mamabenn welke voorbehoedsmiddelen gebruik je dan met je vriend? Of hebben jullie helemaal geen seks meer? Ik zou die verliefdheid even laten voor wat het is en niet verder onderzoeken of denken over wat je er mee moet. Focus je op je huidige relatie. Als je met hem wil breken, doe dat dan niet vanwege een ander, maar vanwege jullie huidige relatie. Als je bij hem wil blijven, doe dat niet vanwege de kinderen, maar vanwege jullie relatie. Oftewel: Laat je keuze puur afhangen van of je nog van hem houdt, bij hem wil blijven en aan een toekomst met hem wil bouwen. Mocht je besluiten bij hem weg te gaan, dan zou ik ook weg blijven bij die persoon waar je nu verliefd op denkt te zijn. Waarom? Omdat het nu mogelijk alleen een kwestie is van 'groener gras bij de buren' wat die gevoelens losmaakt, maar als je meteen naar een ander vlucht, dan is het een kwestie van vervangen i.p.v. iets verbreken wat niet werkte. En als het gras dan toch niet groener blijkt te zijn na een tijdje, heb je je eigen glazen ingegooid.
Bedenk jezelf eerst dat het gras niet altijd groener is aan de overkant. Soms groei je uit elkaar in een relatie en soms is het inderdaad verstandiger om uit elkaar te gaan omdat je al zo lang aan het proberen bent om je relatie te redden. Maar bedenk jezelf wel goed dat jullie samen kinderen hebben, en dus altijd met elkaar verbonden zijn. Heb je echt alles geprobeerd, en is er nog iets om voor te vechten, of heb je je keuze al gemaakt? Als je je keuze al hebt gemaakt, dan lijkt het me verstandig om zo snel mogelijk alles op een rijtje te krijgen, zoals bijvoorbeeld inschrijven bij de woningbouw en geldzaken goed uit gaan zoeken. Daarnaast moet je het je vriend gaan vertellen. Ik zou mezelf eerst gaan richten op deze scheiding en alle zaken die daarbij komen kijken, en als je eenmaal in rustiger vaarwater bent gekomen dan kun je weer aandacht gaan schenken aan verliefdheid. Het lijkt me nu niet fair, voor beide partijen inclusief de kinderen, dat jij als een verliefd hertje gaat rond dartelen terwijl je een lange relatie aan het verbreken bent. Veel succes met alle moeilijke beslissingen.
Een relatie is hard werken. Heb niet het gevoel dat jullie er ook maar iets aan moeite in hebben gestoken tot nu toe. De enige goede oplossing is praten! Desnoods in therapie. Zolang je met je man bent niet met andere mannen iets starten en die andere verliefdheid uit de weg gaan. Je bent getrouwd, punt uit!!! Jullie hebben 2 kinderen en die verdienen een papa en mama die voor elkaar en voor het gezin vechten!
Ik zal niet in herhaling vallen, want ben het met veel van mijn voorgangsters eens. Maar! Als je besluit te gaan scheiden (want dat is het, ook zonder huwelijk), dan zou ik je dringend willen adviseren om éérst zelf een leven met je kindjes op te bouwen voor je aan een nieuwe relatie begint. Dat is echt belangrijk voor je kinderen en voor jezelf.
Het klinkt niet alsof jullie heel veel hebben gegeven om de relatie te redden, maar misschien zie ik dat verkeerd. Hoe dan ook, je hebt 2 kinderen en al 6 jaar een relatie. Ik zou het contact met die ander stoppen en nog eens alles geven en ook serieuze hulp zoeken. En onthoud, het gras is altijd groener bij de buren, verliefd zijn is niet voor altijd en je hebt het over je vriendinnen die nog wel verliefd zijn enzo... Weet je zeker dat ze eerlijk zijn? Zoals ik zei, verliefd zijn gaat over. En in relaties zijn dipjes.
Het is wel zo dat als je verliefd bent op een ander, dat dat je beslissing om weg te gaan vergemakkelijkt. Echter heb je in elke relatie pieken en dalen. Met de ander zul je na 6 jaar ook wel van die momenten gaan krijgen. Jij zegt dat je bij anderen ziet dat het er daar wel allemaal rooskleurig uit ziet, maar denk je dat zij eerlijk zullen zeggen dat ze weleens momenten hebben dat ze denken,is dit het. ( op een paar uitzonderingen misschien na)Iedereen maakt weleens een relatiedip mee, de een langer als de ander. Vooral als je 6 jaar bij elkaar bent dan denk je bij jezelf, je partner heeft je geaccepteerd zoals je bent en dat je partner je zou verlaten verwacht je dan niet. Je man zal waarschijnlijk weinig besef hebben over het feit dat je het ècht niet meer zit zitten met hem. Maak dit hem eens goed duidelijk ( vertel dat je op het punt staat om weg te gaan). Vraag hem of hij er voor wilt vechten en ga samen in relatietherapie. Van die andere man zou ik eerst even afstand nemen. Dit ben je je gezin verschuldigd vind ik. Je kinderen hebben een vader en moeder en die zouden alles op alles moeten hebben gezet om het gezin bij elkaar te houden. Nu roepen ik ben er klaar mee en heb er geen zin meer in klinkt te makkelijk.
Ik heb het ooit lang geleden gehad (nee niet in mijn laatste topic dat er iemand verliefd is op mij) maar daar heb ik nog nooit wat over geschreven. Had toen een relatie met mijn ex-man. Lang geleden dus. Misschien heel raar en dom advies, maar hier werkte het wel goed: Vraag je af, wat zie je in je huidige man. Wat zijn zijn leuke kanten? Waar ben je voor gevallen? Mooie ogen? Knap gezicht? Lief? En dan: kan je een leven zonder hem makkelijk voorstellen? Ik kon dat namelijk niet. Ik kon een leven zonder mijn, toen man, niet voorstellen. Dus was het voor mij duidelijk: ik doe er niets mee. Als je een leven zonder je huidige man prima kan voorstellen, dus je kan makkelijk zonder hem, je vindt het allemaal wel best zo, dan kan je misschien serieus de stap overwegen. Zou het wel doen, NADAT je echt alles heb gedaan om het te proberen. NU zit je in de wolken want het gras lijkt groen aan de overkant. Je zal misschien bij die volgende man na 6 jaar een dipje hebben. Dan lijkt het mij niet dat je dus na 6 jaar weer verder gaat kijken. Tuurlijk, het kan altijd misgaan. Maar bedenk: waarom wil ik niet meer? Is het niet meer te redden? Wat wil ik nu? Mijn kinderen? Etc. etc. etc....
Volgens mij heb je je keuze al gemaakt (en ik denk zelfs lang geleden) maar moet je jezelf hiervan nog overtuigen. Ik weet uit ervaring dat het gras wel groener kan zijn en vind mijn vriend na zes jaar nog steeds spannend en geweldig. Dat jullie kinderen hebben maakt het wel veel moeilijker en ik vind dat je voor hen altijd moet proberen om je relatie te redden, maar als dat niet meer kan, mag je zeker voor jezelf kiezen. Meteen 'overstappen' in een nwe relatie is mss niet wijs, maar ja..dat hoeven wij jou niet te vertellen.
Ik weet uit ervaring dat je zelf wel kunt proberen aan je relatie te werken maar als de ander niet bereid is mee te werken heb je weinig opties. Ik snap dan ook niet dat anderen gaan beweren dat er te weinig gedaan is. Alsof alle partners bereid zijn om moeite te doen voor de relatie en de schuld uiteindelijk alleen ligt bij diegene die de knoop doorhakt... TS, jij hebt je keuze gemaakt. Ik zou dat doorzetten. Maar dan wel eerst alles zelf op de rit krijgen (huis, inkomen, opvang tijdens werktijden en alles wat in jouw situatie maar nodig zal zijn) en daarna pas gaan kijken of het wat kan worden met de ander. Dus als je echt helemaal rust hebt en gesetteld bent. Dit om te voorkomen dat het echt alleen zo leuk lijkt omdat je nu gewoon veel mist in je relatie.
Heb je geen last van de beroemde 7 jaar dip in je relatie? In het begin ben je verliefd op je man.. Dan komen de kindjes. Ook spannend en helemaal verliefd. Nu zit je in rustige vaarwater. Weer in een andere fase.. Eventjes niet verliefd.. Maar hopelijk nog wel houden van. Ook al mopper je wat vaker op hem.. (Wij zijn nu ook 6 jaar bij elkaar, hebben samen een kind, mopper nu ook wat vaker op hem. De verliefdheid is overgegaan naar houden van.. Maar soms dan zie ik de twinkel in zijn ogen en weet ik waardoor ik toendertijd verliefd op hem ben geworden..)
Ik heb het vorig jaar ook gehad, en doorgezet. Mijn ex man en ik hadden opzich wel een goede relatie het hobbelde wel door zeg maar. Maar wij leefden best langs elkaar heen, en eigenlijk meer als vrienden. Kwam ook door zijn werk en daardoor deed ik veel alleen met de kinderen. Vaak over gepraat en dan ging het even goed en dan vervielen we beide weer in het oude. Ik leerde ook iemand kennen, klikte enorm goed maar hij hield de boot af, ik was getrouwd en 2 kinderen. Hij wou zich niet mengen in onze relatie. Dit alles opende wel mijn ogen, ik heb toen een gesprek gehad met ex man en hij snapte mijn gevoel goed. Wij hebben dus wel besloten om uit elkaar te gaan, ook omdat het de laatste jaren niet veranderde tussen ons naar tig gesprekken. Vorig jaar dus gescheiden, en dat is gebeurd met veel respect naar elkaar toe. Geen gezeur en gezeik. Onze band is nog steeds het zelfde eigenlijk, we wonen alleen niet meer samen. Dus dan kun je wel nagaan hoe wij destijds met elkaar om gingen, meer vriendschappelijk. Ik ben inmiddels een jaar bij mijn vriend, rustig aan opgebouwd en ik ben echt gelukkig. Ik had gewoon heel sterk het gevoel dat ik voor mijn vriend moest gaan. Mijn ex man zegt ook waarschijnlijk hadden we nog jaren door gehobbeld en waren we later alsnog uit elkaar gegaan, en dan misschien wel met ruzies door irritaties die dan waren ontstaan. Als ik nu terug kijk naar het afgelopen jaar ben ik blij dat ik de stap heb gezet. Met mijn kinderen gaat het goed, we hebben een leuk huis met zijn drieën. En zit lekker in mijn vel. De band met mijn ex is goed, en mijn ex kan goed overweg met mijn vriend.
Het is al laat, dus daarom snap ik het waarschijnlijk niet (en/of niet goed gelezen), maar het is nu toch je ex?