Een jaar geleden ben ik bevallen van ons zoontje... Toen ik nog maar pril zwanger was had ik al alle namenlijsten afgestruind. Meisjesnamen waren we snel uit, maar jongensnamen.. pfff Bij ons eerste zoontje heeft het ons al veel moeite gekost om samen een leuke jongensnaam te vinden, maar dat is uiteindelijk gelukt. We zijn er nog steeds erg blij mee. Maar ik dacht toen wel.. als we ooit nog een tweede krijgen en het wordt weer een jongen wat moet dat kindje dan voor naam krijgen? Maar goed, dat was toen helemaal niet aan de orde. En toen bleek ik een jaar geleden opnieuw zwanger, van jawel nog een jongen . Al vrij snel gingen we op zoek naar namen. Met name jongensnamen. Dit keer vonden we het nog lastiger, we wilden naast een leuke stoere naam dat deze ook nog bij die van zijn broertje zou passen. Mijn man en ik hebben beide ook nog eens een andere smaak, dus het was gewoon heel lastig. Uiteindelijk hadden we 3 namen over, waarvan ik er 2 niet zo mooi vond in combinatie met de naam van zijn broertje. Na lang wikken en wegen is het dus die laatste overgebleven naam geworden: Noah. Ik vond deze naam altijd zo mooi voor een meisje (-h) dus waarom dan niet voor onze zoon. 100% overtuigd ben ik nooit geweest. Een wauw naam hebben we niet gevonden. Maar deze kwam zeker in de buurt. Alleen..we zijn nu een jaar verder en ik kan nog steeds niet aan zijn naam wennen . Ik moet steeds aan een meisje denken als ik zijn naam hoor (misschien omdat ik die naam al die tijd voor een meisje in mijn hoofd had) Ik weet het.. er zijn veel jongetjes met deze naam... hij staat op 1. En ik vind het nog steeds een hele mooie naam, maar het went niet. Ik durf mijn gevoel ook niet goed te delen met anderen,schaam me er een beetje voor. En daarnaast ik wil het ook niet erger maken dan dat het is en dat daar de aandacht naar uitgaat. Zijn naam veranderen wil ik niet, ik zou ook geen andere naam weten (dat was ook ons probleem ) en een tweede naam heeft hij niet. Eigenlijk wil ik gewoon dat het went, dat het goed voelt en dat ik trots kan zijn op zijn naam! Ik weet ook niet wat ik met dit bericht wil, maar misschien heeft iemand tips of herkent iemand zich in mijn verhaal..
Wat rot dat je je zo voelt. Hier ook 2 zonen en vond de meiden namen ook zoveel makkelijker. Bij beide hebben we de naam later in de zwangerschap nog veranderd en nooit spijt van gehad. Bij zoon 1 nooit een wauw gevoel gehad maar die naam past ohh zo bij hem en vind hem nu echt supertof. Misschien kwam het ook dat ik niemand kende met die naam. Bij zoon 2 uiteindelijk voor een naam gegaan die het gewoon moest worden. Wat is de naam van je eerste zoon?
Ik hoop en denk dat het een kwestie is van tijd. Ik heb heel erg getwijfeld over de naam van onze tweede zoon. Hij heeft de naam die ik al heel lang ontzettend mooi vind. Maar het past niet helemaal bij ons als gezin of zo. Ook is het een hele lieve en zoete naam terwijl hij een iets lompe, eigenwijze en koppige, wildebras is. Zijn tweede naam past wel heel erg bij ons en bij hem. In de twijfel heb ik besloten dat het aan hem gaat zijn wat hij wil. Als hij zijn voornaam niet mooi vindt dan heeft hij een tweede naam om te gebruiken. Als hij zijn voornaam mooi blijft vinden dan is het een mooie naam om te blijven gebruiken. Inmiddels is hij voor ons zijn naam. Ik weet het niet anders te omschrijven. 'Ik ben' begint toch altijd met jouw naam. Vind je de naam echt minder, of vind je het misschien lastig dat je hem niet hebt kunnen geven aan een dochter? Edit: Achteraf gezien had ik een nummer 1 naam: Dennis. Die hebben we niet gegeven omdat mijn vriend daar toen een negatieve associatie mee had. Maar als we toen wisten wat we nu weten dan had dat echt de naam geweest. Inmiddels maakt het mij niet meer uit. Zijn naam heeft de betekenis gekregen van de persoon die hij is.
Ik heb echt wel heel wat maanden (veel meer dan 1 jaar) moeten wennen aan de naam van onze oudste. Hier op ZP lees ik wel vaker dat mensen erg moeten wennen aan de naam van hun eigen kind. Helemaal niet zo vreemd dus!
Heel herkenbaar! Mijn 2e zoon is nu 8 maanden oud. Wij zijn heel onzeker over zijn naam en hopen dat het snel went. Lang getwijfeld of we zijn naam zouden veranderen, uiteindelijk besloten het niet te doen. We zouden niet goed weten wat wel. Of beter gezegd: daar worden we het niet over eens. Er is veel aandacht naar uit gegaan en daardoor is het nog 'groter' geworden. Welfijn dat we er goed over konden praten. Wij hebben voor een naam gekozen die niet goed bij de andere namen in ons gezin past. Krijgen dat ook vaak te horen, dus dat helpt niet bij het wennen. We geven het tijd....
Herkenbaar gevoel ... ik dacht ook.. als ik weer een jongen krijg weet ik echt geen leuke naam ... inmiddels heb ik dé Naam voor mn mannetje, ik gebruik hem nu al en in het begin was t wennen maar nu helemaal aan gewend. Geef jezelf nog de tijd.. misschien is het ook een kwestie van omschakelen met de naam omdat je altijd het idee van een meisje erbij had. En uiteindelijk was Noah toch de naam die jullie het mooiste vonden, had je nu wel anders gekozen dan denk je ?
Gun jezelf de tijd. Mijn oudste is inmiddels 8, en vanaf dag 2 had ik het gevoel de verkeerde naam gekozen te hebben. Het kostte me echt wel een aantal jaar, maar nu is het helemaal goed zo.
Bedankt voor jullie reacties! Fijn om te horen dat ik niet de enige ben! @Zonnestralen : ik vind de naam nog steeds mooi, maar zie nog steeds een meisje voor me. Het is niet dat ik liever een dochter had gehad. Maar denk wel dat de naam beter bij een dochter zou passen @Mila1988 nee, ik zou ook nu geen andere naam weten
Ik herken het deels. Na de oudste zoon wist ik: nooit ga ik meer zo'n klik voelen. (Naam komt 0,0059% voor). Toen ik 32 wk zwanger was van zoon 2 voelde ik druk. Er was maar 1 naam waar we ook helemaal weg van waren, maar wel 1 die erg apart was/is en waar we ook echt even aan zouden moeten wennen mochten we die naam in de praktijk daadwerkelijk gebruiken. De naam is volgens Meertens te uniek voor statistieken. 0,0001% komt ie voor. Toch die naam gegeven. De eerste 2 maanden voelden wat onwennig. Heb heel vaak gedacht: hebben we dit echt gedaan? Maar: er was geen alternatief en we stonden er nog steeds achter. Nu, 7 mnd later, ben ik zó blij met de naam. Het past enorm bij ons en bij hem en besef dat het een kwestie van wennen was. Hoop dat dit bij jou ook het geval is. Uitspraken als 'een naam zegt niks, wat doet dat er toe', zeggen mij niks. Voor mij doet een naam er zeker toe. Ik denk dat als je het idee dat je deze naam nú leuker móet vinden, dat het averechts werkt. Let it be, het komt écht wel..
Deels herkenbaar. Mijn jongste heet ook Noah en ondanks dat ik het wel een prachtige naam vind, had het niet direct de wow-factor voor mij, maar mijn man vond het een prachtige naam en past ook goed bij de naam van de oudste. Beide Hebreeuws. Een aantal maand na zijn geboorte begon het te wennen en past de naam ook gewoon bij hem. Volgens mij wordt de naam ook veel vaker voor een jongen gebruikt dan voor een meisje.