Begin dit jaar heb ik bewust het contact met mijn moeder verbroken, er zijn de laatste jaren te veel dingen gebeurd, en nu ik zelf kinderen heb, begrijp ik niet hoe ze zo met mij als kind om heeft kunnen gaan. Sinds die tijd gaat alles veel beter is er meer rust in mijn leven gekomen.. Al vind ik het vaak nog best moeilijk. Ik ben benieuwd naar vrouwen met dezelfde ervaring.. Hoe gaan jullie hier mee om?
Jep hier nog een .... Alleen ga ik mijn verhaal niet hier plaatsen. Staat online Pb me anders maar even voor het linkje. En als je wil ook voor msn.
Hoi hoi Hier met beide ouders niet meer sinds 7 jaar er is ook veel te veel gebeurt en inderdaad nu ik kids heb denk ik ook van waarom hebben jullie zo kunnen zijn. Voor mij is het wel heel moeilijk wat mijn moeder betreft ze heeft kanker en ik weet niet hoe het met haar gaat ja via via via via dus een hele omweg om daar achter te komen. Sinds ik geen contact meer met hun heb gaat het veel beter met me ik heb nog moment waar ik het heel moeilijk mee heb maar heb me er verder bij neer gelegd en ben mijn eigen leven gaan leiden.
hier ook geen contact, maar dan met mijn vader. Verder wil ik er niet over uit weiden op internet, maar inmiddels is het al weer 5 jaar zo en ik vind het nu goed zo
hier nog eentje heb al 4 jaar geen contact meer met mijn moeder en daarvoor was het heel sporadisch heb er uiteindelijk zelf een punt achter gezet er is in heel die jaren te veel gebeurd en idd ik snap ook niet waarom ze zo is en zo altijd gedaan heeft zeker nu ik zelf kids heb maar goed.. tis nu eenmaal zo en heb er nu wel vrede mee
Ik heb sinds 5 maanden geen contact meer met mijn vader. Het hoe en waarom vertel ik liever niet hier... Heb het er soms best moeilijk mee. Want ondanks dat het soms een enorme klootzak is, mis ik hem best
ik heb ook al 8 jaar geen contact meer met mijn moeder...ze heeft mij geadopteerd maar waarom dat is me altijd een raadsel geweest...ik lijkt me wel moeilijk straks, want mijn vriend heeft ook nauwelijks contact met zijn ouders...maar dat zien we tegen die tijd wel
Hier ook geen contact meer met m'n moeder, nu al zo'n 5 jaar. Veel te veel gebeurd om dit hier zomaar te gaan plaatsen.
Hier geen contact meer met mijn vader sinds ruim een jaar verhaal is te vinden hier op het forum als je er naar wilt zoeken. ik vind het prima zoals het nu is, ik ga door met mijn leven en af en toe doet het nog pijn.... maar het is gewoon beter voor me om geen contact meer te hebben.
Een paar jaar geleden heb ik het contact verbroken met mijn moeder, en daardoor ook met mijn vader (d ie wilde niet meer alleen komen) Na een lange tijd heb ik het echter toch een plaatsje kunnen geven. Kunnen accepteren dat sommige dingen misschien niet goed geweest zijn, maar mijn moeder heeft dingen gedaan die toch ook weer voortvloeien uit een slechte jeugd. Darabij vergeleken heb ik het werkelijk heel goed gehad. Pas toen ik kon accepteren, dat ze nooit met opzet zo geweest is, toen kon ik het loslaten en verder gaan. En wonder boven wonder gaat het eigenlijk best redelijk goed nu...
Ik heb ook een jaar of 3 geen contact meer met mijn vader, is erg veel gebeurd maar toch raakt het me nog altijd. Ga net als mijn voorgangsters niet verder erop in op het net, maar als je wilt praten mag je me toevoegen op msn of via pb..
We zitten blijkbaar allemaal in het zelfde schuitje.. We hebben er allen vrede mee, al is het soms moeilijk, maar willen er allemaal niet online over praten, ik ook niet. Het doet me goed te lezen dat ik niet de enige ben.. Een praatgroep is zo beladen en ieder verhaal is anders. dus dat hoeft voor mij niet, evenals praten over het verleden, al weet ik dat het goed is zo, en dat jullie waarschijnlijk ook terechte keuzes hebben gemaakt. Meestal wil ik er dan ook niet bij stil staan en gewoon verder gaan met mijn leven, ik trots op mezelf, in ieder geval nog iemand die trots is.. tja ik snap het helemaal.. Oprakelen van wat er precies gebeurd is en het waarom is niet belangrijk voor mij, belangrijker is hoe jullie er nu tegen aan kijken. Al weet ik uit eigen ervaring dat hoe intiem dingen op het forum ook zijn zulke dingen gewoon dieper liggen.. Ik ga niet ieder van jullie emailen omdat ieder verhaal toch weer anders is, maar als iemand behoefte heeft om over de gevolgen te praten, dan kun je mijn email ook in mijn profiel vinden.. Reacties op het topic blijven natuurlijk welkom
Hier nog een! Ik heb al sinds ik samen ben met Roy slechter contact met m'n ouders. Ze hebben hem nooit kunnen accepteren en ze hebben hun kleine meisje niet kunnen loslaten. Er is eigelijk altijd wel, maar moeizaam contact geweest. Tot onze bruiloft 29-07-2005. Dat is de voorlaatse keer geweest dat ik hun gezien heb. Ik heb ze de laatste keer 2 dagen na de bruiloft gezien, en daarna nooit meer iets gehoord of gezien. Achteraf hoor ik van anderen dat mijn moeder kwaad is omdat ik aan mijn schoonmoeder vroeg tijdens de bruiloft om met mij na het toillet te gaan om mij te helpen met mijn trouwjurk. Dit is het gene waarom ze geen contact meer met mij zoeken. En om meerdere redenen vertik ik het om contact met hun te zoeken! Ze hebben dan ook Jelina nog nooit gezien. Ik heb het er echt niet moeilijk mee. Ik ben gelukkig met mijn gezinnetje en dat vind ik het belangrijkste! Hierbij komt wel kijken dat ik met bijna niemand meer contact heb van mijn familie. Hoofdzakelijk van moeders kant wordt ik met een scheef oog bekeken. Mijn moeder kan alles heel goed overdrijven, en hangt nu de drama queen uit te hangen. Mijn zussen heb ik trouwens ook niet meer gehoord of gezien. De enige waar ik van mijn fam nog contact mee heb, zijn enkele broers van mijn vaders kant en 3 nichtjes van m'n moeders kant. Lang verhaal, maar ik hoop dat het een beetje duiderlijk is. Groetjes Vera
Ik heb al 5 jaar geen contact meer met mijn moeder. Daarvoor soradisch. Ook van mijn 3 de tot mijn 12de heeft ze mij niet op zen groeien. Ik heb er een punt achter gezet omdat ik niet wilde dat zij een negatieve invloed zou hebben op mijn kids. Mijn zoontje heeft ze ooit twee keer gezien. Mijn dochtertje nooit en deze kleine weet ze niet eens dat ie geboren gaat worden
heb geen contact meer met me ma en stiefpa sinds zwanger ben hy wenste me miskraam toe ,en was niet meer welkom tegen de familie draaien ze het verhaal om dat hebben ze altyd gedaan en van me tante had ik niet verwacht dat ze me zou laten stikken .me broertje zie ik nu ook niet meer hier en loopt door as ie me ziet gister was me tante jarig kaartje in bus gedaan hoor er niks op. en heb het er nu best moeilijk mee zit er aan te denken om geen geboortekaartjes te sturen meschien dat ik het dan een plaats kan geven. iemand daar tips over?
Ik heb 3 jaar geen contact met mijn moeder. En het bevalt mij uitstekend! Ik heb mijn leven prima voor elkaar zo, en dat wil ik graag zo houden. Misschien is ze al dood :-k Wenneke, je moet doen waar JIJ je het prettigst bij voelt
Hoi Meiden, Vind dat het behoorlijk veel voorkomt dat er geen contact meer is met ouders of 1 ervan. Dit had ik niet verwacht omdat ik in mijn vriendengroep de enigste ben. Ik heb sinds 4 jaar ook geen contact meer met mijn vader. Ik heb er erg veel moeite mee gehad maar nu heb ik het een plekje kunnen geven gelukkig. Als iemand haar verhaal kwijt wilt mogen jullie mij ook een PB sturen. Groetjes Debster