Hallo allemaal, allereerst zal ik even een korte schets geven van mijn situatie. wel zo handig. Ik ben 23 jaar en hbo studente met een anti kraak woning. heb anderhalf jaar een relatie gehad met veel hobbels. met hobbels bedoel ik het leven van mijn ex dat vol zit met lijken die gaande weg uit de kast kwamen. Mijn ex zit bij de schuldsanering, heeft een crimineel verleden, heeft borderline en tot nu toe geen studie afgerond. een hele hoop dus om allemaal te regelen. Daarnaast heb ik vorig jaar mei bij 12,5 week een miskraam gehad. erg veel verdriet van gehad. al met al heeft hij naast deze vervelende kwesties die in de weg zitten de eigenaardige eigenschap altijd een ander de schuld te geven van zijn problemen. Bijvoorbeeld: zijn taakstraf die vanaf vorig jaar nog open stond heeft hij niet afgerond waardoor hij nu 56 dagen vast moet gaan zitten. erg lastig allemaal als je het mij vraagt, mooie nu is dat hij andere de schuld gaat geven dat hij zijn taakstraf niet heeft af kunnen maken omdat zij hem niet wilde brengen. Beetje te gek voor woorden als je het mij vraagt maar goed. je snapt wat ik bedoel, er is altijd een excuus waarom hij iets kan doen wat niet mag of hoort en meestal is het de schuld van een ander. Daarnaast is een normaal gesprek met mijn ex ook niet mogelijk, altijd een weerwoord en altijd het verhaal 'ja maar jij'. 5 weken geleden had ik er meer dan genoeg van, heb de relatie verbroken. tot 3 weken geleden, toen ik er achter kwam 6 weken zwanger te zijn. Mijn leven staat sindsdien op zijn kop, ik weet niet meer wat ik moet doen. Hele gesprekken met mijn ex gevoerd en aangegeven het is alles of niets, of alles word nu opgelost met betrekking tot criminaliteit, schuldsanering etc. of we halen het weg. Koste wat het kost zou het toch blijven en mijn ex beloofde beterschap. Nu 3 weken verder ben ik er gisteren achter gekomen dat hij wederom zich mengt in de criminaliteit, dan heb ik het niet over 10 plantjes op zijn kamer nee echt over grotere ladingen en tonnen aan euro's weg halen. daarentegen doet hij er niets aan om zijn zaken die hij echt op orde moet krijgen, zoals papierwerk schuldsanering of aanmeldingen therapieen voor borderline. ik wist ook echt van niets tot gisteren. Het is me duidelijk, deze relatie moet stoppen en dat heb ik gisteren ook echt afgekapt het is klaar!! maar wat nu??? ik ben nu inmiddels bijna 9 weken zwanger. twijfel heel erg tussen houden en wegdoen. ben tenslotte zelf studerende moeder met een antikraak woning waar ik uitgezet word met kinderen. heeft iemand ervaringen van hoe het alleen gaat? of uberhaupt ideeen? ik wil er heel graag met iemand over communiceren want ik zie door de bomen het bos niet meer. Heb je zelf helemaal geen vrijheid meer, wat kan ik verwachten? er is al wel een beslissing gevallen, als ik het houdt doe ik het alleen. Dan krijgt vader er niets van te zien. Ik hoop dat mensen serieus willen reageren en met me erover willen praten, want ik ben echt wanhopig. Groetjes
Wat een heftige situatie! Beter dat je stopt met je relatie, want dit is niet goed voor jou en ook niet voor het kind. Wat dat betreft is het voor het kind beter juist zonder hem, denk ik. Kan me voorstellen dat je het niet ziet zitten op dit moment en denkt aan abortus. Echter moet je wel beseffen dat dit niet alles oplost. Als ik het zo lees wilde je wel graag een kindje...je was al eerder zwanger. Veel verdriet gehad dat het vorige keer een miskraam werd, dus het was wel welkom. Dan denk ik dat je heel veel spijt gaat krijgen als je nu een abortus laat doen. Inderdaad, jen hebt dan niet de zorgen, op welk gebied dan ook om je kind en je kan verder studeren zonder problemen. Maar weegt dat op tegen de enorme spijt die je zult voelen...altijd de vraag: hoe zou het zijn geweest met een kindje? Denk dat als je je kindje houdt je zeker moeilijk zult hebben, iig met momenten. Maar je krijgt er wel hele mooie dingen voor terug...en denk dat je dan nooit meer zal denken, had ik maar... en andersom ga je dat wel denken. Misschien is op een rijtje zetten waar je tegenaan zou kunnen gaan lopen en zien welke hulp er daarvoor is.
Ik sluit mij hierbij aan. En blijf alsjeblieft wat je ook doet zo ver mogelijk weg van je ex, volgens mij brengt hij niks goeds met zich mee. Jij en je kindje redden het wel zonder hem (als je besluit het kindje te houden) Heel veel sterkte toegewenst
Dank je voor je reactie. Het lastige is dat ik toch het grootste gedeelte alleen ben. Ik heb niet het gevoel er met iemand over te kunnen praten die echt neutraal is. Er gaan van allerlei vragen door mijn hoofd. wat als hij straks moeilijk gaat doen en een beroep gaat doen bij de rechter? immers heeft een vader nog steeds altijd rechten. Wat als ik uiteindelijk zelf er niet voor kan zorgen? wat als ik geen goede moeder ben? wat als straks mijn hele leven echt voorbij is? ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen, maar ben 8.5 weken en de tijd dringt.
Een vader moet zijn kindje erkennen en na de geboorte gezag aanvragen bij de rechter voordat hij echt iets te zeggen heeft over jullie kindje. Voor beide moet jij toestemming geven, tuurlijk kan hij naar de rechter stappen maar denk je dat hij zoveel moeite zal doen? En dan zou je hooguit een bezoekregeling krijgen, zou dat echt een ramp zijn? Er zijn altijd wel oplossingen te vinden voor geld en woonruimte, het zal niet makkelijk zijn maar het is wel mogelijk. Er zijn huizen voor alleenstaande moeders, je krijgt meer studiefinanciering als alleenstaande moeder en een hoop toeslagen. Ik denk dat de meeste mensen wel eens bang zijn dat ze geen goede ouders zullen worden, maar zodra jij je kindje in je armen hebt zul je zoveel liefde voelen en zul je in ieder geval je best doen om je kind een goed leven te geven. Dat je je dit soort dingen afvraagt is ook een goed teken, het laat zien dat je ermee bezig bent dat je niet zomaar halsoverkop ergens aan begint maar er bij stil staat. Waarom zou je leven voorbij zijn met een kindje? Het word natuurlijk wel heel anders, maar je krijgt er zoveel voor terug. Je kunt nog steeds studeren, of met vrienden weg de ene keer neem je je kleine mee en af en toe zorg je voor een oppas. Voor alles zijn oplossingen te bedenken. Het zal niet makkelijk worden als alleenstaande moeder, maar er zijn hier een hoop meiden op het forum die ook voor deze keuze hebben gestaan en het hartstikke goed doen uiteindelijk.
Of het een ramp is weet ik niet. anderhalf jaar lang ben ik mee gesukkeld om zijn dingen op te lossen. altijd degene geweest die de kar heeft gespannen voor zijn toekomst en uiteindelijk die van ons en hij besloot alles te vergooien. De normen en waarden die hij heeft wil ik niet voor mijn kindje. Ik wil mijn kindje niet meegeven dat liegen goed is, confronteren met ene papa die opgepakt word voor zijn/haar neus omdat hij met criminele dingen bezig is. ik wil een kindje dat gezond verstand ontwikkelt en in ieder geval de eerste jaren tot het zelfstandig kan denken zoveel mogelijk van die hele wereld en dat soort egoisme af kan blijven. sorry dat ik zoveel vragen stel trouwens, vind het heel prettig dat er gereageerd word op mijn berichten!!
Ik denk dat je in deze situatie vooral je gevoel moet volgen! Als je niet achter abortus staat zul je daar de resr van je leven spijt van krijgen... Tuurlijk verandert je leven met een kindje maar je krijgt er ozveel moois voor terug!! Sterkte met het nemen van je beslissing
Die vragen lijken me logisch en goed, dat zorgt dat je je kan voorbereiden. veel vragen stellen we denk ik allemaal, kan ik wel goede moeder zijn, kan ik mn kind geven wat het nodig heeft? nou aantal dingen geef je aan dat je zou willen en dat is de basis denk ik. Liefde is toch belangrijkst dat kind mee kan krijgen. Hoe dan ook zal geen van ons een PERFECTE moeder zijn, daar moeten we ons maar bij neerleggen... maar je kan wel liefdevol zijn, volgens mij is het kindje voor jou heel erg welkom... alleen dat als waardevol voor een kind!
Dat begrijp ik heel goed, maar uiteindelijk zal jij de opvoeding op je nemen neem ik aan. Jij zal jou normen en waarden meegeven, en hij zal je kind hooguit een weekend hebben. Jij zal de voorbeeldrol zijn voor jou kindje. Het zal moeilijk zijn, maar jij kunt jullie kindje beschermen tegen zo'n vader. Jullie kindje hoeft niks mee te krijgen van de problemen van zijn/haar vader. Ik hoop dat je snel een keuze kunt maken, denk er goed overna! Voor alles is een oplossing. En een abortus is ook niet alles mee klaar, dat is ook een hele zware beslissing waar je wel eens spijt van kunt krijgen als je er niet 100 procent achter stond.
Heel lastig ja ik zou in ieder geval zo ver weg mogelijk van hem gaan. En ik val een beetje over houden of 'weg doen' je gooit het niet even in de prullenbak.....
Als ik jou was zou ik eens gaan praten met de huisarts of vk, hun weten wellicht wel wat instanties die je verder kunnen helpen wat betreft huisvesting en studie. En wat betreft je ex, laat die maar lekker lopen, zo een man heb je niet nodig. Sterkte in elk geval!
ik zou met vriendinnen hierover praten vk of ha maar wat je ook doet sta achter de beslissing en als je twijfelt niet doen want dan is de kans groot spijt te krijgen sterkte meid en fijn dat die vent uit je leven is
Wat een moeilijke situatie meid! De onzekerheden van het wel of geen goede moeder zijn blijft. Ik ben ook 23 en heb nu een zoontje van 5 maanden.. ik ben nog steeds onzeker, ik denk nog steeds wel eens, kan ik mijn zoon wel bieden wat hij verdient... maar het feit dat ik hierover nadenk betekend wel dat ik hem het aller aller allerbeste gun en alles doe wat in mijn macht ligt om hem te geven wat hij nodig heeft. Voor hij geboren was dacht ik, kan ik dit wel, had het niet beter anders kunnen zijn en nu hij er is, kan ik mij niet voorstellen dat het ooit anders is geweest. Wat ik hiermee wil zeggen is dat als ik je tekst lees, dat je hier dus al over nadenkt en dat zegt voor mij al genoeg.. je denkt aan je kindje, aan wat je hem of haar wilt meegeven.. Dit komt echt wel goed, er zijn genoeg instanties of mensen die je willen helpen..! Sterkte bij het maken van je besluit!
Mee eens !! Ik las de zin : HOUDEN OF WEG DOEN ook een beetje met verbazing. Een kind doe je niet WEG. Beetje raar omschreven van TS. ( maar ze zal het wel niet zo bedoeld hebben, hoop ik )
Sdenise. Heb jij nog wel een vriend die naast je staat? hoe heb jij het gedaan met jou studie? ik moet namelijk meteen beginnen met een stagejaar van 40 weken fulltime.
frannie82 en sjannie nee zo is het echt niet bedoeld. ik lees het nu zelf ook, maar mijn emoties liepen hoog op toen ik het schreef. niet goed opgelet sorry!
Geeft niet hoor, kan gebeuren. Schrok alleen een beetje van die zin Maar ik begrijp dat je het niet zo bedoelde.
@ Aurelia1989 Abortus ligt redelijk gevoelig op het forum. (Niet specifiek, maar er zijn een hoop dames die moeilijk kindertjes kunnen krijgen of voor moeilijke keuzes hebben gestaan) Een van mijn vriendinnen heeft min of meer in je schoenen gestaan. Ze heeft het niet gehouden, op dat moment was het de beste beslissing. Nu 10 jaar later heeft ze een gezin en dan op de manier die voor haar wel werkte. De keuze is van jou, laat je goed voorlichten. Ga naar je huisarts. En laat je geen schuldgevoel aanpraten! Veel succes Als je verder wil praten kun je me een pm sturen
Hoi Aurelia, Wat heb je een rot situatie zeg je moet je hart volgen en doen wat jou het beste lijkt, dan krijg je achteraf in ieder geval geen spijt.. Mijn vriend is een maand geleden vast komen zitten, nu kwam ik er na een week nadat hij zichzelf had aangegeven dat ik zwanger was.. hij moet langer als een jaar zitten.. Heb hem een brief gestuurd en hij heeft contact opgenomen en is er heel blij mee dat hij vader word.. Als hij het niet had geaccepteerd had ik ook grote twijfels gehad om het te houden of niet.. Ook hij heeft een crimineel verleden maar heeft me beloofd te veranderen (we zullen zien...) We hebben beide schulden, dus kunnen het kindje niet veel geven dan alleen veel liefde.. Je moet echt doen wat jou het beste lijkt, En als hij zich niet erkend als vader en hij heeft een (zwaar) crimineel verleden met oa drugs is het voor hem lastig om naar de rechter te gaan en te eisen om zijn kind te zien.. Ik hoop je iets geholpen te hebben.. heel veel sterkte met het maken van je keuze, en praat er over met vriendinnen heb ik ook gedaan en helpt echt! XXX
Hier ben ik het niet mee eens, als de vader het recht heeft zijn kind wel te zien dan ben je niet in de positie tegen te gaan/houden wat er bij hem thuis gebeurd. Dus op dat moment kun je je kind ook niet beschermen. Ts heel veel sterkte met deze immens moeilijke keuze.