Grappig, wilde ook zoiets plaatsen: Man leren kennen 3,5 jaar terug. Ik viel op hem omdat hij zo'n zorgzaam karakter heeft. Nu werk ik in de thuiszorg. Moest ik een vrouw 's avonds prikken. Sta ik oog in oog met haar vrijgezelle zoon. Nouuuuu....... pff!!! Niet helemaal mijn type denk ik.... serieus waar 160kg, erg zwaar dus, ruim over de 45 (ik ben jonger dan 30) Hij vindt mij stiekem leuk denk ik want bij ieder gesprek glimlachen en knipogen. Met een omweg vragen of ik getrouwd ben. Hij heeft een bigsmile op z'n gezicht als hij mij ziet... Stiekem denk ik: wauw! Zo'n lieve man! Waarom is hij vrijgezel?! Hetzelfde als mijn man: voor z'n ouder zorgen, precies de eigenschap van mijn man waar ik voor viel. Maar dan sta ik met beide benen op de grond. Ik heb een lieve man, een kind. En het gras is groener aan de overkant... Maar wel lastig!
Het is helemaal niet belangrijk hoe die collega over jou denkt! Of hij jou nu een stom mens vindt of de heetste chick op aarde, jij hebt een gezin en bent met je man bezig om zwanger te worden van een tweede kindje! En hij heeft ook een gezin!
Wat lastig, vooral omdat je hem zo vaak ziet. Ik ben het met de rest eens, probeer hem te ontlopen en leuke dingen te doen met jou man.
Heb het ook eens gehad. Met een studiegenoot. Vervelende was dat hij mij ook wel vreselijk interessant vond. Ben toen eerlijk tegen hem en mezelf geweest. Ik vond hem leuk om het mysterieuze wat hij over zich had, maar ook daardoor zou het nooit wat kunnen worden. Plus dat ik ontzettend gek ben op mn vriend en hem helemaal niet kwijt wilde. Het is vooral heel vervelend ts, maar bedenk jezelf dat het een chemische reactie is die wel weer over gaat. Mocht het niet over gaan zou ik er ook open naar je man toe over zijn.
Wij zeggen op het werk altijd verliefd zijn is een tijdelijke psychose die zonder medicatie vanzelf weer weggaat. Zodra iemand die psychose bevestigd dan duurt het wat langer maar geen voeding is ook geen psychose meer. Laat het maar gewoon bestaan en doe er niks extra's in. Sterkte ik weet hoe vervelend dit kan zijn!
Dit en als je dat niet wil idd heel hard twijfelen of dit wel het moment is om samen te proberen nog een kindje te maken. Over het vertellen aan je man wat iemand zegt ben ik het niet helemaal eens. Ik heb ooit zoiets tegen mijn man gezegd toen we pas een paar jaar samen waren. Voor hem heel naar terwijl het eigenlijk toch niet zo veel voorstelde (daar was ik toen wel meteen achter, maar daar had ik ook in mijn eentje achter kunnen komen)
Helemaal mee eens en vooral als ik in je onderschrift lees dat je hoopt op een tweede wonder. Blijf gewoon je gezonde verstand gebruiken.Die man waar je nu gevoelens voor lijkt te hebben gooit net zo goed zijn vieze onderbroeken in de douche en laat scheten en boeren dus tja... Je bent volwassen dus gedraag je daar ook naar.
We hebben niet altijd de macht over onze gevoelens en emoties, maar we hebben wel de macht over wat we vervolgens doen met die gevoelens. Maak voor jezelf de keuze (met je verstand) om hem te laten gaan. Neem het niet te serieus. en ik geloof dat je gevoelens uiteindelijk zullen volgen.
Inderdaad afstand nemen en je gevoelens niet toelaten. Ik heb het zelf ook een aantal jaar geleden gehad, niet met een collega, maar met een vriend van mijn man (nog erger, haha). Gelukkig is het weer overgegaan. Wat mij ook hielp was bewust meer tijd met mijn man besteden, leuke dingen met hem doen, hem een beetje versieren, zoals in het begin. Toen kreeg ik ook weer vlinders voor hem terug.
Wie heeft het niet gehad? Ik ook. Meerdere malen. Verleiding is o zo groot, maar blijf je verstand gebruiken. Je kunt jezelf zo makkelijk in zo een verliefdheid verliezen. Zeker als je fulltime werkt (in mijn geval) breng je bijna meer tijd met je collega's door dan met je eigen man. Bij je eigen man is alles zo vertrouwd en bij een ander gewoon heel erg spannend. Welke vrouw wil er niet begeerd worden door een ander? De eerste tijd met je eigen man was ook superspannend, alles voor het eerst ontdekken aan elkaar. Maar die nieuwigheid gaat er af. Als je je laat meeslepen raak je straks alles kwijt. Plus over een aantal jaar zit je wellicht weer in dezelfde situatie maar dan met deze man op de achtergrond. Ga weer leuke (en spannende?) dingen doen met je man. Haal herinneringen op, denk terug aan die eerste jaren en ga nieuwe dingen samen ontdekken. Waarom ben je nog steeds bij elkaar? Zoek al die positieve en fijne dingen aan elkaar op en blaas je relatie weer wat nieuw leven in. Beetje moeite doen voor elkaar. Want dat is vaak wel wat mensen missen waardoor ze sneller geneigd zijn zich in een ander te verliezen.
Dit dus! Ik heb begin dit jaar ook een topic geopend over verliefd zijn op de man van een vriendin ..nu echt niet meer Ja, hij is leuk om te zien, maar meer niet. Dus geniet van het gevoel en de fantasieën!
Ik zeg afstand nemen waar het kan. Je kunt niet op elke verliefdheid ingaan. Je hebt een relatie, een kind en gaat voor een tweede zie ik staan. Je wordt vast nog wel een (paar) keer verliefd in je leven. Het is aan jou om daar verstandig mee om te gaan. En hoe meer deze man onbereikbaar is of hoe meer je bewust afstand kiest, hoe meer het interessant en spannend is. Je kunt het in je hoofd heel bijzonder maken, terwijl als je bij hem bent voor een aantal jaren je weer verliefd kunt worden op een ander. Zo kun je bezig blijven.....! En ja, bij elkaar blijven voor de kinderen is niet oke, maar ik vind dat je ervoor moet vechten tot je er echt niet meer uit komt. (En ja ik spreek uit ervaring). Ik vind dat veel mensen het tegenwoordig makkelijk op lijken te geven. De mensen die 50 jaar getrouwd zijn hebben ook genoeg meegemaakt. Dat gaat bij niemand vanzelf. Maar goed, wie ben ik.......
Dit is een hele gevaarlijke optie,want wat als er wel een klik is. Dan ga je jezelf nog gekker maken met de gedachte. En uiteindelijk zijn er twee relaties/huwelijken naar de klöte. En bedenk, dat een rebound-relatie uiteindelijk nooit zal werken. Dus mijn advies, niks mee doen.
Ten eerste, ik heb nooit gezegd dat ik bij mijn man weg wil maar ben niet altijd gelukkig. Maar ik weet gewoon niet wat ik met die gevoelens moet, ik wil er niets mee doen, maar ze zijn er wel. Maar nu een update want er is vandaag iets gebeurd. Er is gebeurd wat ik al voelde aankomen. Mijn leidinggevende wil dat wij samen een project gaan doen. Dit project vinden we allebei heel interessant en leuk om te doen, dus ben ik alleen met hem gaan zitten om hier aan te werken. Na 10 minuten zegt hij; ik weet niet of ik dit kan. ? wat bedoel je? zeg ik. Toen kwam er een lang verhaal dat hij niet gelukkig is thuis en liever werkt. En het zo gezellig heeft op het werk. En mij al een hele tijd (laatste half jaar, jaar) leuker vind dan een gewone collega. Hij is verliefd aan het worden. Ik heb aangegeven dat ik hem zie als een collega (ik heb dus gelogen), etc. Omdat ik het hem (en mezelf) niet moeilijker wil maken dan het is, ga ik het project niet doen. Tegen mijn leidinggevende heb ik gezegd dat ik het eigenlijk al druk genoeg heb. De rest van de dag hebben we elkaar niet aan kunnen kijken. Ik voel me zo ongemakkelijk. En ik ga echt niet zeggen wat ik van hem vind want ik wil/kan er niets mee. Oh help
Juist, dat is mijn advies ook. Echter heb ik een andere benadering van hoe het probleem aan te pakken. Maar dat is heel persoonlijk ... Als ik iemand leer kennen gaat de verliefdheid vanzelf een keer over maar heb ik er wel een leuke vriendschap aan over gehouden. Maar je moet natuurlijk wel weerstand kunnen bieden aan verleidingen, met beide voetjes op de grond blijven en nuchter en realistisch blijven. met nieuwe wending van het verhaal van TO is bovenstaande trouwens niet meer mijn advies. Niet als er wederzijdse (uitgesproken) verliefde gevoelen zijn... Dan inderdaad ontwijken!!
Achgos...die man lucht zijn hart...hoe moeilijk is dat! Ja, ik leef ook met hem mee. Moeilijk voor jou, als het dus wederzijds blijkt te zijn.
poeh das helemaal heavy als hij dus hetzelfde voelt... Tsja ik weet het ook niet. Wil je het een kans geven om te kijken wat het zou kunnen worden? Al gaan twee gezinnen dan kapot... of blijf je absoluut bij je man? Lijkt me echt heel erg moeilijk want je storten in een affaire is zo verleidelijk.... goed dat je het project hebt weg gegeven. Als je verder niets met de gevoelens wilt doen is dat wel een goede beslissing om zo weinig mogelijk contact te hebben met elkaar.
oh meid, wat lijkt me dit moeilijk... Een vriendin van mij heeft dit ook gehad. Grote tip: eerlijk zijn tegenover jouw man! Ga bij jezelf na, waarom je verliefd bent op jouw collega. Waarom juist hem? Wat trekt jou zo in hem aan? Als je bij jouw man wil blijven, dan is dit echt van belang te weten wat de reden/oorzaak is dat je gevoelens voor iemand anders hebt.. alleen dan kun je werken aan jezelf en aan jullie relatie (als je dat wil..) Ik zou eerst eerlijk opbiechten (geeft jou meer rust en dan voel je je waarschijnlijk niet alsof je vreemd gaat of zo..), en er rustig met jouw man over praten. Daarna zou je het je collega kunnen vertellen... maar dan gooi je zijn leven misschien helemaal overhoop... Heel goed nadenken met wat je gaat doen en niet zomaar handelen!!