Ik werk sinds een paar weken weer, en het beviel me tot nu toe echt perfect, qua werkzaamheden en collega's! Nu heb ik één probleem...ik trek het echt niet! Ik doe de hele dag mijn best, maar het gáát gewoon niet meer. Niet dat ik het werk niet KAN doen, maar ik ben gewoon zó moe, echt niet normaal meer. Ik moet half 8 's ochtends de deur uit; Deantje eten geven, aankleden en naar de gastouder brengen. Dan nog helemaal naar mijn werk, 6 uur werken, Dean ophalen bij de gastouder, eten geven en dan gaan we beiden naar bed! Zo moe ben ik dan... maargoed slapen lukt ook niet meer echt, terwijl ik echt wel heel erg moe ben. Ik ben op mijn werk 2x flauwgevallen, heb al een woede aanval naar een collega gehad, maak nare opmerkingen die ik wél zo bedoel maar eigenlijk liever niet maak... Ben ook de hele dag duizelig. Heb weer contact opgenomen met het CWI, of ik niet halve dagen kan gaan werken en dan een aanvulling krijgen. Is niet mogelijk, tenzij ik met een bewijs van een huisarts oid kan komen dat ik niet kan werken. Maarja, ik kán dus wel werken... en ik wil het ook... maar op het moment trek ik het niet! Ik ben totaal niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten of gaat dwepen met oud zeer; maar het is pas 5mnd geleden dat het nog helemaal niet zeker was of mijn zwangerschap goed af zou lopen, ik was zelf doodziek en zelfs in levensgevaar geweest door pre-eclampsie/HELLP (zwangerschapsvergiftiging) en daarna heb ik nog 1,5mnd op de couveuse afdeling rondgehuppeld (met liefde hoor!)... daarna had ik het idee dat ik de hele wereld wel aankon, maar nu lijkt het wel of ik daar de prijs voor betaal! En dan heb ik kennissen die al 2jr een uitkering trekken na de geboorte van hun kind, niet hoeven te sollicteren en een gezonde en normale zwangerschap gehad hebben! Ik ben geen zeikerd, maar dit is FUCKING ONEERLIJK! Wat kan ik het beste doen? Naar de huisarts? Die gaat toch niet zomaar zeggen dat ik niet meer hoef te werken? (ik wil trouwens wel werken maar parttime, en ook een aanvulling krijgen!) Daarnaast sta ik strak van de stress omdat mijn ex op vrije voeten is gesteld wegens gebrek aan bewijs terwijl de EIS 4 jaar cel was! (voor degenen die het gevolgd hebben), en dus ook alweer ineens voor m'n snufferd stond toen ik met Dean over straat liep! Ja echt klote gewoon en ik voel me ook niet mezelf...voel me echt aldoor heel raar, verzorging van Dean deed ik altijd met superveel liefde, hele tijd knuffelen, nu doe ik het meer op de automatische piloot, omdat het moet...heb veels te weinig aandacht voor hem, echt schandalig! Weet iemand wat ik hiermee moet?
ik denk dat het verstandig is toch lang de huisarts te gaan.omdat je ook al bent flauw gevallen het zou namelijk ook bloed armoede kunnen zijn . dus ik zou langs de huis arts gaan.
Vervelend allemaal. Het feit dat je duizelig bent, is waarschijnlijk hyperventilatie. Zelf ook gehad omdat ik van hot naar her rende. Als je het niet door hebt, kun je flauwvallen. Probeer je bewust te zijn van je ademhaling. Succes
Ik denk dat ik als ik jou was toch naar de huisarts zou gaan. Die kan in ieder geval bloedonderzoek laten doen, want misschien is je vermoeidheid helemaal niet psychisch. Je kunt ook bloedarmoede hebben, of Pfeiffer of iets.
Thunder, Volgens mij ben je gewoon hardstikke overspannen of Burnout hoe ze het geloof ik ook wel noemen tegenwoordig. Ook al is het pas 5 maanden geleden, het gaat je allemaal niet in de koude kleren zitten. Ik denk dat het er bij jou gewoon wat langer over heeft gedaan om eruit te komen. Maak een afspraak met je huisarts en praat met hem. Hij kan eventueel een briefje schrijven met hoe en wat, zodat jij bewijs hebt voor het CWI. Heel veel succes, en relax! Groetjes, Elvira
Hoi meid, Mijn advies naar jouw toe is je gedeeltelijk ziek te melden op het werk. Misschien kun je met je werkgever overleggend dat je tijdelijk wat minder wil werken? Je krijgt dan te maken met de arbodienst van je werkgever die met jouw gaat kijken hoeveel je nog kunt werken. Je bent dan gedeeltelijk aan het werk en gedeeltelijk ziek met een ziektewetuitkering. Ren jezelf niet voorbij, want daar hebben jij en deantje helemaal niets aan. Een mama die goed voor zichzelf zorgt is een goede mama. Naar mijn gevoel ben je een beetje overspannen aan het raken van alles wat zich in korte tijd heeft voorgedaan in je leven. Lijkt mij ook niet gek, heb je topics gelezen.
Heb het gevoel dat het een beetje op een burn-out lijkt... Ga naar de huisarts en doe je niet groter voor dan je bent, ik bedoel het niet lullig, maar het zijn mensen die zich zo sterk kunnen laten lijken dat iedereen zo iets heeft van: "Er is toch niets aan de hand, ik merk niets". Zoals je je hier al uit is een goede stap. Succes en ik blijf je topic volgen
Ik zou toch even naar je huisarts gaan en misschien gaan praten met iemand? Lucht misschien wel op, je hebt idd een hoop voor je kiezen gehad,en als jij er straks aan onder door gaat is je zoontje daar ook de dupe van. Dus naar de huisarts, op je strepen blijven staan en naar je lichaam luisteren.
Huisarts! Volgens mij hebben vele je dat de vorige keer ook al aangeraden. Ik ben 6 mnd terug bevallen (zware bevalling) en ik werk "gewoon" 3 dagen per week zonder problemen. Ook ik heb 's ochtens en 's avonds de kleine mag (brengen en halen) dus het lijkt me iets om aktie te ondernemen! Elmo