Hallo allemaal, Ik ben nieuw hier, dus ik zal me even voorstellen. Ik ben (een 33-jarige) moeder van een lieve zoon die net 1 jaar is geworden. Ik heb echter 2 vraagjes aan jullie. Mijn man en ik hebben sinds een maand of 3 a 4 slapeloze nachten. Onze zoon wordt midden in de nacht huilend/krijsend wakker en is heel moeilijk te troosten. De ene keer wilt hij bij je op schoot zitten, de andere keer wilt hij lopen, dan weer wilt hij bij je in bed liggen. We weten echt even niet meer wat we moeten doen. We dachten dat het aan de tandjes zou liggen. Ook greep hij een tijdje naar zijn oortjes, de huisarts constateerde een lichte oorontsteking. Nu is hij weer heel erg verkouden en moet hij veel hoesten. We weten echt even niet meer wat we moeten doen. Herkennen jullie dit en hoe zijn jullie deze periode doorgekomen? Dan heb ik nog een vraagje. Mijn man en ik hebben altijd gezegd dat het ons leuk leek om 2 kinderen te krijgen. Maar nu we deze slapeloze nachten hebben breekt het ons wel heel erg op. We zijn dan ook ontzettend aan het twijfelen of we wel of niet voor een tweede moeten gaan. Mijn zwangerschap is echt super verlopen, alleen de bevalling was niet echt gemakkelijk. Verder zijn we nu heel erg blij omdat we een gezond kindje hebben, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal weer zo voorspoedig gaat. Heeft één van jullie ook deze twijfels en hoe denken jullie over 1 kindje? Komen jullie uit gezinnen waar jullie vroeger enigskind waren? Alle adviezen en verhalen zijn welkom. Ik zou graag zo veel mogelijk van jullie willen horen. Alvast bedankt. Groetjes, Dreumes.
Sinds een paar maanden heb ik hier ook last van met jaydienne,ze wordt snachts krijsend wakker en is niet troostbaar,waardoor het komt weet ik ook niet.Het enigste wat ik kan doen is haar proberen te troosten en voor haar zingen,hier wordt ze wat kalmeer door waardoor ze weer in slaapt valt.Ook ik dacht dat er iets met haar oren was,dit deed ze namelijk ook,maar na een bezoek aan de huisarts bleek dit niet zo te zijn.De dokter zij dat het een grote sprongetje kon zijn. Ik hoop het want soms breekt het me idd op.
Hoi, je eerste vraag zou ik niet kunnen beantwoorden het zou een sprong kunnen zijn natuurlijk maar aan de andere kant oorontsteking is ook behoorlijk pijnlijk of niet? Je tweede vraag is iets waar wij ons ook mee bezig houden en ik ben ook al 36~! We zijn dolgelukkig met onze dochter, zo gemakkelijk, lief en altijd vrolijik echt genieten, het moederschap is me 100% mee gevallen, zwangerschap ook, bevalling iets minder maar goed wat het dubbel en dwars waard. Maar wat als........ 1. het kindje wat mankeert, 2. het een baby wordt die veel huilt 3. komt onze dochter dan niks tekort? 4. hoe met oppas 2 is altijd moelijker als 1, 5. alles wordt ingewikkelder, moeten we niet gewoon tevreden zijn met onze lieve meid? zo als je kunt lezen veel vragen en veel dilemmas, ik ben er dus nog niet uit, en veel tijd heb ik niet meer he henriette
Wij zelf denken dat we het bij 1 kindje houden. We zijn dolgelukkig met ons kleine mannetje. Zeg nooit nooit natuurlijk, maar ons gevoel zegt dat het goed is zo. Mijn man is zelf ook enig kind en die heeft het nooit als erg ervaren. Hij heeft een hele leuke jeugd gehad, veel leuke dingen ondernomen met zijn ouders. Veel vriendjes. Vandaar ook dat we zo denken. En mijn gevoel zegt ook dat het wel ingewikkelder zal worden een tweede, organisatorisch maar ook financieel. Dat is ons gevoel.
Moeilijk he? Wij weten het ook nog niet over een tweede kindje. Fleur is super makkelijk en gezellig en slaapt altijd zonder problemen snachts.. Ik ben bang dat het met een tweede anders zal lopen... Ook ik ben rond de 35 dus echt lang hebben we niet meer om er over na te denken...en het ergste is dat iedereen vraagt of er een tweede komt...nou ik vind het wel mooi zo voorlopig...heb net een skinny jeans gekocht! ha ha.. Ik lees even mee naar ervaringen van anderen.. Marijn
Tja wij hebben er inmiddels 2 en ik heb me ook sufgepiekerd van tevoren of het allemaal wel zou lukken. Maar dat had ik eigenlijk ook voordat de 1e werd geboren! Je denkt van tevoren: zal het allemaal wel lukken? En natuurlijk lukt het dan ook weer. Wel een stuk drukker, dat wel. Het is niet zo dat je die 2e 'er even bij doet'. Vind ik dan. En ik vind het heel mooi om 2 kinderen te hebben. Ik denk overigens niet dat het er nog meer dan 2 zullen worden. Voor mij is het mooi zo. Maar voor iedereen die twijfelt: als de wens er is, moet je er gewoon voor gaan! Voor alle praktische bezwaren zijn oplossingen te vinden. Het valt niet altijd mee maar het is ook heel mooi en cliche maar waar: je krijgt er zoveel voor terug...
Hier hetzelfde vraagstuk (en ik ben al 37...). Ik zou zo voor een tweede gaan... ware het niet dat mijn vriend ook al drie kinderen had uit een eerder huwelijk die de helft van de tijd bij ons wonen.
hier de zelfde twijfels. het ene moment wil ik stoppen met de pil en gaan voor een 2e maar er zijn ook veel dingen die me tegenhouden zowel financieel, lichamleijk al geestelijk. alicia is een vrij moeilijk kind die veel aandacht op eist en tot 16 wk 3 tot 7 x per nacht huilend wakker werd. het werd wel steeds minder en nu is het nog maar 1 a 2x per nacht dat ze even der mama of papa wil zien en slaapt dan weer lekker verder. ik heb al sinds mijn beavlling geen goede nacht gehad en begin aardig op te breken. de bevalling en de zwangerschap verliepen prima alleen bleek na de bevalling de navelstreng haast dicht en kregen te horen dat we geluk hadden dat alicia nog leefde. dit is herhaalbaar en wie zegt mijn dat het volgende keer weer goed afloopt? Alicia zit ook bij een gastoudervoor 16 tot 18 uur per week en dit gaat allemaal prima en is met de regeling van nu ook makkelijk te betalen. als ze dit gaan veranderen in 2010 en ik maar 2.50 per uur vergoed krijg en dus zelf z.n 200 euro per maand moet gaan betalen is dat voor 1 kind te doen maar voor 2 al snel veel te duur omdat ik dat misschien net ga verdienen met me paar uurtjes werk. al met al ben ik dol gelukkig met alicia en kan er voor geen goud missen. ik wil dolgraag een 2e en mijn moederhart snakt er er echt naar. voor alicia lijkt een 2e me erg leuk en ook zou ik zelf al het gebeuren van zwanger worden, zijn en je kind zien opgroeien en groter worden nog is van voor af aan willen mee maken. ik wete het dus nog echt niet en zolang ik er geen 100% ja tegen kan zeggen want ik er nog even mee. ik wil zeker weten dat ik het lichamelijk en financieel aan kan. de 2e kan net zo goed een makkelijk kinn zijn wat meteen doorslaapt, niet continu huilt en best alleen kan spelen maar net zo goed z'n aandacht trekkertje als alicia wat echt heel veel heeft gehuilt de eerste maanden en met de borstvoeding elk uur wilde eten . ik weet niet of ik het aan zou kunnen 2 van die alicia's. het si een schat hoor maar ze maakt het me wel moeilijk . ik zou er voro geen goud willen ruilen en ze wordne gelukkig van zelf groot. ook denk ik dat een broertje of zusje het een stuk rustiger voor mijn kan maken omdat ze elkaar bezig zullen houden. al met al ik denk er nog even overna en al wil ik het zo graag het moet wel 100% in ons plaatje passen
Snap wat je bedoelt. Voor ons is het nog gelukkig nog geen moment om over druk te maken, want ons zoontje is pas 2,5 maand, maar soms denk ik eraan. Ik had een prima zwangerschap, normale bevalling en nu een supermakkelijk zoontje. Het ging en gaat allemaal erg voorspoedig. Mijn twijfel bestaat niet uit het feit dat ik bang ben om nu een slechtere zwangerschap te krijgen of een moeilijker kind, maar meer van weer zwanger zijn, weer bevallen en weer de eerste weken met de baby die ik niet zo op roze wolk beleefde. Ik geniet nu pas echt van mijn mannetje. Terwijl ik een prima zwangerschap had en me echt super voelde zit ik er niet om te springen om het nog eens over te doen. Het is zoveel gedoe! Zo ervaar ik het. Maar van de andere kant: we weten zeker dat we voor de 2de gaan simpelweg omdat ik ons gezinnetje met 2 kinderen zie, ik vind dat gewoon veel gezelliger. Ik ben zelf enig kind en heb het nooit als vervelend ervaren, ik had echt prima naar mij zin. Voordeel van enig kind is dat je over het algemeen socialer wordt. Maar als ik echt kon kiezen dan zou ik graag nog een zus of een broer willen hebben, gewoon omdat het gezelliger is thuis (hoeft niet altijd natuurlijk) en omdat de aandacht van mijn ouders verdeeld zou worden en niet altijd op mij gericht zou worden. Ik vond het heel fijn maar soms ook wel vervelend. Om deze redenen dus. Nu moet ik er dus echt niet aan denken maar hoop over 2 jaar er echt klaar voor te zijn.
Hoi, Onze dochter heeft ook wel is periodes dat ze vaak s'nachts wakker is. We gaan gewoon om en om. Anders is het niet vol te houden. Ons meisje was met 28w6d geboren. ( mede door m'n diabetes ) Voor haar heb ik 2x een miskraam gehad.. 1 van een 2ling en 1 1ling. Na haar heb ik ook een miskraam gehad. Dat heeft ons toch wel aan het denken gezet. Ik zou nog wel een 2de willen maar of ik nog meer miskramen aan kan. En ze kunnen niet vertellen of de volgende weer te vroeg komt. Nu mankeerd ons meisje niks maar bij de volgende weet je het niet. Mijn man die heeft het er helemaal mee gehad en wil echt niet meer ( zegt ie nu ) Op zich vind ik het niet erg als ze alleen zou blijven. Ik ben zelf ook alleen en heb het nooit erg gevonden. Kon me altijd goed vermaken en heb een hele goede band met m'n moeder ( is een soort vriendin ) Als ik kijk naar m'n vader die ziet zijn broer nooit meer .. dat is toch ook niet alles. Suc6!
Wij weten het eerlijk gezegd ook nog niet. En bij twijfel niet doen toch? Zeg nooit nooit maar NU EVEN NIET.
Milou heeft dit ook een tijdje gehad. Ook zij had/heeft vaker last van haar oortjes. En ook heb ik het gevoel dat ze begon met dromen, maar ik weet niet of dit klopt. Moeilijk als ze je dat nog niet kunnen duidelijk maken. De kriebel voor een 2e is er hier heel sterk. Ik heb altijd gezegd dat ik het mooi zou vinden om moeder te zijn van 2 kinderen, maar ik ben bang dat we het financieel niet redden. Het is heel moeilijk om een schatting te maken van de bijkomende kosten. Hoe groot is het verschil tussen 1 en 2 kinderen financieel? Ik heb geen idee? Wat ik wel weet is, dat ik heel graag een 2e zou willen, maar ja, dan wil ik dit uiteraard met zo min mogelijk financiele zorgen. Dit is een beslissing die je niet terug kunt draaien. Moeilijk als je hart en verstand (nog) niet op 1 lijn zitten.
Ik heb er ook wel even aan getwijfeld. Toen mijn zoontje ruim een jaar was, heeft hij een aantal weken vreselijk slecht geslapen. Wij waren kapot, naast ons werk ook nog elke nacht 10x eruit. Op dat moment dacht ik echt dat ik er niet nog eentje wilde. Maar ja, na een paar maanden sliep hij weer netjes door, hij was lief, vrolijk, leerde lopen en kletsen en toen begon het toch wel weer te kriebelen, haha. Je vergeet alle ellende erg snel. En we hadden altijd al geroepen dat we zeker minstens 2 kinderen wilden. Tot onze grote verbazing was ik eigenlijk de eerste maand dat we het écht probeerden al zwanger. Nu zie ik het soms somber in, die drukte, 2 kinderen, weer nachtvoedingen geven etc., maar als ik eraan denk hoe geweldig leuk het wordt om straks met 2 kleintjes te gaan wandelen, spelen, 2 kinderen aan tafel te hebben, 2 porties vrolijke baby en peuterhumor te krijgen, dan begin ik al te grijnzen. Ik vind mijn zoontje zo leuk, hoe geweldig moet het dan wel niet zijn om er nog zo een te krijgen!
Ik heb altijd al gezegd toen ik zwanger was van Eva, dat we meteen weer voor een 2e kindje zouden gaan. Het duurde namelijk even voor ik zwanger was van Eva. Direct na de bevalling dacht ik er nog steeds hetzelfde over, maar met pco en borstvoeding zou het toch niet zo'n vaart lopen. Nu ben ik zowaar ongesteld geweest en ga ik misschien wel 'gewoon' een cyclus krijgen. En nu begin ik het toch eng te vinden. Gek eigenlijk, want Eva is de eerste maanden niet bepaald makkelijk geweest met slapen overdag, maar toch had ik altijd zoiets van, er kan er nog wel 1 bij, en voordat die er is is Eva ook weer 8 maanden ouder. Eva is nu een supermakkelijk kind, een kleine baby zou ik er zo bij doen, maar goed, we moeten dus nog even wachten. Waar ik een beetje bang voor ben nu: Eva krijgt nu alle aandacht en dat vind ik echt heerlijk, ik ben bang dat het straks voor mij voelt dat ik haar tekort doe en dat ik haar ga 'missen'. En ik ben dus ook bang dat je van een 2e kindje minder gaat houden, ik kan me nu niet voorstellen dat ik ooit van een ander kindje evenveel kan houden als van Eva. En dan ook weer, 2 kinderen is dubbele zorgen en ik vind het nu soms al zo zwaar (psychisch). En dan ben ik nog bang dat er iets misgaat tijdens de zwangerschap of dat het kindje niet gezond is. En een beetje bang voor de bevalling, Eva was vrij groot en dat is maar net goed gegaan, maar aan de andere kant, de weg is gebaand, dus nog een kindje komt er ook wel doorheen. Al met al, we zullen wel zien, de wens voor een 2e kindje is zo groot. En hopelijk gaat alles dan goed .
bij verkoudheid/oorpijn/last van tandjes even het hoofdeind van het bedje een stukje omhoog (boek onder de pootjes of een opgerold badlaken onder de matras) dat verlicht de druk en maakt ademen makkelijker. wat betreft een tweede, ik denk dat je je eerste zwangerschap/bevalling/kindje een beetje buiten je besluit moet houden, het is nooit het zelfde, dat is een gok die je moet nemen. bij lars gaat alles voorspoedig, makkelijke zwangerschap, vlotte bevalling, en een super makkelijk kind, nooit ziek, meestal lief en vrolijk. wij willen graag nog een brusje voor lars, en of we bij een tweede weer zoveel geluk hebben, de tijd zal het leren, wij vinden dat er in ons leven wel ruimte is voor 2 kindjes, dus hoop ik dat we er nog een mogen krijgen, maar zoals patroesjka ook al zegt, bij twijfel niet doen
Hoi! Ik ben heel snel weer zwanger geraakt van de 2e. Mijn zoontje was 6 maanden en toen haalde ik mijn spiraaltje eruit en een maand later was ik zwanger van mijn dochter. Dus zeer vlot op elkaar. Ik heb nooit getwijfeld over een 2e kindje, wel getwijfeld over het tijdstip wanneer. Ik vind het heel leuk dat ze zo dicht op elkaar zitten, al is het nu wel heel druk hoor. Mijn 1e bevalling was heel zwaar, mijn 2e bevalling thuis een makkie. Mijn zoon was een makkelijke slaper overdag, maar savonds weer lastiger, mijn dochter heeft het precies andersom. Wel zijn het allebei lachebekkies, heerlijk! Maarre....geen enkel kind is hetzelfde, ik denk niet dat dat je moet tegenhouden in de wens voor een 2e. Groetjes
over snel gesproken, kennisje van me is net bevallen van de 2e, en twee weken na de bevalling werd de eerste 1 jaar...... ik wil er graag 2 maar binnen een jaar.... gelukkig niet !
hallo ik ben ook nieuw op het forum en las je bericht zelf ben ik ook enigs kind thuis, en ik vond het niet altijd even leuk als in de weekenden mijn vriendinnetje verplichtingen hadden zat ik alleen thuis. Als we een dagje weggingen hadden mijn ouders niet altijd de behoefte om een ander kindje mee te nemen, ze hadden immers ook de verantwoording daarover. af en toe vonden ze niet erg, maar niet elke keer..zat k weer alleen op de achterbank. zelf heb ik twee kinderen, en heb er geen spijt van. mijn zoon hoeft geen vriendje te bellen om te kunnen spelen, en hij hoeft niet te wachten met een spelletje als papa of mama het even druk hebben..want zijn andere broertje is altijd in de buurt. ikzelf zie voordelen aan meerdere kinderen, zeker in een grote stad waar ze niet veel of lang buiten kunnen spelen door druk verkeer, criminaliteit enz.
hoi, gisteren waren we er nog niet overuit maar gisteravond hebben we toch besloten. we stoppen met de pil en gaan er voor. enigs kind is ook maar zo alleen en als ik een 2e mag krijgen dan is voor elk probleem wel eenoplossing toch. wij gaan er voor en zien wel wat er komen gaat.