Goedemorgen dames, Ik heb even een vraagje. Ik ben 3 weken geleden minder gaan werken ivm bekkenklachten. Ik werk nu 3x6 uur ipv 3x9,5 uur (op een kinderdagverblijf). Maar ik heb 's avonds steeds meer pijn. Zondagavond kon ik zonder hulp van m'n man niet meer lopen en gisteravond ging het ook heel moeilijk. Meestal is het 's morgens wel weer over, maar halverwege het werk gaat het steeds meer pijn doen. Nu is het alweer gevoelig terwijl ik nog niets gedaan heb, dus dat gaat wel weer pijn worden. Dus ik heb m'n werk alweer afgebeld. 'k Vind het echt heel vervelend, want ik werk er nog maar 3 maanden en ik heb me hierdoor al vaker ziek gemeld. Collega's kunnen zo helemaal niet op me bouwen. Wat zouden jullie doen? Gewoon zo door gaan, werken als het gaat en afmelden als het niet gaat (dan moet er wel inval geregeld worden), of zouden jullie je dan maar volledig ziek melden. Moet ik hierover in gesprek met de fysio, de huisarts, de bedrijfsarts? Ik weet het allemaal ff niet meer, hoop dat jullie me tips kunnen geven. Liefs Anntje
Hoi! Ik heb je verhaal gelezen en ik zat met soortgelijke klachten. Bij beide zwangerschappen... Afgelopen keer ben ik op aanraden van de fysio helemaal gestopt met ook ongeveer 26 weken. Zij gaf duidelijk aan dat als je nu op tijd gas terug neemt, het herstel straks veel sneller gaat! En ik heb idd weinig last meer gehad na de bevalling, in elk geval niet zoveel dat het mij belemmerde. Ik ben daarna in gesprek gegaan ( na het advies van de fysio) met de arbo arts en deze was het er helemaal mee eens. Ik denk dat je collega's meer aan je hebben als je je de laatste loodjes helemaal ziek meldt en er daarna weer helemaal bent, dan dat je nu af en toe ziek bent als het helemaal niet meer gaat. Nu moeten ze telkens op adhoc vervanging regelen en bij gehele ziekmelding kunnen ze het tot je terug bent regelen. Enne....je moet ook een beetje aan jezelf denken, je krijgt het straks nog druk zat! Maargoed, ik snap je twijfel en je vervelende gevoel naar je werk toe ook heel goed hoor! Sterkte ermee!!
ik heb me in overleg met de leidinggevende ook 100% ziekgemeld. Zij hebben dan recht op vervanging van 100% en zo is het op t werk goed te doen. Ik ga nog wel gewoon werken alleen dan boventallig en ondersteunend. Ik kan gaan zitten als ik wil, ik doe achterstallige taken en deel de medicatie uit enz. Dus echt alleen de niet zwaar belastende dingen. Zo hebben ze wel wat aan me, maar door de vervanging die er is heb ik de rust om te zeggen "nee dat kan of doe ik niet"
Hier probeer ik voorlopig nog dapper door te lopen. "gelukkig" gaat het de ene dag een stuk beter dan de andere. Ik werk maar 2 a 3 dagen in de week, maar doe daarnaast nog wat andere betaalde zaken waarvoor ik ook hele avonden zit te vergaderen. Nu heb ik dus wel zittend werk, en hoop ik het nog steeds gewoon vol te houden tot 4 weken van tevoren, al ben ik bang dat ik blij mag zijn als ik de 6 haal zonder ziekmelding.
Heb zelf ook veel last van mn bekken gehad met uitstraling naar het dijbeen tijdens mn zwangerschap. Had ook zittend werk (fulltime) en wilde persee doorgaan tot de 4 weken voor het verlof ben dus tegen het advies van de fysio ingegaan. Nou ik kan je zeggen dat was geen pretje ben met 35 weken zwangerschap door mn leidinggevende naar huis gestuurd zat te huilen aan mn buro van de pijn. Het herstel heeft daardoor ook veel langer geduurd. Achteraf praten is makkelijk maar ik zou het nu nooit meer zo doen heb niet kunnen genieten van de laatste weekjes voor de bevalling kon bijna niets meer. Dus mijn advies, geef gehoor aan je lichaam en neem je rust!
Ik denk dat het inderdaad belangrijk is dat je aan jezelf denkt op dit moment. Als je thuis komt na je werk en je vergaat van de pijn, kun je niet genieten van je zwangerschap. Weet dat het best rottig zal zijn, vind het al erg om me ziek te melden op het werk als ik een dag niet lekker en, maar zo schiet het ook niet op. Je collega's weten niet zo goed wat ze aan je hebben op zo'n moment: wel werken, niet werken, half werken... Een vriendin van mij heeft ook ernstige bekkenklachten gehad, heeft er veel te lang mee doorgelopen doordat ze zich maar niet ziek wilde melden en doordat ze niet luisterde naar haar lichaam. haar zoontje is inmiddels 2, maar ze is nog steeds niet van haar bekkenklachten af. Je moet doen wat je zelf het ebste lijkt, maar je ziek melden op dit moment zal niemand je kwalijk nemen. Succes!! liefs sas
vandaag toevallig bij de bedrijfsarts geweest. Hij wees me ook op t "gevaar" van te lang "negeren" van bekkenklachten. Ik werk zelf in de zorg, normaal is dat een hele dag of avond sjouwen, rennen, tillen, bukken, duwen enz. Nu dus aangepast. Denk dat jou bedrijfsarts ook wel iets voor je kan betekenen. Ze hebben zich zelfs met zwangeren aan bepaalde regels te houden.
die regels hebben ze bij mij dan niet aangehouden!! ik moest gewoon 8 uur blijven werken dan wel 2 uur aangepast maar 2 uur op een stoel zitten is ook niet goed
ikzelf ben half ziekgemeld door bekkenklachten, dit was ook op advies van de huisarts en de fysio, de bedrijfsarts ging hier gewoon in mee...........
Ik zou kijken of je iets van aangepast werk kunt doen of idd boventallig kunt staan. Niet overbelasten, maar als het nog een beetje gaat ben je blij dat je nog kunt werken, geloof me.
Ik ga wel gewoon door met werken. Ik moet bepaalde dingen echt laten, maar jammer dan. Het zijn nog maar een paar weken. Zolang het nog lukt waggel ik lekker door.
Als het niet meer goed gaat en je kunt soms zelf niet meer goed lopen, dan zou ik echt een gesprek met je werkgever aangaan. Buiten je werk heb je ook nog een prive leven en daarbij moet je straks na de bevalling ook nog door kunnen. Ik zou goed luisteren naar jezelf en een gesprek aan gaan. Als je je elke keer onverwachts afmeld, dan kunnen je collega's zeker niet op je bouwen. Als je aangeeft niet meer te kunnen, of nog minder te willen werken, weten zij ook waar ze aan toe zijn. Daarbij krijgt je werkgever jouw ziekte en verlof mbt de zwangerschap geheel vergoed! Succes!
Heey meiden, Als eerste thanks voor jullie racties! Het weekje rust heeft me echt goed gedaan! Ik kan alweer veel meer als een week geleden. Als het aan de fysio ligt ga ik volledig de ziektewet in, maar dat zie ik zelf nog helemaal niet zitten. Vanmorgen heb ik overleg gehad met m'n werk en we hebben besloten dat we gaan kijken hoe het gaat. Ik zou morgenmiddag weer moeten werken (6 uur), maar daar gaat ze een invalkracht inplannen. Ik kom wel gewoon om 11 uur en dan kijk ik gewoon hoe het gaat. Zo ook donderdag en als blijkt dat het toch teveel is, ga ik volledig de ziektewet in en anders blijf ik nog werken voor 2 x 4 uur per week. 'k Heb er heel veel zin in om weer te gaan werken, maar ben toch ook wel bang dat het weer verkeerd gaat. Maar goed, dan kan ik het dus direct aangeven en dan regelen ze wat anders. Liefs Anntje
Dat vind ik nog eens netjes geregeld! Veel plezier en succes met werken, hopelijk houd je het nog ff vol..
Dat is fijn. Als het niet gaat, gaat het niet. Je moet maar zo denken: het is maar voor even! Wat zijn die weken nou op een leven!! Sterkte!
ik ben met 23weken drastisch minder gaan werken, ik mocht van de arbo nog maar 2uurtjes per dag werken. met 28weken ben ik helemaal gestopt omdat ik het niet meer redde. heb ook een hele tijd doorgelopen en dan had ik nadat ik gewerkt had een hele dag nodig om bij te komen van mn werk. met die 2uurtjes per dag ging het even beter en kon ik buiten mn werk wat dingen doen. nu ik helemaal gestopt ben merk ik dat het weer wat beter gaat met me. ik hoop dat doordat ik vroeg gestopt ben ook wat sneller weer goed op de been ben. (heb namelijk een dochter van 2) mijn advies is luister naar je lichaam (hoe moeilijk dat soms ook is). liefs doris
dan moet ik maar eens een goed gesprek met mijn dochter gaan voeren, want op de dagen dat ik thuis ben heb ik er meer last van
lastig.. k heb ook sinds week 20 last van mn bekken.. k heb het aangegeven op mijn werk maar het lijkt of ze denken dat ik me aanstel. maar je moet echt luisteren naar je lichaam. ik ga nu proberen te zorgen dat ik ipv 4 weken van te voren 6 weken verlof mag krijgen, t lukt me nu al niet meer eigelijk, maar ik wilde mijn baas niet telleurstellen..