Ons jongetje gaat vanaf zeven maanden oud naar het kdv voor 2 dagen. Ondanks dat hij flink moe is als hij daar vandaan komt, heeft hij het erg naar zijn zin. Alleen heeft hij super veel moeite met het afscheid nemen van ons 's ochtends. Zijn vader brengt hem, het is op weg naar zijn werk. Zodra hij zijn spulletjes in zijn mandje doet, betrekt mijn zoontjes gezicht en zodra hij overgegeven wordt aan een leidster barst hij in brullen uit. Eerder ging hij altijd direct slapen als hij op het kdv aankwam, omdat hij 's avonds laat in bed lag. (hij wilde eerder nooit vroeg naar bed, dus ging later en stond later op). Dit hebben we langzaamaan veranderd, inmiddels is het al 2 of 3 maanden dat hij dus daar niet direct naar bed gaat, maar gewoon ook aan het spelen gaat. Heeft dit te maken (het moeilijke afscheid nemen) met de hechting? Zijn er meer kindjes die zo'n moeite hebben met afscheid?
mijn dochter heeft dit kort gehad, het beste is dat je het afscheid kort houdt want anders krijgt je kind het signaal dat huilen papa bij hem houdt. het heeft inderdaad met hechting te maken en is alleen maar een goed teken. maak er niet een te groot drama van, geef je kindje af, een kus en loop de deur uit, meestal is het al over zodra de ouder uit het zicht is. toen mijn dochter het had belde ik een half uur later om te vragen hoe het was en dan kreeg ik altijd als antwoord dat ze allang aan het spelen was, zo krijg je er als ouder zelf ook meer vertrouwen in dat alles goed gaat/komt.
klopt wij horen ook dat het maar kort verdriet is, en hij toch wel snel gaat spelen. Alleen maar fijn. Maar inderdaad dus de hechting, bedankt!
Hier gelukkig maar heel even gehad rond de 10 maanden. Idd kort maar duidelijk afscheid nemen. Het was ook zo weer over als we uit beeld waren. inmiddels staat ze me vrolijk uit te zwaaien als ik weg ga
Ik werk zelf op het kdv, en heel veel kinderen hebben rond het 1e jaar hier problemen mee. Verdriet is vaak inderdaad van korte duur, ze zijn het zo weer vergeten. Het is een fase, die vanzelf weer over gaat denk ik.
Veel kinderen krijgen zo'n fase. Heel lastig...! Wat wij op ons kdv vaak als tip meegeven: probeer je eigen gevoel niet te laten merken aan je kindje en neem kort en duidelijk afscheid. Standaard zelfde ritueeltje, knuffel, kusje en dan ook echt weg gaan. Misschien heb je de mogelijkheid om nog eens om het hoekje te kijken of anders bel je gewoon eens een keertje na. De meeste kindjes zijn vaak al stil als de moeder het gebouw nog iet heeft verlaten.
Werk ook op een kdv en geef idd hetzelfde advies, alleen om het hoekje kijken zou ik niet adviseren, want als je kindje je dan weer ziet word het nog verwarrender voor hem... Soms kan het een kindje ook helpen als je hem zijn vertrouwde knuffeltje laat vasthouden. Zo blijft hij naar zijn idee toch een beetje samen
Onze zoon heeft het in fases, nu weer een paar weken dat hij vreselijk huilt als mijn vriend hem wegbrengt. Gelukkig weten de dames van de kinderopvang hier goed mee om te gaan. Een van de meiden houdt hem vast om papa uit te zwaaien en inderdaad: kort en duidelijk afscheid nemen. Een kus, zwaaien en weggaan. Het is altijd met een minuutje voorbij. Dat wil niet zeggen dat mijn vriend het niet vreselijk vindt...