ik heb van de week te horen gekregen dat ik het syndroom van Tietze heb. ik had er nog nooit van gehoord, maar volgens de huisarts duurt het maanden voordat je er vanaf bent. Op internet las ik dat het een blijvend iets is en dat het vaker binnen 1 familie voorkomt. Nu wist ik niemand te bedenken die het had in mijn familie....Tot vandaag... Vandaag belde ik mijn tante en had het er met haar over. Zij vertelde dat zowel zij als twee andere tantes van mij (alle drie zussen van mijn vader) dit syndroom hebben; respectievelijk al 10, 8 en 6 jaar niet continue, maar met tussenpozen. En ook dat het met de jaren meer wordt op verschillende plekken mijn vraag is dus of iemand op het forum ervaring heeft met dit syndroom en mij er wat meer over kan vertellen? is er echt niks aan te doen? behalve pijnstillers? Wie het weet, mag het zeggen
Jep ik heb het. Paar maanden geleden achter gekomen. K was bang dat ik iets met m'n hart had ofzo. Dus was allang blij dat het dit was. Ondanks dat het heel pijnlijk en vervelend kan zijn. Heb er 3 maanden last van gehad maar nu al weer even niet.
Jeetje wat een vervelend nieuws. Helaas heeft mijn zoon van 16 jaar er last van. Dat het erfelijk is geloof ik graag , mijn moeder heeft het ook. Er is helaas weinig aan te doen. Mijn zoon begon er last van te krijgen toen hij 13 jaar was. Voornamelijk tijdens en na inspanning (sport of zwaar tillen). Dat is misschien iets waar je rekening mee kan houden. Hij heeft er af en toe nog last van in meer of mindere mate. Maar minder dan een paar maanden geleden. Hij heeft er voornamelijk last van op zijn borstkas (mijn moeder ook). Pijnstillers schijnen bij hem niet te helpen, een warme douche en rustig gaan liggen geeft hem wel verlichting. Het vervelende is dat het soms maanden wegblijft en opeens vlamt het weer op. Enig advies wat ik kan geven: niet te zwaar tillen en let op bij sporten en spanning. Sterkte!
nou, dat had ik ook...ik dacht af en toe dat ik een hartaanval kreeg maar was niet benauwd, dus ik schoof het doktersbezoek steeds maar uit maar man, man, wat doet dat zeer zeg! En in rust soms een dof gevoel rondom de hartstreek, of steken en een zere arm. ik heb het nu een maand of 5 denk ik en wordt eigenlijk alleen maar erger ipv minder. Wel vermijdt ik bepaalde bewegingen om het niet uit te lokken.
Zwaar tillen doe ik niet meer, ik mag sinds een operatie een paar mnd geleden nog maar max 5 kg tillen. En heeft jouw moeder dit dan inderdaad jaren? of praat je dan ook over maanden? omdat jouw zoon dit eigenlijk ook al 3 jaar heeft met tussenpozen, het is dan toch niet een tijdelijk iets zoals mijn huisarts mij vertelde ?
Bij mij is jaren geleden ook gesproken over Tietze (ik dacht dat ik kanker had in mijn borst... Zucht, ik ben nog al para aangelegd)..... Maar het bleek dus 'maar' Tietze te zijn... Het bizarre.... Daarna nooit meer last van gehad.... Dus eerlijk gezegd twijfel ik wel of ik het nu echt heb (gehad).....
Ik denk dat het bij iedereen verschilt. Mijn moeder heeft er nog zelden last van maar het is nooit helemaal weggegaan. Volgens onze huisarts kan mijn zoon 'er overheen groeien'. Ik heb goede hoop omdat het bij mijn moeder bijna ook niet meer voorkomt. En bij mijn zoon loopt het ook af, de 'aanvallen' komen met steeds langere tussenpozen. Ik vermoed dat het Syndroom van Tietze in geval van erfelijkheid nooit helemaal weg gaat. Maar ik ben geen arts en het is alleen een vermoeden
Ik heb het ook sinds een paar maanden. De eerste keer dacht ik ook dat ik het aan mijn hart had. Maar jeetje wat een pijn. Het is nu al een tijdje weer rustig, maar heb af en toe wel een opvlamming. Ik heb dan ook altijd mijn cocktail aan pijnstillers bij me voor het geval dat. Want ik kan anders echt niets meer op dat moment!
Erg he? Dokter had bij het onderzoek flink gedrukt en zei erbij dat ik dat dus écht niet zelf moest proberen..... heb er 3 dagen last van gehad! Wat lokt in jullie geval een opvlamming uit? Hier doet bukken bij bijvoorbeeld teennagels knippen/lakken het, of raar bukken/naar voren buigen.
Ik heb het ook 'gehad'. Maanden last van gehad maar nu alweer jaar klachten vrij. In dat jaar wel eens paar dagen opgespeeld maar klachten toen ook weer snel weg. Na het onderzoek van de arts inderdaad klachten verergering.
Vriendin van mij heeft het. Het is vooral stress gerelateerd. Stress als in inspanning, of als in zorgen. Als je het eenmaal heb gehad blijf je gevoelig voor het terugkomen ervan. Vandaar dat je huisarts waarschijnlijk zegt dat het tijdelijk is. Het gaat namelijk weer weg, maar komt dan vaak ook weer terug. Die vriendin is nu flink aan de slag gegaan met therapie. En hoewel ze echt niet zoveel stress had dat ze er last van dacht te hebben helpt het haar flink. De tietze wordt steeds minder. Ook leert ze hoe ze om moet gaan met nieuwe stress om te voorkomen dat haar lichaam de spanning op gaat slaan want dan is het weer mis.
Ik heb costrochondrites maar komt qua symptomen op het zelfde neer, beide is een ontstekings reactie van de aanhechtingspieren bij de ribben tietze zit vaak op 1 plek terwijl costrochondrites op meerdere plekken bij de borstkas kan zitten, tot nu toe nog geen medicijn kunnen vinden dat helpt,ik heb er nu 8 jaar last van en het is constant ... ene keer wat minder andere keer heel hevig, tijdens zwangerschappen juist nergens last van Hier merk ik dat het vooral bij inspanning erger word, en dan bedoel ik niet even stukje fietsen om een pak suiker te kopen maar wel bijvoorbeeld een half uur springen met de kinderen op de trampoline ook warmte lokt ontstekings reactie uit en heb ik extra last en elke ademhaling doet dan pijn ( ik heb ook nog een andere chronische ziekte waarbij warmte niet goed is) maar ook een hele dag kleine dingetjes bij elkaar wat dus een lange zware dag uit eindelijk is geworden, maar ook te weinig slaap Bij mij doet tijdens zon aanval ademen veel pijn, ik moet rustig blijven ademen want ik word soms zo gek van die pijn dat ik heel oppervlakkig ga ademhalen, bukken doet pijn en ook liggen doet veel pijn. Ik begreep van mijn reumatoloog wel dat bij tietze weleens direct een prik op de pijnlijke plek met medicatie kon helpen maar omdat ik het op meerdere plekken heb het niet mag qua hoeveelheid spuiten en medicatie.
Mijn man heeft er al een aantal jarenlast van. Bij hem is het echt stress gerelateerd. Als het druk en stressvol op zijn werk is krijgt hij pijn op zijn borst. Bij hem helpt het dan wel om hard te lopen. Even de stress eruit lopen en juist die diepe ademhaling doet hem goed.
Ik heb het al jaren. Soms heb ik maanden nergens last van en dan weer weken wel. Bij mij gaat het mis zodra ik bijv. de buren ofzo ga verven.
Bij mij heeft de dokter ook op de plekken gedrukt, ik ging werkelijk tegen het plafond. Wat een pijn! Bij mij is het inderdaad vaak een rare beweging of te veel gedaan. Ook merk ik zodra ik veel stress of spanningen ervaar dit eerder een opvlamming kan uitlokken.
Ben er vandaag voor naar d'r ha geweest Ik had eerder klachten als arm en pijn boven je borst wat met ( er op drukken) erger werd. Dit kon ik zo een paar weken hebben en dan trok het weer weg. Nu zit het in mijn rug en trekt het door naar mijn ribben aan de voorkant vertelde de ha en is het dus tietze. Helaas!
ga je de buren verven? haha sorry flauw ik heb er helaas ook al jaren last van. gelukkig niet dagelijks maar zeker wel maandelijks.
Mijn moeder heeft ook tietze. Ze heeft oefeningen van de fysiotherapeut gekregen. Wist niet dat het erfelijk was. Hopen dat ik het niet krijg.
Ik heb ook tietze, soms heb ik er heel lang geen last van en zo een paar maanden achter elkaar. Bij m'n vorige zwangerschappen erg veel last van gehad, hoop dat het me nu bespaart blijft.