Ik ben net 5 weken zwanger na een eerste ivf-poging. Ik ben al een tijdje op zoek naar informatie over zwanger zijn in combinatie met verklevingen in de buikholte. Ik heb in februari een buikoperatie moeten ondergaan in verband met endometriose en daarna is mijn buik eigenlijk nooit helemaal goed genezen. Ik blijf last houden van een trekkerig gevoel en mijn buikspieren werken ook nog niet optimaal. Ik kan ook aan mijn buik zien en voelen dat er ergens iets niet helemaal goed zit. Na onderzoek d.m.v. inwendige en uitwendige echo's is de conclusie van mijn gynaecoloog dat er waarschijnlijk verklevingen zijn ontstaan als gevolg van de operatie. De enige manier om hier zekerheid over te krijgen is nogmaals een operatie, met het grote risico dat er opnieuw verklevingen ontstaan. Dat was geen optie en daarom zijn we toch de ivf-procedure ingegaan. Mijn gynaecoloog heeft mij verzekerd dat het echt geen kwaad kan om zwanger te zijn met verklevingen. Maar ik ben wel heel erg benieuwd of er meer vrouwen zijn die hiermee te maken hebben (gehad). Ik kan er op internet eigenlijk niets over vinden. Groetjes Suus
Hallo Suus, Ik heb verschillende keren een buikoperatie gehad en nu ben ik bijna 34 weken zwanger. Het is/was wel zwaar moet ik zeggen. Heb elke dag nog een wat hardere buik en aangezien mijn buikvlies vastzat aan mijn darmen had ik wat last van mn stoelgang enzo. Daarnaast voelde ik meer pijntjes dan wanneer je dat allemaal niet hebt. Maar ik heb het er allemaal voor over! We zijn ruim 4 jaar bezig geweest en nu dan eindelijk zwanger! Moet zegen dat nu in de laatste fase ik niks meer merk van de verklevingen, maar daartegenover staat dat je dan wel weer ergens anders last van krijgt. Maarja de laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze he? Ik kan 1 ding met recht zeggen; verklevingen of niet; ik zou het zo weer doen!
Hoi Nofje, Jeetje, wat fijn voor je, dat je na vier jaar zwanger bent! Wij zijn ook al een tijdje bezig geweest en toen toch maar een kijkoperatie gedaan. Toen wist ik al dat ik endometriose had, maar nog niet hoe ernstig. Die kijkoperatie werd uiteindelijk een gewone buikoperatie, daar weet jij dus alles van....Is me helemaal niet meegevallen! Maar ja, wat moet dat moet. Gelukkig is zwanger worden nu toch nog gelukt, al is het nog erg pril. Heel spannend dus. Volgens mijn gynaecoloog zouden verklevingen ook juist kunnen 'ontkleven' als je buik gaat groeien, is dat wat jij nu ook merkt in de laatste fase? Ik kreeg allemaal visioenen van organen en vliezen e.d. die uit elkaar scheuren, maar hij zegt dat het echt veilig is . Het is bij mij ook niet duidelijk waar er precies verklevingen zitten. Ik heb wel pijn, die is nooit weg geweest na de operatie en ik kan ook duidelijk aanwijzen waar de pijn zit. Maar hoe en wat kan alleen duidelijk worden met een nieuwe operatie en ja, dan begin je dus weer van voren af aan.... Fijn dat je reageert, ik kan hier echt niets over vinden op internet.
hey Suus, nee ik kon er ook niks over vinden op internet. Dus zeker in het begin van de zwangerschap liep ik best wel vaak bezorgd met buikpijn naar de gyn. Die gaf aan dat hij op de echo kon zien waar de verklevingen zaten en dat het er best wel wat waren... Hij zei ook dat de verklevingen 'meerekken' met de groei van de baarmoeder en het verplaatsen van de organen. En dat er niks gevaarlijks aan was. Ik moest gewoon veel rust houden wat later in de zwangerschap en dan zou het helemaal goed komen. Ik dacht eerder ook altijd dat ik wel een ks bevalling zou krijgen.. Maar niets is minder waar. Hij wil juist heel graag een natuurlijke bevalling, omdat een ks alleen maar voor meer verklevingen zou zorgen. Ik schrok daar wel wat van, dus nu zijn we al even voor aan het bereiden op een natuurlijke bevalling. Kindje is hier zeer gewenst moet ik zeggen. We zijn de afgelopen 4 jaar bezig geweest met het wachten en zoeken naar een goede eiceldonor. Want mijn buikoperaties waren noodzakelijk om de eierstokkanker uit mijn lijf te verwijderen. De eerste keer was ik 21 en de tweede keer 27. En na een jaar in ellende te hebben gezeten kwam ik erachter dat de optie eiceldonatie open stond.. zeker voor ons. Dus na een 3 tal pogingen via Geertgen ben ik dan eindelijk zwanger geraakt! Ik ben de donor zow ontzettend dankbaar! Jij trouwens ook heel hartelijk gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Geniet ervan, want het is echt een hele bijzondere tijd. En straks gaat misschien wel de grootste wens die je kunt hebben in je leven gewoon in vervulling en heb je een prachtige zoon of dochter! Liefs, Nofje
ow en maak je vooral geen zorgen.. Ik heb er spijt van dat ik in het begin van de zwangerschap zo ontzettend bezorgd ben geweest.. het is zoiets kostbaars en ik was zo bang dat ik het kwijt raakte..... Kon er amper van genieten... Tot mijn man zei.. Je bent NU zwanger en als het eruit moet komen komt het toch wel.. of het nou heel pril is of voldragen.. Je bent NU zwanger en misschien zul je dat wel nooit meer worden.. dus geniet er nou eens van, anders krijg je straks spijt.. Nou en daar heeft hij echt wel gelijk in gehad... Xxx Nofje
Zo, dat is heftig wat je hebt meegemaakt zeg....En wat fijn dat er een oplossing als eiceldonatie bestaat. Ik kan me voorstellen dat je de donor dankbaar bent! Ik herken wel wat je zegt hoor, dat je in het begin zo bang bent dat het mis gaat. Ik durf ook niet zo goed te genieten en denk bij alles wat ik voel en niet ken het zal toch niet?...Mijn lijf heeft me al vaker in de steek gelaten en ik durf er nog niet zo goed op te vertrouwen dat het goed gaat. Maar ik probeer echt wel te genieten hoor. En ik zeg ook tegen mezelf wat jouw man zegt, nu ben ik in ieder geval zwanger en er zijn tijden geweest dat ik niet dacht dat dat ging lukken. Tot nu toe gaat het goed, dus daar geniet ik van!