Hallo, Onze dochter is nu bijna 8 maanden oud. Voorheen ging ze altijd zonder problemen lekker slapen. We hebben altijd het vaste ritueel. Pyama aan, naar onder lekker flesje drinken, naar boven of om in bad te gaan of om even zo te wassen, in bedje leggen, weltrusten zeggen en muziek aan. Dit gaat elke dag hetzelfde, alleen sinds vorige week gaat onze dame ineens huilen zodra haar papa of ik uit de kamer zijn.. Zodra we weer in de kamer zijn is het goed.. Ik had al eens op internet gekeken en denk zelf dat ze de fase van verlatingsangst heeft. Overdag met slapen gaat dit trouwens ook hetzelfde, de kleine is 2 dagen thuis en 3 dagen op het dagverblijf maar daar schreeuwt ze ook alles bij elkaar als ze in bedje moet gaan slapen... Vaak van ellende ga ik maar naast haar bedje zitten en wachten tot ze in slaap valt. Maar dan ook echt wachten tot ze slaapt, want anders krijst ze weer alles bij elkaar.. Ook rommelen op de gang heb ik geprobeert en als ze dan begon te huilen af en toe naar haar toefluisteren van mama is er ga maar lekker slapen, helpt niet.. Zou je misschien wat tips voor mij hebben? Ik weet dat het een fase is, maar vind het echt verschrikkelijk als ze zo aan het huilen en schreeuwen is.. Als ze uiteindelijk dan slaapt begin ik zelf een potje te janken.. Graag tips dus over hoe ik deze fase kan aanpakken.. Bedankt alvast voor een reactie! Groetjes samantha
Vanwege mijn vakantie is deze vraag blijven liggen. Het klinkt inderdaad als de fase verlatingsangst. Zoals ik zeg een fase, want het gaat over. Zoals ik je verhaal lees lijkt het mij dat je goed bezig bent. Door bij je dochter in de buurt te zijn zodra ze moet slapen is goed. Probeer haat dan niet teveel aandacht te geven. Wat je nog kan proberen is om steeds wat meer bij de deur te wachten. Eventueel een klein lampje kan ook wel uitkomst bieden. Verder heb ik niet zoveel tips voor je. Volg je eigen gevoel en wissel met regelmaat samen met je partner af. Hopelijk gaat het inmiddels al een stuk makkelijker. Ilja