Ik weet dat kindjes van deze leeftijd verlatingsangst krijgen, maar ik dacht altijd dat dit alleen bij mensen was waar ze veel om geven/goed kennen, vertrouwen. Ik kwam er net achter dat Ties dit altijd heeft. Als ik hem woensdags naar het kdv breng begint hij altijd te huilen als ik weg ga, gelukkig maar voor een paar tellen want meneer is gelijk bezig met speelgoed uitzoeken, maar hij doet het dus ook als bijvoorbeeld 1 van de leidsters de deur uit gaat, dan kruipt hij keihard naar de deur en begint te brullen. Ook als mijn buurvrouw of wie dan ook oppast doet hij dit zodra er ook maar iemand de kamer uit loopt. Heeft iemand een idee waarom hij dit doet?
Ik lees mee, want sinds n dag of 5 doet Justin dit nl ook. Voorheen was r niks aan de hand. Zelfs als hij in bed gelegd word begint hij te huilen.. Ik denk omdat hij zich dan in 'de steek gelaten' voelt?
lars doet het alleen als je "zomaar" wegloopt, als ik hem vertel wat ik ga doen is het goed, maar als ik niets zeg en wegloop, komt hij me huilend achterna, ook als bijvoorbeeld zijn vader gewoon in de kamer zit. en dat gaat ook op voor de oppas. als ik hem daar breng en weer wegga, zeg ik dat ik ga werken en dat ik hem straks weer ophaal en dan gaat de oppas met hem bij de deur of het raam staan, dan zwaaien ze naar me, en dan gaat hij spelen. en dan moet de oppas hem steeds vertellen dat ze even wegloopt haha.
zou het niet gewoon aan de leeftijd liggen?waarschijnlijk een fase waar ze doormoeten?denk dat negeren het beste is en idd proberen uitleggen zoals fioontje doet? denk ik he,want heb er eigenlijk geen ervaring mee hopelijk gaat het vlug over
Ahh... Zielig is dat hè ? Hopelijk is het een fase waar ze even doorheen moeten ! Komt vast goed, en ik denk dat het idd. het beste is om alles te vertellen wat je doet.... Bijv, Ga maar lekker slapen, mama gaat even naar boven, en ik kom straks nog bij je kijken... En misschien nog een liedje zingen en een kus... Soort ritueel maken !? (geen idee of het werkt, mijn kleine is nog geen 6 mnd ) -XXX-
Op het kdv waar ik werk zie ik dit idd ook. Afscheid met mama is moeilijk....mama is de deur uit en IK heb een kind aan mijn been hangen..Even fruit halen? kind overstuur! Tja en wat ik dan doe? ik betrek mijn collega er ook zo veel mogelijk bij (want ik kan er natuurlijk niet altijd zijn) zodat hij/zij daar ook naar toe gaat trekken. Zo veel mogelijk vertrouwen geven, uitleggen wat je gaat doen (en dit ook nakomen!) en dan heel enthousiast reageren met 'heee daar ben ik weerrrr!' o.i.d als je weer terug bent. Ach en natuurlijk soms ook wel gewoon lekker bij je houden. Of ik betrek het kindje bij wat ik doe zodat ie 'mee kan helpen'. Maar het is een gulden middenweg zoeken...je kan ze natuurlijk niet aan je vast plakken! Maar het is echt absoluut een fase hoor!