Hoi mede-mama’s! Eigenlijk bevat dit topic twee onderwerpen, maar vloeien in elkaar over. Mijn zoontje is nu 4 keer op de psz geweest. D eerste keer moest hij zoveel huilen dat hij in een hoekje in slaap is gevallen. De tweede keer heeft hij de hele ochtend in een hoekje op zijn knuffel gelegen. De derde keer lag hij weer op zijn knuffel, maar is daarna alleen in een hoekje gaan spelen. De vierde keer was hij veel aan het huilen bij de leidster en zodra er een speelhoek helemaal vrij was dan ging hij alleen spelen. Als er een ander kindje aankwam, maakte hij zich uit de voeten en begon te huilen. Het wegbrengen is helemaal drama...hij is zo overstuur en ik vind het afschuwelijk. Mijn man vindt dat hij kleine stapjes vooruit maakt en mijn ouders zeggen steeds dat zoonlief er nog niet aan toe is en dat ik hem beter thuis kan laten...Dit laatste wil ik niet direct doen, want ik weet van mijn zoontje dat hij moeite heeft met veranderingen. Maar goed, mijn man is niet degene die ons zoontje naar school brengt en hoeft hem niet zo overstuur te zien. Wat denken jullie? Moet ons zoontje nog wennen of is hij er niet aan toe...? Sinds een paar weken is mijn zoontje heel huilerig. Dit was al voor de psz, maar sinds de psz schreeuwt hij moord en brand als ik maar even naar de wc ga of naar buiten loop. Ik heb gelezen dat verlatingsangst vooral bij jonge kinderen voorkomt, zoals baby’s of dreumesen. Lijkt mij dat dit ook voorkomt bij peuters. Maar nu is mijn vraag: kan ik iets doen om het voor hem (en mezelf!) draaglijker te maken?
Ik vind hem nog erg jong voor de peuterspeelzaal, hij is net 2 zie ik. Er zijn genoeg kindjes waarbij het goed gaat, maar als hij nu zo'n last heeft van verlatingsangst dan zou ik volgens mij gewoon nog even een half jaartje wachten. Hier was hij bijna 2,5 toen hij ging en dat ging eigenlijk prima. Hij heeft af en toe wel gehuild als ik wegging, maar ik ben nooit door de juffen gebeld om hem op te halen (en ik weet zeker dat ze dit doen als het nodig is, gebeurd vaak genoeg bij andere kindjes). Mocht je toch nog even door willen gaan, hier hielp het om er niet teveel woorden aan vuil te maken en het afscheid kort te houden. Dus van tevoren vertelde ik hem dat hij met de andere kindjes ging spelen, dat mama dan even boodschappen gaat doen (ik zei bewust niet naar huis, want dan wilde hij gelijk weer mee) en als ik klaar was dat ik hem dan weer op kwam halen. Dan hielp ik hem even op gang bij het speelgoed dat hij uitkoos en dan een kus en zwaaien en dan liep ik 'gewoon' weg. De juffen ontfermen zich wel over hem. Als hij doorheeft dat jij ook onzeker bent in het hele afscheid nemen, dan maak je het vaak alleen maar groter. Maar goed, ik denk in jullie geval dat ik het gewoon over een half jaartje opnieuw zou proberen. Je hebt het een paar keer geprobeerd, het lijkt nog niet echt beter te worden en ik vind het wel vrij heftig klinken en ook wel sneu als hij in een hoekje gaat liggen slapen, dan heeft hij er eigenlijk ook niet zoveel aan. Hier deed hij na het huilen verder wel gewoon mee met de rest van het programma en was er niks meer aan de hand, haalde eigenlijk altijd weer een blij kindje op. Succes!
Aahh wat sneu! Ik zou lekker na de zomervakantie opnieuw beginnen. Voordat hij nu eindelijk gewend is, is het zomervakantie en moet hij na 6 weken weer opnieuw wennen. Ik zou me er ook niet prettig bij voelen m’n kind zo achter te laten. Hier heeft het wel even geduurd voordat hij los kwam, maar heeft nooit gehuild en staat altijd te springen als hij die kant op mag. Nog steeds merk je dat hij soms meer naast de andere kindjes speelt ipv met. Maar het begint steeds meer te komen.
Ik zou hem er even afhalen , net wat fristi zegt; anders kun je na de zomer weer helemaal opnieuw beginnen met wennen. Op deze manier is het niet leuk. Huilen bij het wegbrengen is normaal, maar als hij eigenlijk de hele tijd ongelukkig is dan heeft hij er niks aan. Je hoeft niet bang te zijn dat hij dan denkt: als ik maar hard genoeg huil dan krijg ik mijn zin. Daar is hij nog veel te klein voor, als je hem de komende maanden gewoon niet meer brengt dan zal hij er geen gedachte meer aan wijden, gebrek aan geheugen komt best van pas bij die kleintjes.
Ik vind hem ook best jong en als het goed was gegaan was het prima. Aangezien hij heel erg lang huilt (het is niet na 10 minuutjes over) zou ik er ook mee stoppen. Ik zou het over een half jaar nog eens proberen. Ik neem aan dat hij niet naar een crèche of iets dergelijks gaat? Mijn moeder werkte vroeger ook niet en zei dat ze merkte dat wij op een gegeven moment echt toe waren aan een nieuwe uitdaging. Dus ik zou vertrouwen erin hebben dat hij op een gegeven moment interesse heeft in zo’n leuke speelplek met andere kinderen.
Oh en trouwens wij zijn bij onze beide kinderen eerst gestopt met de peuterspeelzaal, omdat ze ook veel moeite met wennen hadden en een half jaar later ging het beter. Ook bij ons triggerse dat een periode van meer verlatingsangst dus dat is helemaal niet gek.