Ik moet hier even juichen over mijn gyn! Het is zo'n meedenkende, meelevende en lieve vrouw! Ik heb haar al eerder gehad bij mijn eerste en zij weet gelukkig dus hoe zwaar die zwangerschap is geweest. Ik ben 22 weken ver (pas): Ik zit hier met een ernstige (chronische) BI, Ichsias, en een te veel aan harde buiken. Ik word goed opgevolgt ivm in eerdere zwangerschappen vroegtijdige weeën, zwangerschapsvergiftiging en dysmaturiteit. ik heb 2 kleintjes rondlopen van 1,5 jaar en 2,5 jaar wat het allemaal extra zwaar maakt. Wat zij voorstelde: -Bellen als ik het niet meer trek voor een korte opname met pijnbestrijding (pethedine) en slaapmiddel. -Thuiszorg, ik moet het aanvragen zij stelt alle gegevens tot beschikking met een dringend advies de thuiszorg zo spoedig mogelijk op te starten. -Revalidatietraject op starten en dus afsrpaak maken met een revalidatiearts. -Inleiden vanaf 37 weken zodra ik inleidbaar ben -Aanpassingen in huis (bed beneden, babybedje beneden, commode beneden etc...) -Extra kraamzorg of aanvullende thuiszorg na de bevalling Pffffffffff, een pak van mijn hart allemaal! Ik zie het eindelijk weer een beetje positief in omdat ik nu dan eindelijk hadvaten aangerijkt heb gekregen waaraan ik mij kan vastklampen!!!!! Joehoe!!!!! Lang leven mijn gyn!!!!
Precies, ik dacht aan een doosje gebak bij de volgende controle en de groeiecho/doppler. zit ik net mijn aanvraag voor thuiszorg in te vullen drukt mijn dcohtertje op de powerknop: alles weg hoefde alleen nog met digid te ondertekenen......grrrrrrrrrrrrrr
Fijn zo'n gyn. Mag ik vragen waarom je niet wat meer tijd tussen je zwangerschappen hebt genomen gezien de zwaarte van je zwangerschappen? Vroeg het me af omdat het me niet prettig lijkt zoveel klachten met allemaal kleintjes. Maar wens je sowieso veel sterkte en gelukkig dat ze met je meedenkt. Dat is tegenwoordig zeldzaam.
Toen ik nog maar 17 jaartjes jong was zijn mijn linker eierstok en eileider operatief verwijderd ivm ernstige verklevingen (endometriose) en een kralenketting aan (grote) cystes. Dit verklaarde dan ook mijn chronische buikpijn en 1 (met uitzondering) 2 jaarlijkse menstruatie. Toen der tijd is mij verteld vrijwel geen kans te maken op een natuurlijke zwangerschap. Ook is mij 'geadviseerd' jong te beginnen aan kinderen omdat de kans op onvruchtbaarheid aanzienlijk hoog is. Mede door de endometriose en PCOS zat er een hele grote kans in om later ook de rechtereileider en eierstok te verwijderen. Toen mijn huidige man ik uiteindelijk aan kindjes wilden beginnen hebben wij ons laten onderzoeken in het ziekenhuis (ik was inmiddels van de Randstad verhuisd naar Brabant waardoor het extra fijn was een 'second opinion' te krijgen). Hier werd ons gezegd te beginnen met clomid om te zien of dit enig effect had. Tevens kreeg ik een HSG en moest mijn man zijn zaad laten onderzoeken. Na deze onderzoeken werd ons medegedeeld dat het beter was het IVF traject te starten daar clomid geen uitwerking had op mijn eisprong en mijn man een licht verminderde (1/3) vruchtbaarheid had. Wij vonden het zelf een hele grote stap om ineens met IVF te beginnen en hebben besloten om nog een aantal jaar te wachten en te kijken wat de natuur ons zou brengen. Dit was overigens in februari 2006. sinds ik bij mijn man ben heb ik nog nooit een natuurlijk/spontane menstruatie gehad. In juni 2006 verloor ik wat druppeltjes bloed. Ik sprong een gat in de lucht (in het cafe) en heb tampons uit 'de muur' getrokken. Tot mijn grote verbazing is het bij die paar druppeltjes gebleven. Helmaal in paniek de maandag de huisarts gebeld omdat ik bang was dat het een en ander weer goed mis was. De huisarts stelde voor om een zwangerschapstest te doen. Ik werd heel boos op hem, natuurlijk!!!!!!!!! Maar wat bleek: Ik was zwanger!!!!! Dit helemaal op de natuurlijke weg!!! Boven alle verwachtingen in!!!!!!!!! Toen mijn eerste dochtertje geboren werd hebben wij besloten om wederom de natuur zijn gang te laten gaan, het kon immers eeuwig duren voordat er weer zo'n spontane zwangerschap zou plaatsvinden (al gingen we er vooralsnog vanuit dat het toch niet nauurlijk zou gaan en dat ons dochtertje een echt wonder was, is ze ook maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel). Na 7 maanden was ik toch plots weer in blijde verwachting, op de natuurlijke manier!!!!!!!! En ook na deze bevalling hebben wij besloten om de natuur zijn gang te laten gaan juist omdat de woorden van de gyn nog door ons hoofd spoken: kans op onvruchtbaarheid, vroegtijdig de overgang in door verwijdering van de rechter eierstok en eileider. Wij voelen ons dan ook heel erg gezegend met onze kinderen zoals je zult begrijpen. En de 'tijd tikt' voor ons vanwege mijn medische achtergrond vandaar zo kort op elkaar!
Hey meid, zie nu pas je antwoord. Wat heb jij al veel doorstaan met je gezondheid. Ik begrijp je helemaal. Je denkt nooit op de natuurlijke manier zwanger te kunnen worden of uberhaupt zwanger te worden en dan wordt je gezegend met een natuurlijke zwangerschap. Knap dat je ondanks je pijnen toch weer je lichaam haar gang hebt laten gaan. Hoop wel dat het toch nog enigzins dragelijk voor je is gezien je andere topic waarin je je pijnen heel duidelijk hebt beschreven. Petje af hoor, lijkt me echt verschrikkelijk zoveel pijn en onzekerheid.