Al vanaf 2012 tot nu toe zes keer zwanger, waarvan 1 goede zwangerschap met als resultaat een mooie Dochter! De andere -Anencefalie met 13 weken -Vroege miskramen 4 en een 6 eweken. -Laatste was in maart 11 weken maar vrucht gestopt met 8 weken, die uiteindelijk pas klaar was na een curratage begin mei. Nu vandaag drie dagen voor nod een lichte positieve test in handen.. Kan er niet blij om zijn merk ik. Alleen maar het gevoel het wel weer mis gaat. Niet eens echt angst, want ben er rustig onder. Nu dus vier weken op naar de 8 slopende weken, als de testen gaan oplopen Misschien zijn hier wel lotgenoten in deze wachtweken..
Jeeeee meid, wat heftig allemaal! Ik vind t echt niet gek dat je al bijna wacht op het misgaan ervan. Afschuwelijk. Ik ga voor je duimen dat de testen mooi op gaan lopen en dat alle broertjes en zusjes deze uk de goede richting uit gaan helpen. Dikke knuffel!
Ow en ja, ik herken je gevoel ietsiepietsie vanuit mn miskraam en daarna mn zwangerschap... maar bij lange na niet jouw ellende meegemaakt. nu probeer ik me er niet teveel mee bezig te houden en te vertrouwen. Het gaat me redelijk af.
Ja ik ben denk ik wel een lotgenootje. Ik heb 7 miskramen gehad en heb 2 kinderen. De 7 miskramen waren 4x na een kloppend hartje en ik heb 2 partiële mola's gehad en 3 curettages. Ik had 7,5 week geleden mijn laatste curettage en kwam er afgelopen weekend achter dat ik weer zwanger ben. Geen idee hoe lang, want ik ben dus niet ongesteld geweest. Wat mij betreft betekent die test alleen maar een curettage. Ben helemaal niet blij.
Kan me wel enigszins verplaatsen in je toestand, zelf nu voor de 5e keer zwanger en ook maar 1 kindje (1x MA, 1x bbz en 1x MK) ik duim toch voor een goede zwangerschap!!
Oh wat heftig allemaal. Helaas zit ik ook in die slopende wachtweken... Pfff gaat niet snel genoeg. Heel veel sterkte, geduld en rust de komende tijd.
Hoi.meid Allereerst gefeliciteerd. Ik weet precies hoe je je voelt ik ben nu voor de 6e x zwanger waarvan 1 zoontje en 3 x buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik heb inmiddels.al wel echo,s gehad maar ik ben zo gestresst en angstig. Ik ben er dus totaal niet rustig onder en de dagen kruipen vooruit. Ik weet niks te zeggen waardoor je je beter gaat voelen .
Tja, volgens mij kan niemand me geruststellen, want je weet het maar nooit. Volop ongi klachten, gerommel steken, maar dat kan ook goed zijn. Het is zo naar als je keer op keer dat gevoel hebt dat vast wel mis gaat. Die eerste zwangerschap van 13 weken was zo hemels en roze. Dar ga je nooit meer krijgen denk ik. Ben nu ook 38jaar, dus het houdt voor mijn gevoel ook wel een keer op. Hoeveel kun je hebben als mens.. Vooralsnog geen bloed en dat geeft moed heb ik in 2012 hier geleerd hahaha Test van vanmorgen lijkt donkerder te zijn dan gisteren. NU donderdag morgen maar weer testen.
Dat zijn er ook veel idd! Spannen voor je. Wanneer ga je bellen? Gyn heeft gezegd als je weer zwanger bent bel maar maken we een afspraak, maar zelfs dat stel ik nog maar even uit denk ik, hier ook 3x na het kloppende hartje. Ben nu ook nog vroeg natuurlijk. Denk dat ik bij de knaller test ga bellen
Nee klopt dat in onbezorgde krijg je nooit meer terug helaas. Heb ook al tegen mijn man gezegd mocht dit weer misgaan dan denk ik niet dat we er nog een x voor gaan, hoe ik deze weken beleef is niet te doen en dat wil ik niet nog eens. Bij alles wat ik voel denk ik.ow het is weer mis ondanks dat ik al van begin af aan weet dat het niet buitenbaarmoederlijk is. Maar idd geen.bloed geeft moed. Dat ongi gevoel en steken.enzo herken ik.ook daarom ging ik er ook al vanuit dat het mis was. Ik duim voor een goede zwangerschap
Dat heb ik eerlijk gezegd al bij de laatste geroepen. Het duurde drie maanden voor alles weg was. Telkens dacht ik, nu moet het wel leeg zijn! Maar telkens zat er nog weefsel, dus na de vierde controle werd toch wel enigszins dringend verzocht voor curratage... Daarna letterlijk ingestort. Drie maanden thuis gezet en nu eigenlijk net weer aan het werk... Nu is er in ieder geval een nieuw wondertje zijn haar best aan het doen, probeer dat af en toe bewust te denken. Wil niet alleen maar negatief zijn.. De vage streep is zelfs zichtbaar voor mijn man, dus niet om te turen haha maar nog wel heel licht
Ik moet eerlijk zeggen dat ik me nog steeds verbaas dat deze zwangerschap nog leeft....het kan nu stoppen met leven, of een week voor de geboorte, of wiegendood of een weet ik veel. Laatst kei hard janken omdat ik bang ben dat deze baby nooit geen liefde gaat voelen. Praat erover, lekker veel en vaak, tot iedereen die je kent er gek van word en ga daarna over op vreemden Langzaamaan gaat het hier mm voor mm beter en hebben we zelfs een positieve opleving hier en daar Houd moed en maak je muur niet te hoog!
Op de test van 1.okt zie ik niks zo schuin op de foto maar op 2 okt zeker wel. Vandaag nog getest? Dat gevoel had ik bij de eerste ook. Ze hebben uiteindelijk op mijn eigen verzoek ook met 39 wkn ingeleid omdat ik geen nacht meer sliep ondat ik inderdaad bang was dat het oo de laatste week nog mis zou gaan.
Ik herken je gevoel! Wij zijn nu 3,5 jaar bezig. Na icsi 1 was ik zwanger. Heel zware zwangerschap vanaf het begin maar toch wel die roze wolk. Tot ik bijna 24 weken was... ik ben toen bevallen van ons zoontje en hij is diezelfde dag nog overleden. Nog geen half jaar na de bevalling terug zwanger van een cryo. Dit werd een mk met 5w. De poging nadien met een cryo terug een mk op 6w waarvoor ik ook uiteindelijk ben geopereerd. Nu een jaar verder en ondertussen iscsi nr 4. Had op dag 4 na de terugplaatsing bloedverlies. Net zoals bij de miskramen... paar dagen voor ik mocht testen toch maar getest. Had al terug cava enz gedronken want ik was het kotsbeu, weeral mis... tot mijn verbazing een knaltest. Ik ben nu 5w3. Bloedresultaten zijn in tegenstelling als bij de mk wel heel goed. Toch kan ik moeilijk blij zijn. Als mensen ernaar vragen bevestig ik wel maar ik krijg het niet over mijn lippen om te zeggen dat ik zwanger ben. Zelfs als we de 12w gepasseerd zijn moet ik nog een ingreep ondergaan en plat liggen. Jammer dat we die roze wolk nooit meer gaan meemaken he...