Je schoonmoeder is ziek, en je geeft aan dat het niet altijd uitkomt.. Ik ben een chronisch pijnpatient met slechte en hele slechte dagen. De meeste afspraken moet ik op het laatste moment afzeggen. (Uitnodigen levert extra stress op, huis extra schoonmaken, boodschappen halen enz)Wat je dan op een gegeven moment doet, je nodigt niemand meer uit. Dan hoef je ook niet meer af te zeggen. Naar feestjes gaan is ook lastig, kan niet zo goed tegen drukte. Kortom je raakt in sociale eenzaamheid.. Misschien, wat vaker gewoon even bellen of whappen..
Denk trouwens, als ze altijd hebt uitgenodigd, dat ze niet zo snel zullen vragen wanneer het gevierd gaat worden
je weet toch niet wat er nog meer allemaal voorgevallen is.. En volgens mij zit er al een aardige geschiedenis achter als ik het zo hoor. je kan niet altijd maar blijven geven geven geven als je alles al gedaan hebt om eruit te komen.. @ts ik zou vlak van te voren bellen dus zeg de 30e of 31e.. ze weten echt wel wanneer je zoontje jarig is..
Gewoon uitnodigen, gewoon langs blijven gaan en misschien je verwachtingspatroon wat omlaag brengen...scheelt een hoop irritaties.
Ja, er is zeker al het een en ander voorgevallen wat ik / wij allemaal maar hebben geslikt de hele tijd. De maat is voor mij nu echt zó ontzettend vol. Vorig jaar zaten ze bijvoorbeeld met een lange sik op de verjaardag van ons zoontje. Zulke dingen zijn gewoon echt niet leuk en dan vraag ik me af waar hij meer aan heeft uiteindelijk.... Hij is nu nog op een leeftijd dat hij niet teleurgesteld raakt, dus ik heb liever dat we het nu weten dan over een paar jaar. (Overigens zijn schoonouders gescheiden, dus het gaat vooral om schoonvader + nieuwe vrouw. Hij heeft dus wel ook gewoon 2 paar heel leuke opa´s en oma´s )
Ik nodig echt nooit familie uit. Iedereen weet wanneer ik jarig ben en komen ze vind ik het leuk komen ze niet ook prima. Het is nog nooit voorgekomen dat iemand niet kwam.
Wat de anderen zeggen: uitnodiging sturen en maar zien of ze komen. Als ik niet uitgenodigd ben kom ik ook niet.
ik snap goed dat je ervan baalt hoor...ik erger mij ook aan zulke mensen. Maar het kost je uiteindelijk meer energie dan dat het iets oplevert.
Ik zou ook gewoon uitnodigen. Ook al is er veel voorgevallen. Hier is ook op verjaardag of feestdag Regelmatig wat voorgevallen door familie, maar hou altijd eer aan mij zelf.
Gewoon een algemeen mailtje naar iedereen sturen met tijd en datum, en dan zie je vanzelf wie er op komen dagen. Zoveel energie verspillen aan zoiets, echt zonde, niet meer doen. Zo kinderachtig ook, sorry dat ik het zeg, maar ik vind het echt gedrag wat je van iemand van 15 ofzo zou verwachten.
Been there, done that. Belangrijke les: je kunt interesse niet afdwingen. Accepteren dat zij zo zijn en laat het daarbij. Komen ze wel? Leuk! Komen ze niet? Hun gemis. Misschien vinden zij zou wel een controlfreak om (bijv.) 2 maanden van tevoren al alles af te spreken. Alle energie die je er in stopt om hun gedrag te veranderen, kan je beter in iets anders stoppen. Maar ik weet hoe balen het is Knuf
Ik ga niet uit mezelf vragen wanneer iemand de verjaardag viert dus als ik niet uitgenodigd ben dan loop ik er niet zelf achteraan en kom ik ook niet. Dus als je wilt dat ze komen gewoon uitnodigen en afwachten. Vind het erg raar dat jullie dit zo willen oplossen. Als je ergens mee zit zeg het dan tegen ze.
Als het altijd zo is dat jullie hun uitnodigen, kan je niet ineens verwachten dat zij jullie gaan vragen wanneer je het viert. In mijn omgeving, zowel vrienden als familie, worden we uitgenodigd. We hoeven nooit te vragen wanneer iets gevierd wordt. En als we zelf een verjaardag vieren, geef ik aan iedereen door wanneer we dat doen.
Uhm ik zou ze gewoon uitnodigen. Voor hetzelfde geld vier je het niet. Of later of eerder...hoe moeten andere mensen dat weten? als ik niet wordt uitgenodigd ga ik ook niet naar een verjaardag
Eerlijk gezegd vind ik het nogal overdreven. Gewoon lekker op de verjaardag uitnodigen. En niet te veel over nadenken. Waarschijnlijk zien hun zelf niet eens dat ze het verkeerd doen in jouw ogen omdat dit normaal gedrag is voor hun.
Gewoon zoals normaal de uitnodiging sturen en verder het contact op een laag pitje zoals het nu eigenlijk ook is. Als ze behoefte hebben om langs te komen of dat jullie langskomen, dan hoor je het toch wel? En zo niet, dan maar niet. Mijn ouders en ik zijn er ook slecht in, wij komen soms daar, mijn ouders eigenlijk nooit hier alleen met oppassen. Maar in het weekend zullen ze nooit even langskomen, dat moet dan van ons uit komen. Prima hoor, volgens mij voelen we ons allemaal prima hierbij. Over dingen vergeten, ik heb notities in mijn telefoon staan en die ligt bij mijn bed dus als ik ergens aan denk zet ik het meteen erin . Als het iets is wat ik op mijn werk kan doen mail ik het naar mijn werk. Als ik dan aankom op mijn werk heb ik ook echt zoiets van, oh ja!!
Ik ben misschien net zo erg als je schoonfamilie. Ik vraag zelf nooit aan mensen wanneer ze hun verjaardag vieren. Ik denk altijd: 'ik krijg vanzelf wel een uitnodiging en zo niet, dan vieren ze het misschien niet ivm vakantie of andere activiteiten'... Wij vieren zelf onze verjaardag ook nooit met een feest vol visite. Maar gewoon gourmetten met ons gezin of samen uiteten. De verjaardag van onze kinderen vieren we uiteraard wel, maar ik voel me zelf verantwoordelijk dat ik de mensen die we uitnodigen ook tijdig informeer. Ik snap je punt wel hoor, mijn ouders zijn namelijk net zo, daar hoor ik ook maar weinig van... maar misschien kun je beter je energie steken in de lieve mensen waar je wel veel van hoort.
Ik vind jullie eerlijk gezegd een beetje kinderachtig en jullie laten emoties veel te veel meespelen in de hele kwestie. Bel die mensen op en zeg van we vieren .... zijn verjaardag op 1 november vanaf die en die tijd en jullie zijn van harte welkom. Ik ga ook niet vragen wanneer iemnand zijn verjaardag viert want niet iedereen viert alle verjaardagen en als ze willen dat we komen dan horen we het vanzelf wel. Ik zou gewoon accepteren hoe het is en je niet teveel afvragen wat en hoe waarom iets is. Mijn moeder belt ook zelden om te vragen hoe het is en dat is niet omdat het haar geen mallemoer interesseert maar meer een soort verlegenheid en dat ze huiverig is om op een verkeerd tijdstip te bellen. Zo is ze nu eenmaal en daarom bel ik gewoon wat vaker of stuur een berichten om te vragen hoe het gaat. Ik kan daar echt niet wakker om liggen. Ik vraag me ook af wat de rol van je man is in dit hele verhaal want het zijn immers zijn ouders.