Hi dames, ik wil me graag voorstellen en als het mag mijn verhaal kwijt. Ik ben alleenstaande moeder van 2 meiden 10 en 4 jaar met een zeer goede co-ouderschapsregeling en nu onbedoeld zwanger van nr. 3 van een andere man dan de vader van mijn oudste 2. Na een zeer heftige jojo relatie 1,5 jaar lang (voornamelijk van zijn kant) had ik het uitgemaakt op een zaterdag ochtend. Ik was het duw en getrek van hem helemaal zat. Het ene moment wou hij er voor gaan de andere moment liet hij mij barsten. 4 Weken later kom ik er achter dat ik zwanger van hem ben. Ik ben hier enorm van geschrokken en baalden echt heel erg. Dit heb ik hem ook verteld en de eerste 3 weken waren erg leuk met uiteindelijk de bedoeling samen voor het kindje te zorgen. Er volgde veel gesprekken en ik toonde ook mijn onzekerheid (ik had al een relatie van 10 jaar achter de rug) Ik wou graag trouwen en echt samen zijn. Relatie therapie en samen wonen. Dat wou hij ook ! Daar werkte we aan samen. Echter na die 3 weken begon het jojo'en op nieuw en daarbij nam de intensiteit van hem alleen maar toe. Zijn angsten vierden hoottij en hij wou in eens van alles afspreken. Trouwen op huwelijkse voorwaarden zodat ik geen aanspraak zou kunnen maken op het huis. Bij relatie be-eindiging zou ik akkoord moeten gaan met een co-ouderschap. Zijn dreigementen werden alleen maar erger en de kloof alleen maar groter bijvoorbeeld: dat als ik niet meeeens zou worden met co-ouderschap (eerste 3 maanden ondanks vorm van relatie ik bij hem zou wonen zodat hij het kindje kan verzorgen - ik zou alleen daar aanwezig zijn om te voeden en dan daarna week op week af) dan zou hij naar de rechter stappen en ga zo maar door waarop ik het contact met hem geheel heb verbroken (ER IS VEEL MEER GEBEURD maar ik spaar jullie de details.) Hij gaf toe niet voor ons te gaan maar voor de baby. Mijn oudste dochter - nu 10jaar is ook bang voor hem. In de tijd van anderhalf jaar is het gebleken dat hij erg hard en erg kritisch kan zijn ten opzichte van anderen en hij heeft voor alles en iedereen een oordeel klaar en dus ook bij mijn kinderen. Hij heeft haar meerdere malen beschuldigt van emotionele chantage en zelfs dieren mishandeling (ja ze gooide tijdens de vakantie een steentje in een vijver en er toen toevallig een vis langs zwemmen). Mijn jongste wist hij te bestempelen als een kind met een borderlinestoornis (ze was toen des tijds 3 jaar) en tijdens een peuterpuberteit moment pakte hij haar uit het niets op en stopte haar met haar hoofd onder de kraan. Ja ik greep natuurlijk in. Ten opzichte van mijn kinderen voel ik me nu erg schuldig dat ik ze aan zo iemand voor te lang heb blootgesteld en dat ik zo zwak was om iedere keer voor zijn charmes en verontschuldigingen te vallen en zelfs zulke plannen had samen met hem. Stom hoe liefde je echt blind kan maken en vind het moeilijk mijnzelf te vergeven. Maar NU! Ik heb mijn rechten en plichten opgezocht en wil hem tot dusver zo ver mogelijk uit mijn buurt en de buurt van de kinderen (ALLE 3) houden en ben blij met mijn keus. Maar ben ook angstig geworden voor de toekomst wegens zijn hardheid. Hij gaat het echt via de rechtbank spelen puur wegens zijn ego en niet uit belang van de kinderen (hij heeft ook een zoon - laat ik daar niet eens over beginnen). Ik ben morgen 18 weken en heb sinds bijna 3 weken geheel geen contact meer. Er is nog een lange weg te gaan... Er zijn ook erg veel veroordelende mensen in mijn omgeving maar heb ook steun gevonden in mensen waar ik het minst van heb verwacht wat erg mooi is. Ik hoop hier wat steun te kunnen vinden ... Groetjes Oktober13
Wauw wat een heen en weer geslinger (ook voor je kindjes) van leuk naar weer niks en ga zo maar door. Ik denk dat je bij hem weg moet blijven. En ik snap (om wat hij heeft gedaan) jij je schuldig voelt tegenover je kinderen. Maar niet doen hoor, mensen kunnen zich altijd zo leuk voor doen en onwijze klootzakken zijn en al helemaal zie je de leuke kanten als je verliefd bent. Ik weet niet of hij een strafblad of een verleden heeft. Want hij kan niet zomaar je kindje opeisen. Als jij hem niet als vader aangeeft kan die dit niet zomaar aangeven en moet hij het eerst via de rechter spelen. En wat ik een keer gelezen heb (ook hier op zp) dat de rechter niet zomaar zegt dat dit kan, en misschien dat je dan kunt eisen dat dit onder toezicht gebeurt, ik noem maar wat. Ik hoop dat deze verschrikkelijke man jou en je kindjes met rust laat. En jij een beetje rust kan voor jou en je kindjes. Snap heel goed dat dit lastig voor je is (hoewel ik zelf niet in zo'n situatie heb gezeten).
Hi MamavanM1 Heel erg bedankt voor je berichtje. Doet mij wel veel dat er wel iemand op mijn verhaal reageert! Ik hoop ook op rust en ruimte. En ik ben dol blij met de zwangerschap. Ik las mijn bericht terug en het kwam over als of ik niet blij ben. Het was moeilijk vatten in het begin maar na de 10 en 12 weken echo, dat alles in orde was ben ik spontaan verliefd geworden! Over 2 weken de 20 weken echo. Groetjes Oktober 13
Hoi Oktober, Wat erg dat de eerste helft van jouw zwangerschap zo stressvol is verlopen. Gelukkig dat je nu wel ziet wat voor persoon hij is. Hij kan niet zomaar dingen gaan eisen, maar hij kan wel bezoekregeling krijgen als jij niets zou doen om het tegen te houden. Een familie advocaat kan jou goed advies geven. Het is in ieder geval erg belangrijk vast te stellen hoe hij met kinderen omgaat. Een rechter zal dan geen risico nemen, aangezien de kans groot is zo'n persoon b.v. een baby in elkaar gaat schudden wanneer het kindje huilt. Jouw angsten hierover zijn belangrijk te benoemen. Preventief reageren is beter dan te wachten totdat hij naar de rechter gaat. Hij kan dan hooguit bezoek onder toezicht krijgen en dat kan hij ook niet afdwingen in de praktijk. Het is niet mijn bedoeling om jouw bang te maken. Ik heb dit in mijn omgeving mee gemaakt en zou niet willen dat jij je straks zorgen moet maken om de veiligheid van jouw baby. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Ik wilde allemaal goed bedoelde adviezen gaan geven... totdat ik las hoe hij met kinderen omgaat. Volgens alle regeltjes kun je een biologische vader niet bij zijn kinderen weg houden maar hij zal er wel lang voor bezig zijn en een hoop geld kwijt zijn voordat hij een omgangsregeling heeft zolang jij hem geen rechten geeft en dan moet de band nog heel erg langzaam worden opgebouwd . Ik had vergelijkbare zorgen toen ik zwanger was en vond dat emotioneel enorm zwaar. Ga je er niet teveel mee bezig houden want hij kan je echt niet zoveel maken. Heb je wel goeie steun, mensen die je in de kraamweken kunnen helpen metbhetbhuishouden en zo? Ik hoop dat je nog wel geniet van je zwangerschap , laat je niet gek maken. Wat een moeilijkevvent zeg.
ik wil je heel veel sterkte wensen. en wat betreft je schuldgevoel, iedereen kan verkeerde keuze maken. je hebt er wat meegedaan toen je dit doorkreeg, dat ik belangrijkst! zou je niet ergens informatie kunnen krijgen over hoe je sit bestellen aanpakken? misschien via een juridisch loket, zij geven je gratis advies. valt te proberen toch? verder hoop ik dat je mensen om je heen hebt die voor je klaar staan.
Hier hetzelfde, totdat ik verder in je verhaal kwam. Ik vind je onwijs sterk! Ik vind het zo knap dat je het zelf gaat doen en dat je gaat knokken voor je kids. Ik heb geen idee van de regels in Nederland, maar ik heb de indruk dat jij als moeder gaat vechten om je kind te beschermen tegen hetgene wat je hier boven hebt beschreven. Dus vooral een hart onder de riem; ga zo door, ik ben plaatsvervangend trots
Hi dames, Bedankt! Lucht wel op om te lezen! Ik ben dan nu zo blij dat ik mijn verhaal heb gedaan. Gezien de reacties heeft mijn intuïtie gelijk. Raar dat zo iemand je zo aan het twijfelen kan brengen en ik ben zeer dankbaar voor jullie steun. Helpt zeker in het los laten. Ik ben iemand die heel erg opzoek gaat naar harmonie en soms te snel toegeeft in een situatie. Nu heeft mijn intuïtie mij met alles tegen gehouden - dat innerlijke stem die zegt : Alarm ! Ik heb ook gedacht om het vast te stellen bij een familie advocaat. Ik loop nu bij een maatschappelijk werkster en zij heeft gezegd mij hierin te kunnen begeleiden. Ook heb ik de rechtswinkel 2 weken geleden gebeld en idd hij kan niets maken op het moment tot dat hij idd erkenning gaat opeisen. Ze heeft verteld dat ze daar vrij makkelijk om zijn en vrij snel erkenning geven, echter gezag zou een moeilijkere kwestie zijn. Onbedoelde goede adviezen zijn op zijn plaatst . Ik sta niets anders dan voor een band opbouwen met een gezinslid zeker een vader. Ik weet hoe belangrijk het is in het leven van een mens en als er een schakel mis dat een persoon incompleet kan voelen. Ik heb verpleegkunde gedaan en heb net cursus kinderpsychologie gedaan. ondanks mijn kennis slaan in deze situatie al mijn alarmbellen op hol en wil ik niets anders dan beschermen - mijnzelf, de meiden en zeker deze lieve onschuldige ukkie in mijn buik. Nee voor zo ver ik weet heeft hij geen criminele verleden echter weet ik wel dat hij meerdere malen heeft meegedaan aan NLP trainingen en andere manipulatieve organisaties. Hij is altijd heel erg gesloten geweest over zijn verleden. Wat ik ook raar vond - maar respecteerde zijn wens op privacy. Zijn relatie met zijn ex is een zeer bittere relatie. Zij voeren een psychologische oorlog met elkaar en hun zoontje van 5 zit er precies tussen. Als ik bij hem was terwijl zijn zoon er was trok zijn zoon erg naar mij - gevoel van bescherming hebben wij samen toen geconstateerd echter gaf mijn ex de moeder van zijn zoon de schuld van onzekerheid. Mijn gevoel zei toen ook anders en soms benaderde ik hem hierover. Ik denk ook dat ik zo lang bleef plakken om de veiligheid van zijn zoon. Echter zijn zoon is niet mijn verantwoordelijkheid. En heb ik dat met veel moeite ook los moeten laten. Wasmachine - ook in een radeloze situatie gezeten ..? weer bewijs dat het op zijn weer terecht komt! Liefs Oktober13
@DotjePK - Zo hormonaal dat ik ben op het moment heeft je berichtje mij tranen over mijn wangen doen stromen... Dank je wel !
Helemaal goed En ik ben echt trots op je!!!!!!! Dat zijn bij mij nu eens niet de hormonen Ik vind het echt super knap
Fijn dat je even je verhaal kon doen, en er ook meiden met wat meer verstand van het hele erkenning etc. (geen ervaring mee gelukkig). Maar vind t zo erg voor je, dus ik wilde wel even reageren.. Ik hoop dat je t nu een beetje los kan laten verder, en je veel aan je maatschappelijk werker hebt, en hopelijk dat hij/zij jou goed verder kan helpen! Komt ook allemaal wel weer goed en wil je heel veel succes wensen en geniet van je zwangerschap !
Hey meis, Meer advies geven dan de andere dames gedaan hebben, kan ik niet. Ik denk dat ze t wel gezegd hebben wat ik ook zou aankaarten. Maar meid, geef jezelf niet zo op je kop! Ikzelf heb ook in een relatie gezeten van 6 jaar waar m'n ex erg goed was in mij overal de schuld van te geven, mij bang maken om weg te gaan enz. Achteraf gelukkig, heb ik 2 mk gehad bij m. Maar meid, dat soort mannen lopen helaas rond, weten alles heel erg mooi te verpakken zodat jij er weer voor gaat. Ben trots dat je nu de stap durft te zetten. Niet achterom kijken dat je er al zo lang gezeten hebt, je ogen zijn nu open, en je doet er nu ook iets mee! Je gaat vechten voor jezelf en voor je kids! En dat is veel meer waard dan dat je zo lang bij m bent gebleven (zoals je dat zegt). Voor wat jij doet, heb je lef nodig. En dat heb je! Ga zo door! Ik hoop echt, en twijfel er niet aan, dat het helemaal goed gaat komen voor je. Dikke knuffel!
Houdt moed, vecht voor je eigen geluk en dat van je kindjes! Jullie verdienen het beste. Als ik inderdaad lees hoe bij met kinderen omgaat lopen de rillingen me over mijn rug. Denk er aan achter de wolken schijnt de zon! Succes en Sterkte.
Misschien een laat of heb je het antwoord al. Maar ik zie nergens staan dat hij het kindje al erkend heeft (met jou bij de gemeente) ik ben niet getrouwd wel samenwonend en moet dit ook doen. Zolang ik dit niet doe ... is het kindje best hard gezegt alleen van mij ... dan heeft mijn vriend niks om op te staan ... bij ons is het verder wel goed geregeld trouwens (klinkt anders zo raar hoe ik het vertel) En deze erkenning kan hij niet alleen regelen daar heeft hij mijn handtekening voor nodig. En dan krijg je ook gelijk een papier mee om ouderlijk gezag te regelen. Sucses en denk aan je kindjes dan kom je er vanzelf wel.
Hi AmvTristian Nee.. Erkenning gaat niet gebeuren. Echter hij kan wel dit aanvechten en na de geboorte erkenning opeisen... en daar heeft hij in het verleden veelal mee gedreigd.. In het begin sprak het bij mij voor zich dat we het kindje gingen erkennen. Maar nu is dat niet het geval. Bedankt voor je berichtje Groetjes Oktober13
Ik heb niet alles gelezen, maar wilde toch even reageren. Als hij zo'n hardhoofd is, zou ik zorgen dat je slimmer bent dan dat hij is. Gemeen misschien, maar wel effectief. Geef hem in een gesprek aan dat je na de bevalling met hem in gesprek gaat over hoe dan verder. Doe heel aardig, en wek vooral geen strijd op. Wees maar een beetje 'te' aardig. Maar doe het wel via een gesprek, en niet via app of mail of iets wat vast ligt. Ook niet via de telefoon want je weet niet of hij het opneemt. Waarschijnlijk laat hij je dan een beetje met rust tot na de bevalling.. Als hij/zij geboren is, zeg je gewoon niks, en leef je je leven verder. Als hij dan komt, dan weiger je alles wat ie vraagt. Stapt hij dan naar de rechter, dan kun je laten zien dat hij niet betrokken was al die tijd. Dat jij gezegd hebt dat je na de bevalling verder zou spreken laat je even in het midden. Hij mag niet zomaar erkennen. Maar kan dit wel afdwingen. Zorg ervoor dat hij niet teveel weet. Doe er luchtig over.. 'ach dat regelen we dan wel...' Als je dat niet doet, zit je de komende jaren in dezelfde hel waar ik ook in gezeten heb. Je komt er niet meer vanaf. Zorg ervoor dat je hem een stapje voor bent. Geef hem het gevoel dat ie zn zin gaat krijgen, dat is voor zijn ego. Hij houdt van strijd als ik het zo lees, zorg ervoor dat hij denkt dat hij die sowieso al gewonnen heeft. ..... Al moet dat spelletje natuurlijk nog gaan beginnen, maar dat weet hij niet. Wees hem een stap voor. Geen foto's geven, geen foto's laten nemen, die duiden op family life. Niet mailen, niet whatsappen. Gooi hem uit je whatsapp en zeg dat je niet meer aan whatsapp doet.. Let hierbij erop dat je je status/plaatje niet meer veranderd. Alles wat je op papier schrijft, dus per mail, per sms, telefoontjes... Denk daarover na voordat je het doet. Wees tactisch, anders is hij het. Succes.