Hoihoi, Geeft mijn man me een knuffel of kus, dan kan je er donder op zeggen dat ons meisje hardvochtig begint te wenen... Ongelooflijk! ZIJ wil bij me zijn, en pap mag er niet tussenkomen! Haha de wereld op z'n kop... Want hoe hebben we haar gekregen?? Vandaag was ik op bezoek bij een vriendin, met m'n meid erbij. Maar o wee, toen ik daar even op de piano begon te tokkelen werd ze helemaal hysterisch van jaloezie... Natuurlijk, wanneer ik ervoor gezellig met m'n vriendin keuvelde, bleef ukkepuk aan m'n rokken hangen of op m'n schoot zitten, dus was er geen probleem... Maar zodrá ik me actief concentreer op wat anders, en dus geen enkele aandacht kan hebben voor haar, wordt ze woest... Op zich wel grappig, maar ik wil koste wat het kost vermijden dat ze een jaloerse volwassene (of zelfs kind) wordt! Ik ken iemand die zo is,:x en dat maakt het leven echt tot een hel! Ze is natuurlijk enig kind... En zal dat ook blijven... Door omstandigheden is het niet echt mogelijk om voor nog een brusje te gaan... Herkenning? Tips?
Herkenning ja! Wij hebben een tweeling, de een kan er niet tegen dat ik de anders oppak en bijv. ga verschonen. Ze zet het op schreeuwen dan. Ook als er in de nacht eens gehuild wordt, en wij halen de huiler even uit bedje, dan begint mevrouw ook hartverscheurend te huilen. Zo jaloers, ze kon eens iets missen haha! Maar het is ook met eten, als zij niet als eerste in de stoel zit, dan wordt ze jaloers op dr zusje, maar toch kan ik soms heerlijk met de een zitten terwijl ze dan wel lekker verder speelt.. Heel gek. Ik denk dat het bij de leeftijd hoort, en dat het vanzelf wel weer overgaat, of iig een groot deel ervan. De ene mens is nou eenmaal sneller jaloers als de ander. Succes! En lekker je eigen ding blijven doen hoor, ze moet toch ook leren dat mama eens met iemand anders klets, en knuffelt!
Ja, haha hier ook We hebben nu vaak dat ze niet kan kiezen bij wie ze op schoot wil. Dan zit ze bij mij en strekt ze haar handen uit naar papa, zit ze bij papa, kruipt ze weer naar mama. Dat gaat zo de hele tijd door. Soms heeft ze ook dat ze echt dramatisch kan huilen als ik ergens anders mee bezig ben (vooral de laptop), als ik haar dan optil is ze ineens helemaal tevreden Tja, we zijn al een beetje aan het oefenen met mama-tijd
Het is een deel van verlatingsangst, maar zolang ik wel aanwezig ben bin de ruimte zou ik niet telkens toegeven aan jaloerse gilpartijen. Ze leert in deze fase+dat ze een zelfstandig persoon is, en haar ouders ook. Jullie kunnen haar daarin begeleiden zodat ze door verlatingsangst heen komt, maar niet aan went om constant alle aandacht op te eisen. Want dat valt heel moeilijk weer af te leren
Het is een faaaaaaase Wij hebben normaal gesproken helemaal geen knuffelkont. Maar de laatste dagen....pfff. Mijn dochter en ik zijn gewoon 1 persoon. Ze zit constant aan mij vastgeplakt. Ze wordt zelfs om 5.30 wakker om bij ons in bed te komen knuffelen. Dat heeft ze echt nooit gedaan. Ik geniet er maar van, want ook dit gaat weer voorbij