We zijn sinds een paar weken bezig met de welbekende oefenhapjes. Alleen snapt ze er nog niet zoveel van. Kreeg ook vrijwel niets binnen maar was enkel met de lepel aan het spelen. Donderdagavond was dit ook zo. Totdat ze ontzettend begon te krijsen (ze huilt zelden zonder reden, laat staan krijsen). Ook toen ze bij mij op de arm ging was ging het nog even door. Na een paar minuten werd het minder en dacht probeer haar nog een hapje te geven. Tot mijn verbazing deed ze keurig haar mond open en hapte van de lepel en slikte het ook nog eens door! Sinds dat krijsmoment eet ze dus heel goed en brengt ook zelf de lepel naar haar mond. Vind het zo'n bijzonder moment. Alsof ze op dat moment geleerd heeft om te eten. Herkenbaar voor iemand van jullie?
Leuk he dat het uiteindelijk lukt. Ik heb zoveel momenten wat ik bijzonder vind , is niet bij te houden Dochter is al wat ouder en gaat nu zinnen praten. Nouja zinnen 2 woorden achter elkaar omdat ze linken gaat leggen en dat vind ik zo leuk
Dat krijsen herken ik wel maar niet in relatie tot eten. t Is hier de hele dag al raak met staan en niet kunnen/willen zitten. (10mnd) net zo snel als je haar neerzet, via voor haar haalbare stappen, staat ze weer Bambi na te doen al luid gillend en krijsend... Met eten keek ze eerst af bij ons en begreep eigenlijk al vrij vlot toen we haar met een lepel gingen voeren. Alleen de smaak van worteltjes, dat duurde een half jaar voordat ze daar pas aan wilde (terwijl de meeste kinderen wortels helemaal top vinden).
Er zijn inderdaad heel veel bijzondere momenten. Alleen dit moment icm het krijsen herkende ik dus niet. Ook niet van mij oudste. Het (frustrerende) gemopper/ gehuil als iets niet lukt herken ik wel. Het moment wat ik bedoel is een beetje moeilijk uit te leggen. Het gekrijs dat een baby totaal niet te bereiken is. Echt even helemaal "van de wereld" zijn. En daarna doodleuk iets doen wat ze ervoor niet kon. Het was in ieder geval erg bijzonder voor mij