Hebben jullie dat ook, dat je een kind van een ander niet leuk vind of erger nog dat je je enorm irriteert aan het kind? Ik heb dat bijvoorbeeld bij het kind (een meisje van mijn zoontje zijn leeftijd, 3 jaar) van een goede vriendin van me. Het is over het algemeen gewoon een lief kind hoor en ze zit ook niet in een gemakkelijke situatie, haar ouders zijn gescheiden. Maar ik erger me zo enorm aan dat kind. Ze vernielt niks ofzo en is ook niet druk enzo maar haar moeder is bijv. helemaal niet consequent waardoor ze toch steeds haar zin krijgt. Als ze bij ons komt spelen en ze doet iets wat niet mag, wat in haar eigen huis wel mag, en ik zeg er wat van dan doet ze het nog of ze is brutaal dat ze zegt dat het wel gewoon mag. Ook erger ik me soms aan die vriendin van me omdat zij naar mijn mening veeeeel te lief en niet consequent genoeg is. Als haar dochter iets wil en de moeder geeft 3x aan dat het niet mag, dan dramt de dochter door en geeft de moeder toe. Ook wil ze als ze naar ons komt nooit zelf lopen, haar moeder moet haar altijd dragen en als ze eenmaal binnen is en ergens mee wil spelen moet haar moeder het voor haar pakken terwijl ze dat makkelijk zelf kan. Dat zegt die moeder dan ook maar gaat toch overstag en pakt het stuk speelgoed voor haar. Ik vind het vreselijk van mezelf dat ik dit kind niet mag en irritant vind en het ergste is nog dat zij mij wel heel leuk vind. Dat vind ik dan weer zo zielig en dan voel ik me een slecht persoon. Ik weet dat iedere ouder het zo goed mogelijk probeert te doen en dat mijn manier van opvoeden echt niet de meest correcte is. Iedereen doet het anders, dat is ook logisch, maar ik wilde even mijn ergernissen kwijt en even peilen of jullie dit misschien ook weleens hebben?
Hahaha! Herkenbaar, hoor! Ik hou mezelf in zulke gevallen heel erg voor dat het niet aan het kind ligt, maar aan de ouder, maar ik erger me er zeker aan, ja... Kan me ook niet voorstellen dat zo'n kind het later makkelijk krijgt in de 'echte wereld', als mama er niet constant bij is om alles te regelen, maar goed, dat is aan de ouders, nietwaar..? Probeer je irritatie te richten op degene die er de veroorzaker van is en prent jezelf in dat het kind er ook niks aan kan doen - dan is het vaak iets makkelijker te "handelen"
Dit ligt niet aan het kind maar aan jou vriendin. Vind het altijd zo oneerlijk dat mensen kinderen beoordelen terwijl de ouders het moeten opvoeden. Nee ik kan me er niet in vinden. Heb zeker vriendjes vriendinnetjes over de vloer gehad en nog ergere exemplaren dan die jij op noemt maar ik keek altijd naar de ouders en niet naar het kind zelf. Die kan er niks aandoen. Even wat aan vullen anders klinkt het zo bot. Ja en toch heb ik ook wel eens deze gevoelens.
Ja hoor, heb ik ook. Zo vind ik mijn buurmeisje niet leuk... ze is 5... Als ik voorbij loop gaat ze keihard hooooiiii bleren en als je niet direct reageert is het: Ik zeg toch hooooiii doveee.... nou echt... Ze speelt ook niet leuk op straat. Met stokken andere kinderen slaan, planten eruit trekken (uit je voortuin), spiegels van auto's naar binnen/buiten klappen.... Maar ze heeft het van geen vreemde want haar moeder is ook een rotmens xx
Ja hoor ik vind heel veel kinderen zelfs niet leuk. En het boeit me niet of dat komt door de ouders daar wordt het kind niet minder irritant van. Kind van een vriendin bijvoorbeeld een vreselijk drukke wijsneus altijd overal de aandacht opeisen schreeuwen is jaloers en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik snap dus ook wel dat dit negen van de tien keer komt door de opvoeding. Maar sorry ik kan het alsnog soms echt niet opbrengen om sommige kinderen leuk te vinden.
Oh ja hoor, ik heb echt een hekel aan de kinderen van mijn buren. Die janken echt om de haverklap, kunnen alleen maar met zo'n zeurderig stemmetje praten en zijn gewoon heel irritant. Zielig eigenlijk, want die kinderen kunnen er ook niks aan doen, komt echt door hoe ze opgevoed worden. Maar als je heel de zomer naar dat gejank, gejengel en gezanik moet luisteren krijg je vanzelf een hekel aan ze...
het kind kan er niks aan doen hoor dat zijn vaak de ouders die het kind zo hebben gemaakt vind het ook echt oneerlijk en echt nooit leuk om te horen dat ze een kind niet leuk vind of onwijs irritant waar een kind niet eens iets aan kan doen spreek de ouder erop aan maar beoordeel niet het kind vreselijk vind ik dat:x overgens ik heb dat niet en dat zal mij ook niet gebeuren staat mij iets niet aan dan zeg ik het tegen de ouder dat ze de kinderen wat beter in de hand moeten houden dat er dingen zijn die hier niet mogen wat bij hun weer wel mogen dat ze daar ook op in kunnen spelen
@pnirmal: ik beoordeel het kind ook niet, ik zeg alleen hoe ik me voel ten opzichte van het kind. Ik geef ook aan dat ik me erger aan die vriendin van me en daarmee bedoel ik ook dat het daardoor komt dat het kind zo is. Als zij niet consequent is neemt haar dochter een loopje met haar. Ik zeg ook dat het verder gewoon een lief kind is en nogmaals ik beoordeel het kind helemaal niet, maar als mens zijnde is het toch logisch dat je het ene kind beter kan velen dan het andere?
@pnirmal: haha ik zie nu dat jij je post hebt gewijzigd en dat jij dus die gevoelens ook weleens hebt
Tja, leuk gezegd "het ligt aan de ouders" en ik ben het er mee eens hoor, laat daar geen misverstand over verstaan. Die buren van ons ook, mensen mensen, die lieten hun oudste rustig 1,5 uur huilen (wat op een gegeven moment natuurlijk een hysterisch kind tot gevolg had) als ze 's nachts wakker werd. Bij de middelste doen ze dat ook en nu bij de jongste (5 maanden) gaan ze ook rustig op hun gemakje door met de eettafel afruimen bijvoorbeeld als hij de longen uit zijn kleine lijfje krijst. Dus ja...ik ben ervan overtuigd dat dáár het probleem ligt. Maar feit is wel gewoon dat die kinderen daardoor gewoon ontzettende vervelend jankerds zijn. En ja, dat vind ik ook zielig voor ze, maar ook irritant... EDIT: Overigens zou ik natuurlijk nooit naar ofzo doen tegen die kinderen hè. Ik ben geen boeman (of nou ja, boevrouw ) ofzo .
Ik herken het ook hoor. Ik kan heel goed met bijna alle kinderen... maar sommigen... en idd het ligt aan de ouders, maar op een gegeven moment zijn de kinderen zo oud, dat de ouders het niet meer kunnen recht trekken... overigens zal ik het nooit tegen het kind zeggen hoor... Of raar doen...
Ik heb dat gevoel met de kinderen van de onderburen. Ik ken die mensen helemaal niet zo goed. Alleen van zien en groeten (van mijn kant, want bij hun komt er geen woord uit). Wat betreft de kinderen van ze. Die zijn vreselijk irritant en luidruchtig, je hoort ze van verre al. De oudste van hun gaat gerust buiten staan bleren om haar moeder en houd dat ook nog een een half uur vol (en ik zit dus een half uur naar 'maaaaaam....mamma....maaaaaaaa.....mam! te luisteren). Andersom staat moeder ook gerust een lange tijd op het balkon om haar dochter te bleren, dus het kind heeft het van niemand vreemd. Tja, het is gewoon niet mijn manier van doen. En schreeuwen vind ik geen goede manier van communiceren met je kind.
Ik werk met kinderen en tuurlijk heb je kinderen erbij die karakter eigenschappen heeft die minder leuk zijn. Vooral als ze 3,5 zijn hahaha is echt een irritante leeftijd. Dus nee ik heb geen kinderen die ik niet leuk vind maar wel fases die kinderen kunnen hebben die op dat moment niet leuk zijn. Want 1 jaar later kunnen die kinderen weer de leukste zijn van de hele wereld. En ook is opvoeding erg belangrijk dus de omgeveing waar het kind woont zijn ouders enz enz. Daarom heb eerder medelijden met kinderen die geen goede basis krijgen dan dat ik ze niet leuk vind. Ik ben door mijn werk ook snel geneigd toch positieve dingen te zien van elk kind. Zo hebben wij een kindje mega druk niet luisteren agressief enz enz Maar na het slapen geeft hij ons altijd een knuffel en een kus en dan denk ik ahhhh zie je wel dat je ook heeeeel lief kan zijn. En weet je waarom zou je alle kinderen wel leuk vinden en volwassenen niet alleen moet je het niet aan kinderen laten merken.
Heb er weinig waar ik me aan irriteer maar er is er 1 die zie ik liever gaan als komen.Ik ga daar verder niet op in omdat het tegen me gebruikt kan worden.Steekwoorden:Beter weten,beter denken te zijn,uit de hoogte doen,niet luisteren,beinvloeden en zo kan ik nog wel even door gaan. Nu weet ik dat een hoop komt door opvoeding.Moeder is evenbeeld van dochter maar een hoop komt ook bij een kind zelf vandaan.Zoals laks met de regeltjes om gaan,slecht luisteren enz.
Ja, ik vind een neefje van mijn vriend z'n familie niet zo leuk. Hij kan niet zo goed met anderen spelen. Als hij speelt met zijn broer/neefjes/nichtjes, dan wordt hij al heel snel boos (compleet met slaan) of gaat hij huilen. Dit doet hij als hij iets niet krijgt, als hij wordt natgespoten met het waterpistool (terwijl hij het zelf ook doet), als hij verliest, als ze hem per ongeluk pijn doen tijdens het spelen. Echt zo vermoeiend om dat te zien. Zijn broer en zus zijn helemaal niet zo.
Herkenbaar. Hier het buurmeisje van 5 jaar. Is een hele lieve meid hoor, maar haar moeder schreeuwt altijd ontzettend tegen haar en haar oma ook en dit neemt zij over en ze gaat tegen mijn zoon schreeuwen als een moeder als ze samen spelen. Dus ik zeg altijd: sorry hier in huis wordt niet geschreeuwd (ook als haar moeder er bij is maar het kwartje valt niet geloof ik bij de moeder haha) maar haar moeder kan enorm haar dochter uitkafferen zodat de hele buurt kan meegenieten. En de dochter kan ook enorm zeuren: mag ik een snoepje? mag ik een koekje mag ik drinken? echt de hele tijd door en ze haaldt alles overhoop binnen en buiten en ruimt niks op, laat het mooi liggen en loopt snel wel. Laatst had ze allemaal speelklei in mijn achtertuin gegooid toen ik het oog er niet op had. Ik hou de boot dus nu een beetje af met de buurvrouw en het buurmeisje van ons omdat ik me er kapot aan erger.
hahah ooh ja zeker herkenbaar .mn neefje van 3 roept dan zegt mn schoonzusje is goed.. en daarbij ze worden niet gecorrigeerd dus irriteren aan kinderen niet zo zeer maar wel aan de ouders
Ik vind lang niet alle kinderen leuk hoor, maar dat lijkt me normaal, ik vind ook niet alle volwassenen leuk. Vaak ligt het aan de opvoeding, andere keren vind ik het kind gewoon karaktereigenschappen hebben waar ik niet van houd, daar kun je niets aan veranderen.