We maken ons nogal zorgen over het gedrag van ons zoontje van 15 maanden en ik hoop dat jullie kunnen aangeven dat het normaal gedrag is wat hoort bij die leeftijd...? Mijn zoontje is erg driftig en heeft last van woedeuitbarstingen, soms meerdere keren per dag. En dan met name als hij iets niet mag. Hij snapt het heel goed als je tegen hem zegt dat hij iets niet mag. Daar is geen twijfel over mogelijk. Maar hij gaat gewoon door en ik blijf hem dan corrigeren en als hij dan na tig pogingen nog niet stopt, dan houd ik hem tegen of pak ik hem weg uit de situatie. Als ik hem tegenhoud dan wordt hij laaiend, hij gromt dan vanuit zijn tenen zo hard als hij kan, schreeuwt, krijst, kronkelt in alle bochten om toch te doen wat hij wil. Soms gaat hij zelfs meppen. Ik pak zijn handen dan vast en dat is dan reden om nog driftiger te worden. Kleine dingen kunnen al aanleiding hiervoor zijn. Bijvoorbeeld zijn muts telkens afzetten en dan tegen hem zeggen dat het niet mag, ze weer opzetten en zijn handjes even vasthouden zodat hij niet weer de muts afzet. Dan breekt hij de boel al af. De laatste week is het zo dat hij na de fles voor het slapen gaan, bij de laatste slok, de fles heel hard wegduwt zodat ze uit mijn handen vliegt en meteen van schoot af wil. En als ik hem dan tegenhoud omdat ik wil dat hij even rustig blijft zitten om te boeren en zo, dan wordt hij laaiend en schreeuwt alles bij elkaar. Mijn man en ik weten ons geen raad hiermee en vragen ons dan ook serieus af of het normaal is dat hij zich zo gedraagt. Moeten wij ons zorgen maken?
Lastig he? Tim is 14 1/2 maand en kan ook heel erg boos worden, idd liggen kronkelen over de vloer, alles van tafel gooien enz, van de week heeft hij me zelfs gebeten omdat ik hem bij de dvd wegzette, ik heb er al een topic over geopend maar dan met een andere insteek nl hoe hierop te reageren, misschien ook interessant voor jouw?. http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... p?t=140408 Ik lees dus ff mee naar reactie's
Hier ook een beeb met driftbuien, ze gaat dan spartelend op de grond liggen, soms met dr hoofd liggen bonken zelfs. Ik probeer het maar te negeren en beter gedrag te belonen, ik weet het anders ook niet idd.
He, past wel bij de leeftijd, maar of het binnen de normale grenzen valt, is van een afstandje moeilijk in te schatten. Als je daarover twijfelt, zou ik bureau jeugdzorg eens bellen en vragen of er eens iemand een dagje met je mee kan kijken. Ze hebben daar mensen die dit dagelijks doen en je goed kunnen adviseren, Voor de tussentijd: mijn stiefzoon was hier ook erg goed in. Wij reageerden daar dan niet op, behalve dan dat we tegen hem zeiden: OK, zo doen we hier niet! En dan zetten we hem even op de strafplek (bij ons de hoek in de trap), totdat hij rustig geworden was. We kwamen er later overigens achter dat hij niet tegen suiker kon en dat dit gedrag door suiker verergerd werd... Onze strategie (en later een suikervrij dieet) hebben goed geholpen, we horen nu overal dat het zo'n goed opegvoed, goed luisterend jongetje is, Met grote dank aan zijn moeder natuurlijk ook, waar hij woont, maar die hanteert dezelfde aanpak,
Ja heel lastig. Dat van die suiker heb ik ook wel eens gehoord ja. Hij krijgt practisch geen suiker maar de afgelopen week heeft hij wel veel magere vruchtenyoghurt gegeten waar dus wel suiker in zit. En de afgelopen week is hij overmatig driftig voor mijn gevoel. Maar ja, die link zal ik maar niet leggen, dat lijkt me wat voorbarig. Maar in elk geval wel iets om op te letten. Bedankt voor de tips.
youame heeft dit dus al vanaf dat ze 10 maand was we zetten haar nu naar 1x waarschuwen op de trap (strafplek) ze gooit met alles wat er maar binnen handbereik ligt gooit der eten en drinken door de kamer slaat schopt bijt kronkelen dat ze zich pijn doet bonken tegen de muur deuren enz tot bloedens toe maar moet zeggen dat het al minder is geworden
Oh god...kan me nu niet voorstellen dat mijn lieve schatje ook dit soort dingen gaat doen. Het lijkt me knap lastig... sterkte ermee
Heel herkenbaar... Louise heeft dat ook rond die leeftijd gehad. Ik heb ooit gelezen dat ze dan zo driftig worden omdat ze nog niet in woorden uit kunnen leggen wat ze willen etc. Omdat ze ook begon met ons slaan/knijpen op zulke momenten zijn we haar straf gaan geven en dat is 1 minuut op de gang. Aangezien we hierin heel consequent zijn, en ze natuurlijk wat ouder is inmiddels, gaat het nu heel goed. Heel af en toe nog maar dat ze eens boos wordt en dan bijv. een stuk speelgoed op de grond gooit ofzo.
@Manuela: klopt, ze kunnen het nog niet verwoorden. Daarom helpt het overigens wel als jij dat doet: Ja, je bent boos omdat je dit niet mag van mama. Dat is ook niet leuk, maar je mag dan niet .... Dat helpt ze om er wel woorden aan te gaan geven zogauw ze gaan praten. Al is het straks alleen maar dat je kindje op zo'n moment roept: BOOS! Dt kun je dan bevestigen, daarmee voelt je kind zich erkend in zijn gevoel, zonder dat je er dus in mee hoeft te gaan en het z'n zin hoeft te geven,
Dat doen we inderdaad ook en zeggen er ook vaak bij dat ze best boos mag zijn maar dat ze niet mag slaan/knijpen etc.
Zooooo herkenbaar! Mijn meisje is ook 15 maanden en al een paar dagen met momenten driftig als ze iets niet mag of wanneer ze iets wil wat wij haar als ouders beletten. Ze gooit dan haar hele lijf in de strijd en roept boos: 'neeneeneeneeneeneenee', wild om haar heen trappend . Mijn vriend is al een keer ineengekrompen van de pijn toen ze hem - per ongeluk weliswaar - in zijn ballen trapte uit protest. De tips van Rozemarijke en Manuela79 zijn erg goed en die worden hier ook toegepast, helaas zonder resultaat bij dit soort buien tot nu toe
Haha, ja, zeker als je een lekker karaktertje in huis hebt lopen, kan het even wat doorzettingsvermogen vragen voor het werkt. Gewoon volhouden, het resultaat zal er naar zijn, Mijn stiefzoon gedraagt zich (bijna altijd ) voorbeeldig tegenwoordig!
Misschien niet zo leuk voor jullie maar ben wel blij om te horen dat we dus niet de enigen zijn met zo'n driftkikkertje ... We proberen er in elk geval zo rustig mogelijk mee om te gaan en ik blijf dan ook rustig tegen hem praten om hem te kalmeren. Hopelijk is het een fase...
Pjew, ook dat is een periode die ze even doormoeten (en jullie ook) 't Scheelt overigens wel of je een kindje met flink veel temperament hebt, of een wat rustiger kind. Onze oudste was ook furieus op die leeftijd, de tweede daarentegen heel rustig. Met nummertje drie moeten we nog maar even afwachten, die is tot nu toe heel rustig, maar ja, ook nog maar net een jaar he? Wat ik wel fijn vind is, dat je het wel bij alle kindertjes ziet. Dus geneer je niet voor familie of vrienden ofzo, want ook zij hebben dit (als ze tenminste kindertjes hebben).
Ik had het er gisteren met mijn moeder en schoonmoeder over. Mijn moeder herkende deze mate van driftigheid niet als ze terugdacht aan mij en mijn zussen vroeger, voor mijn schoonmoeder was het echter heel herkenbaar. Mijn vriend was blijkbaar net zo driftig en heftig als ons dochtertje nu. Ach ja....het is altijd al een temperamentvol dametje geweest, zelfs in de buik was ze dat al Het is een geruststelling te weten dat we niet de enigen zijn, maar mijn vriend en ik kijken elkaar af en toe wel aan met een blik van "shit, waar gaat dit heen? Ze zit nog niet eens in de peuterpuberteit...pfff, voor wat voor uitdagingen gaat dit spookje ons stellen?!" Edit: misschien leuk voor de beeldvorming om er aan toe te voegen dat mijn vriend NU juist de rust zelve is en ik een opgewonden standje
waarschijnlijk is je mannetje druk bezig met zijn eigen ik te ontdekken, wat op zich een hele goed ontwikkeling is, maar ja dat het met zo veel drukte moet he! ik zou zoveel mogelijk negeren, want negatieve aandacht is ook aandacht geven. maar goed om hem nu steeds zijn zin te geven. je zou bijv. ipv de strijd aangaan over bijv een muts die hij niet op wil hem laten kiezen uit 2 verschillende mutsen of een pet. zo kan hij goed zijn eigen ik ontdekken, maar wel binnen jouw grenzen. mocht het toch uitlopen op een conflict dan kun je voor hem zijn boosheid benoemen; "je bent super boos, het is ook niet leuk als je ......... niet mag. en duidelijk vertellen dat als hij niet kiest uit bijv. de mutsen mama gaat kiezen! en lekker veel complimentjes geven over alles wat goed gaat! misschien heb je er wat aan, succes! groetjessss
Heel erg herkenbaar. Ik ben hiermee naar het CB geweest en zij zijn toen bij mij thuis geweest om het te bekijken. Ook kreeg ik een soort werkboek van het Triple-P programma. Aangezien ikzelf niet lekker in mn vel zit met mijn handicap en familieproblemen heb ik nu 2-maandenlijks contact met iemand van het CB. Ook komen ze dan langs en als er iets is kan ik diegene altijd mailen. Ik heb echt het gevoel dat ik goed ondersteunt wordt door hun. De woede-aanvallen en driftbuien worden echt wel minder, maar soms kunnen ze echt heel lang duren. Probeer in ieder geval rustig te blijven en mocht het je echt even teveel worden dan wil negeren of weglopen wel eens helpen. Bij Anouk werkt t momenteel erg goed. Ik laat haar dan even gewoon compleet uitrazen en als ze weer lief aan t spelen is krijgt ze weer de volle aandacht en een compliment dat ze lief aan t spelen is van me. Ik geloof dat ze dit positief negeren noemen. Kijk anders eens op de website: http://www.triplep-nederland.nl/ Liefs, Duveldraakje