Wat betreft de man van je werk.. gewoon duidelijk zeggen dat je niet gediend bent van zijn complimentjes/opmerkingen.. En dat is dan niet omdat je het niet fijn vindt maar wel om van dat 'verliefde' gevoel af te komen. (dit laatste niet zeggen natuurlijk he )
niet verder gelezen. Ik zou denk ik een serieus gesprek met mijn aangaan. en daarin melden dat ik met HEM verder wil. maar dat ik door de situatie wel gevoelens heb gekregen voor een ander. dat als hij de relatie wil redden er toch wat voor moet doen. denk ik. misschien dat dat je man wel wakker schud om meer tijd aan zijn gezin te besteden. als hij voelt dat je echt tussen zijn vingers doorglip. verder idd het contact met de ander zo minimaal mogelijk maken. als het kan door een ander op laten regelen.
Als je naar je kleine kijkt? is alle happening om je man te verlaten en de hele juridische gedoe en etc erom heen wel waard?? en hoe heb jij ( niet aanvallend ) tegen je relatie aan gekeken, sta jij wel voldoende in beeld, laat je het snel geworden ook al heb je 1x wat gezegd.. ben je een softy in je relatie, hoeveel hou je daad werkelijk van je man, wat is de reden dat hij zoveel werkt.. Je moet jezelf vragen gaan stellen, om zelf bij jouw de balans te vinden, hoe deze hele situatie tot stand is gekomen. m.b.t de andere man.. contact tot het minimum brengen. omdat je relatie na jouw zeggen als bagger loopt, ben je snel geneigd om genegenheid bij een ander te gaan zoeken omdat je dit misschien thuis niet kunt/kan krijgen. Ik denk dat een flink gesprek met je man niet zo onverstandig is, en dan ook echt duidelijk maken dan je er klaar mee bent dus niet gaan dreigen.. van dan ga ik scheiden of dergelijke. als je dat tevaak doet ( zeg niet dat, je dat doet) maar dan denken ze vaak yeah right het zal wel bla bla bla zijn. Neem een therapeut in handen en meid ga ervoor vechten. het is de papa van je kind, jullie hebben uiteindelijk samen ja gezegd tegen het huwelijk. mocht therapie niet baten, kun je nooit denken van had ik maar wel therapie aangevraagd of dergelijke.. dan kun je zeggen ik heb het geprobeert. Good luck! lijkt me echt een k*t situatie voor je!
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen... Misschien verwar je verliefdheid met aandacht? Omdat je al jaren geen positieve aandacht heb gekregen van je eigen man, en je krijgt dat nu van een andere man kan je dat in verwarring brengen. Als je echt zeker weet dat het verliefdheid is dan zou ik proberen om nog een keer met je man te praten, het is niet voor niks dat hij 70 u pw wilt blijven werken? Misschien voelt hij ook wel aan dat er iets is, en zoekt die zo een uitvlucht in zijn werk? De stap om na de ander te gaan is zo gemaakt, maar je kan het niet terug draaien dus denk goed na.. Wat betreft die relatie van die man waar je verliefd op bent, als je er voor wilt gaan moet je ervoor gaan. Je moet het niet zien als kapot maken, zijn relatie staat al op losse schroeven dus heeft die alleen nog maar een duwtje in de rug nodig, als jij dat niet zou doen zal er wel weer iemand anders voorbij komen die wat het doet.. Heel veel succes xxx
Ow nee hoor, jullie zijn niet hard, ik kan wel wat hebben hoor Ik huil omdat ik dit niet wil. Ik ben getrouwd om oud te worden met mijn man tot de dood ons scheidt, en niet om verliefd te worden op een ander/situatie wat een ander mij laat voelen. Als hij nu maar een klein beetje moeite deed voor ons, al was het maar het weekend vrij, of 's avonds eens uit zichzelf met onze dochter spelen, dan denk ik dat ik mij heel anders zou voelen.
ja, en dus probeer je de aandacht die je van je man niet krijgt ergens anders te zoeken.. als je dat eerlijk vertelt, schrikt hij misschien wel maar wie weet opent het zijn ogen en ziet hij in dat je het 100% meent en gaat hij er voor vechten. knuffel!
ik zie veel voorbij komen. is het wat om je man dit topic te laten lezen? ik denk toch echt dat de enige oplossing is de liefde en de aandacht met je man op te laaien. en dat kan alleen als je man weet wat jij voelt. en als hij niet wil luisteren dan moet je misschien maar schreeuwen of een brief schrijven. of zorgen met een avond samen weg dat je het kan bespreken. als je al het andere al hebt gedaan. of een nacht je spullen pakken bij je moeder/hotel gaan zitten en dan kijken of meneer dan wakker wordt
Sla hiermee dan je vuist of tafel en anders, confronteren met scheidings papieren als hij na 1x het nog niet begrijpt.. mannen zijn rare dingen en objecten.. als je wat tegen ze zegt komt er soms geen fatsoenlijk response uit, maar zodra je echt het gene op tafel legt en het eindelijk duidelijk wordt dat het echt serieus is.. dan gaan ze pas denken en schrikken ze zich eigen kapot en dan wordt er wel gepraat Meis, als je zoveel kan hebben, moet je ook genoeg in je mouwen hebben om ook eens van je af te bijten ook dat is soms nodig in een relatie!!
Of dat hij een ander heeft, en dat ik dan nu zo m'n best doe om mijn gevoel te onderdrukken en om ons huwelijk probeer te redden.
Waarom vraag je dat niet aan hem? Ik heb dat ook wel eens gedacht toen mijn man ineens heel veel avonden ging sporten en als hij thuis kwam direct onder de douche ging, terwijl hij normaal altijd eerst even komt vertellen hoe het was. Gevraagd, en hij zei, nee natuurlijk niet. Toen heb ik (heel slecht) de sportschool een keer gebeld, gezegd dat ik mijn sleutels was vergeten, en dat ik nu in de auto voor ons huis zat. Of ze mijn man even konden roepen. En toen was hij daar dus gewoon Toen hij thuis kwam keek hij me met zo'n grijns aan, dat ik wist dat hij me door had We kunnen er nu wel om lachen
tja meis. in dit geval zal ik dan toch door zeuren. als je daar toch al bang voor ben kan je het misschien maar beter weten. Zijn er redenen waarom je dit denkt? signalen dat er een ander in het spel is? Misschien zie je spoken en wil hij wel voor jullie vechten. Denk dat als je NU ingrijpt. er nog kans is om wat te redden ook al zou het zo zijn. terwijl als je nu door angst laat overheersen en t door laat morderen je kans hebt dat ook de liefde die je nog wel voelt voor je man dan ook weg is.
Misschien omdat ik toch niet zoveel kan hebben dan ik denk, en hij al eens is vreemd gegaan. M.a.w. ik durf niet.
Wat rot meis Zou je wel bij hem willen blijven als hij het echt doet, zou je er dan nog samen uit willen komen of ben je er dan klaar mee? Moeilijk hoor, maar ik denk dat je het beter toch maar kan weten..
helemaal mee eens! waar twee vechten hebben er 2 schuld, óók je man moet voor zijn huwelijk willen knokken anders is het water naar de zee dragen. Heb je zelf mss een idee waarom je man de laatste tijd zo is en of/waarom hij altijd al zoveel gewerkt heeft? ik wil je niet bang maken, maar misschien speelt er van zijn kant ook wel meer. Praat in ieder geval met elkaar en maak elkaar duidelijk wat er dwars zit.
is therapie iets? je moet toch wat? je kan zo toch niet door? als je nu eens een brief schrijf met dat je bang bent dat hij een ander heeft? en nogmaals. buiten het feit om dat hij al eens is vreemd gegaan. zijn er op dit moment nog signalen dat het nu ook aan de gang is?
Als ik zeker zou weten dat hij een ander had, dan was het einde oefening, dat weet hij ook. Daarom, ik durf die confrontatie niet aan. Ik ben zo bang dat ik hem kwijt ben. Hij is vreemd gegaan toen we 3 jaar samen waren (nu inmiddels al 12 jaar)
Nou hij werkt heel veel. Moet gemiddeld 1x per week voor zijn werk 3 uur van huis ergens overnachten (kan ook naar huis rijden is mijn mening) Maar dan moet hij daar 2 dagen achter elkaar werken en dan blijft hij daar slapen.