Hoi dames, Het zit zo, met de relatie van m'n vriend en mij gaat t even niet zo super, we wonen nog niet samen dus zien elkaar eigenlijk alleen in de weekenden. Nu is het zo dat we veel ruzie hebben, om domme dingen vaak. De ruzies begint hij eigenlijk altijd (niet om stom te doen ofzo , heeft ie zelf ook toe gegeven) Het zijn dan domme dingen dat je denkt van, waar gaat t nu echt over want dit kan nooit de reden zijn dat je zo boos bent. Hij heeft er mee ingestemd om te gaan praten met iemand over zijn frustratie en woede die hij in zich heeft ( nooit maar dan ook nooit lichamelijk of wat dan ook hoor alleen boos gedrag) Hij heeft ook heus het nodige mee gemaakt Maarja ik zelf ook. Maar ik doe ook niet zo tegen hem Nu hebben we al een paar x op het punt gestaan van dat ik dacht ik trek dit zo niet meer ik wil dit zo niet meer. Als t leuk is is ook super samen en heb ik t nog nooit zo fijn gehad met iemand hij is ook heel goed en leuk met de kinderen en ik kan super goed met hem praten en hij helpt me met alles enz enz Maar het is dus gewoon nodig dat er iets veranderd, hij zei ook dat hij echt zijn best doet (wat in ook wel merk) maar dat het lastig is voor hem om zijn gedrag daar in 123 te veranderen, wat ik ook wel snap dat dat niet zo werkt Hij zegt dat hij bang is dat als er nu een ruzietje komt dat ik dan bij hem weg gaat en ik weet ook niet goed hoe ik daar op zal reageren omdat mijn emmertje zeGmaar vol zit en ik dan al heel snel denk van Ahhh nee daar gaan we weer!! Hoe kunnen we dit nou oplossen en hier uit komen? Want dat is wat we beide echt het allerliefste willen er samen uit komen we willen er dus wel allebij echt 100% voor gaan Iemand tips/ ideeën?
Jullie zijn nog niet zolang samen denk ik? Omdat jullie niet samenwonen? Is het dan wel de juiste persoon? Soms kun je heeeeel veel willen maar als het met de verkeerde is houdt het op. Mijn man en ik hebben de afspraak om tolerant te zijn, niet op elke slak zout te leggen. En dat werkt prima. Ik zeur dus niet dagelijks om zijn gebrek aan huishoudelijke vaardigheden (zwak uitgedrukt) en hij zeurt niet over het gat in mijn hand om Een voorbeeld te geven. Als we een dipje hebben plannen we een heerlijk avondje samen, kinderen op bed, filmpje, samen eten, uitgebreide seks, veel praten. Gewoon weer even samen zijn.
@chatelijne we zijn nu langer als een jaar samen dus niet heel lang maar ook niet heel super kort Ik kan ook best tolerant zijn of een ruzietje laten gaan, maar de ruzies gaan elke x nergens over en dan word t wel vaak echt een grote ruzie Daarom lukt me dat nu dus niet meer zo goed om het te laten gaan, terwijl hij wel juist zijn best doet om zi min mogelijk ruzie te maken zeGmaar Gewoon lastig vind ik t allemaal heb wel t geboel alsof hij de juiste persoon is voor mij, maar niet als t steeds zo blijft gaan zeGmaar
Pff, moeilijk hoor. Misschien de afspraak maken dat er geen oude koeien uit de sloot worden gehaald, niet terug komen op wat er ooit is gebeurd en het alleen bij dat onderwerp houden, elkaar laten uitspreken, en voora praten ind e Ik vorm. Ik heb het gevoeld at ik vind dat ik zou het fijn vinden als etc. Verder zou ik het ook niet weten. Veel sterkte
Dat hij met iemand wilt gaan praten is top. Niet iedereen wilt toegeven dat ze een probleem hebben en daar iets mee willen doen. Dat geeft wel aan dat hij zich graag wilt inzetten voor jullie relatie. Als jullie samen zijn en er komt een ruzietje opzetten ga dan even uit elkaar. De een blijft binnen en de ander doet even een blokje om. Dan kunnen jullie beide bedenken waar het zojuist mis ging.
Thnx voor de reacties dames Ja even een blokje om doen dan is wel een goed idee even wat ruimte tussen elkaar creëeren. Ik vind t ook top dat hij zich er wel zo hoor inzet want dat is wel echt zo, moet ie natuurlijk ook daadwerkelijk wel echt iemand gaan regelen om naar toe te gaan maar dat wacht ik gewoon nog even af Die ruzies zijn niet echt aan te voelen eigenlijk want ze komen ineens uit t niets over de domste dingen. Dan probeer ik dat te negeren maar dan gaat t ergens anders in over. En nu lukt t t me ook gewoon niet meer zo goed om er van weg te lopen of t te negeren omdat ik de k menn hier gaan we weer alsjeblieft niet zeg.. Maar ik snap ook dat als ik wil dat t werkt ik dat ws wel moet gaan doen anders komt er niets van terecht zeGmaar
Lastig ja. Wij hebben hier ook ee hele zware tijd (gehad). Voortgekomen uit andere (slaapgebrekkige) dramas. Dit is nu al wel bijna ee jaar aan de gang. (De adere situaties al langer). Ik heb een burn out (gehad) en merken nu langzaam aan verbetering. Verandering is moelijk, maar niet onmogelijk. Soms zijn er dagen of weken dat we echt denken: komt dit nog goed?? Willen we dit nog wel? We praten regelmatig en hebben zelfs al eens afspraken op papier gezet, een codewoord of sein gebruikt en ik heb hulp van een psycholoog. Eventuele relatietherapie is ook ee optie. Verder plannen we af en toe bewust momenten samen. Maar ook hebben we we eens perioden afgesproken elkaar even met rust te laten. Dus gee verwachtingen en geen verplichten. Even de lat omlaag. Het is moeilijk, maar als hij de papa van jullie kinderen is dan zou ik ervoor vechten. En zou samenwonen het contact niet makkelijker maken? Misschien ook afspraken maken? Bespreken wat jullie ergert aan elkaar en waar je beiden voor jezelf op gaat letten. Desnoods opschrijven en misschien 1x per week of twee weken bespreken hoe het gaat? Succes, het is zwaar soms. Maar ik dek altijd maar zo: het kan niet altijd alleen maar soepel lopen. De mensen die 50 jaar samen zijn, hebben dit ook niet znder slag of stoot behaald....!
Ik ben niet zo ervaren in het ruzie maken, maar wat bij ons goed werkt is duidelijke afspraken maken over elkaars grenzen. Zo kan ik soms even ergens boos over zijn, en de beste manier om daarmee om te gaan is even afstand nemen en me af laten koelen. Eerst wilde mijn man me altijd vasthouden tot ik minder boos werd, maar dat werkt averechts. Op een zeker moment heb ik na een kleine ruzie tegen hem gezegd dat hij me dan beter even kan laten, en de volgende keer dus ook. Hij begreep dat, en als ik hem nu vraag me even met rust te laten, dan doet hij dat en praten we erover zodra ik weer wat meer empathie kan opbrengen. Wat zijn voor jou de beste manieren om met oneneigheid om te gaan? En voor hem? Hebben jullie misschien ook dit soort behoeften? Bespreek die dan eens met elkaar, dan komen jullie er misschien beter uit.
Thnx voor de reacties Hij is trouwens niet de vader van mijn kinderen, maar hij kan wel heel leuk met ze opschieten Samenwonen zou t misschien wel makkelijker maken omdat ruzietje dan sneller bijgelegd kunnen worden, nu gaat er weer een week overheen zeGmaar wel dat je elkaar spreekt maar dat is dan toch weer anders over de telefoon enzo Hier hadden we ook wel plannen voor maar worden denk ik even uitgesteld. Zondag gaan we weer een echt goed gesprek er over hebben (dan zijn we even met z'n tweetjes) Het is gewoon lastig omdat hij voos word op mij om niets, en ik dat dus niet kan snappen en het dan op dn duur ook niet meer pik zeGmaar Ik hoop gewoon dat we eruit komen. Ik vind het zelf ook wel moeilijk nu om er luchtiger mee om te gaan omdat t al zo vaak is voorgekomen en hij steeds zei dat ie t niet meer zou doen en t niet meer zou gebeuren, hij zegt dan ook allerlei dingen die hij dan niet meent enzo Maarja het is dan wel allemaal al weer gebeurd en toch gezegd zeGmaar voor mijn gevoel Maarja lastig dus gewoon