 heb je van die dagen.... Mevrouwtje hier is plots klaps 1 kennig (leuk zo net met de verjaardag van dr oudste broer...al die visite die haar op schoot wil ) Maja... elk kind is anders dus elke keer weer uitproberen. En van n beetje geklungel en gedoe is nog geen enkel kind slechter geworden hoor. Komt allemaal vanzelf wel goed.
hihiihihi, daar ging dus die ilusie dat het eventueel bij een tweede beter zou gaan. Maar je wilt het gewoon graag goed doen he? En als ze wat ouder zijn gaat het vast wel wat beter. Maar tot mijn eigen biologische klok toe sloeg ben ik om kinderen heen gelopen alsof het een enge ziekte was #-o . Daarom dat ik ook niet zo veel ervaring er mee heb. Maar ik ben er van overtuigd dat we er vast wel een aardige volwassene van kunnen maken. gna,gna, Liefs Janna
Same here.....ook af en toe zo onzeker....ik zeg ook wel es tegen kai...ow schat...als je nou kon praten dan wist ik wat je wilde....maar ja....zover is het dus nog niet....Kai is trouwens ook mn 2de...en..ieder kind is verschillend...dacht ook dat de onzekerheid wel over zou zijn..maar niet dus...
Verschrikkelijk herkenbaar!! Als ze nou maar zou kunnen praten, dan wist ik wat ik moest... Maar ja, t is altijd wat moet je maar denken... als ze straks anderhalf zijn, kunnen ze misschien (een beetje) praten, maar worden ze ook vreselijk ongehoorzaam omdat ze alles uit willen proberen! En hoe ga je dat dan weer doen?? Hahaha... het blijft lastig hoor, opvoeden zonder boekje erbij! Maar: gelukkig hebben we t forum nog om af en toe ff stoom af te blazen...