Hoi, ik stel me even voor, ik ben 27 jaar en 7 jaar samen met m'n vriend, we wonen al 4 jaar samen en sinds mei 2008 hebben we een prachtig dochtertje. Maar..... ik heb momenteel zo'n sterke gevoelens voor iemand anders... Die man op wie ik verliefd ben, weet niks af van wat ik voel. Ik voel dat ik iets mis en ik ben niet meer verliefd op de papa, ik zie hem wel nog graag, we zijn erg goede maatjes maar af en toe hebben we flinke ruzies en dat stemt mij soms erg somber. Die gevoelens voor die ander zijn zo sterk dat ik die onmogelijk kan negeren of uitschakelen. Ik denk voortdurend aan hem, ik kan er soms niet van slapen, het beheerst momenteel elke dag ..... Ben ik laf omdat ik niet eerlijk ben tegenover mijn vriend? Ik voel me schuldig, maar ik kan die verliefdheid niet onderdrukken, het is zo sterk aanwezig... Wat zou jij doen in zo'n situatie of heb je zoiets meegemaakt en wat deed je dan? Vertellen of laten voorbijgaan? Of eerlijk zijn tegen die ander en zien wat ervan komt?
Pff lastig hoor... Is het niet verstandig om als eerst je vriend te vertellen over hoe jij je voelt? Iedereen heeft zn ups en downs. Ik heb ook wel is gedacht dat ik 'verliefd' op iemand anders was. Maar achteraf was dit puur omdat ik iets meer van mijn vriend op een bepaald front verwachtte. Na een goed gesprek met hem was dit helemaal opgelost. Elke dag als hij thuis komt heb ik een smile van oor tot oor, ik ben super gek met hem en zou niks anders meer willen. Je gevoel kan je soms flink voor gek houden! Dus op je gevoelens voor die ander zou ik zeker nog niet in gaan. Je hebt wel een kindje met je vriend, ik zou er persoonlijk alles aan willen doen om het dan te laten werken.
Zelf niet meegemaakt, maar ik zou het wel tegen je partner zeggen, hoor! Geef hem een kans je te bieden wat je denkt te missen in je relatie. (zeg er overigens wel bij dat je niet van plan bent iets met die gevoelens te gaan doen - is wel zo aardig ) Want als je het heel nuchter zou (kunnen) bekijken is die verliefdheid die je voelt waarschijnlijk niets anders dan een 7-year-itch. Heel normaal, maar kan de doodsteek voor je relatie zijn! Misschien moet je eens proberen zo realistisch mogelijk naar je relatie te kijken, en, zonder je verliefdheid te laten meespreken, proberen te verwoorden wat je mist of wat je anders zou willen...? Kan erg verhelderend werken, maar biedt je gelijk de mogelijkheid om de situatie te verbeteren...
Tjee, wat een lastige situatie. Ik heb hetzelfde meegemaakt een paar jaar geleden, alleen hadden wij dan geen kind(eren). Ik heb uiteindelijk toegegeven aan mijn verliefdheid, maar met die ander is het uiteindelijk niets geworden. Ik ben nu overigens weer samen met de man waarmee ik destijd ook een relatie had (en met wie ik het dus uitgemaakt had). Ik denk dat je eerst goed moet gaan nadenken over wat je wilt met je huidige relatie. Ben je er echt helemaal klaar mee, of wil je het nog een (laatste) kans geven. En ik zou erover praten met je man. Niet alleen over je gevoelens voor de ander, maar ook hoe je vindt dat jullie relatie nu gaat en wat je graag anders zou zien. En als laatste wil ik je adviseren om geen contact te hebben met degene waar je verliefd op bent. Als je dat namelijk wel blijft doen kun je je huidige relatie nooit een goede kans op herstel bieden. Heel veel succes ermee. Het is een moeilijk situatie. En je hebt je gevoelens niet voor het uitkiezen. M.i. hoef je je er ook echt niet schuldig om te voelen dat je verliefde gevoelens voor een ander hebt, als je voorlopige je beslissingen maar even met je hoofd neemt en niet met je hart...
ik zou het vertellen, vrienden van ons hadden een soortgelijke situatie, hij was verliefd op iemand anders en hij kropte het op, daardoor werd het gevoel alleen maar sterker, terwijl als je er eerlijk over bent dat vaak al de behoefte afneemt, het hoeft niet maar je man heeft sowieso recht op de waarheid, zeker omdat het zo´n heftige verliefdheid is.
Pfffoeiii.... lastig hoor. Ruzies hebben we natuurlijk allemaal wel eens en van tijd tot tijd kan ook ik mijn partner wel eens achter tien lagen behang plakken... hij mij ook trouwens Fantaseren over anderen doet ook iedereen wel eens (denk ik zo) Maar ja, wat is wijsheid. Ik heb zelf altijd gezegd: mocht ik verliefd worden op een ander, dan zal ik dat eerst eerlijk tegen mijn huidige partner zeggen. Pas daarna evt "stappen ondernemen" maar niet terwijl ik nog in een relatie zit. Weet je wat die ander voor jou voelt? Heeft hij een relatie? Heb je het er überhaupt wel eens met die persoon over? Weet je huidige partner hoe je in jullie relatie staat, hoe je er momenteel over denkt. En dan bedoel ik niet of hij weet dat je verliefd bent, maar weet hij wel dat jij momenteel niet zo gelukkig bent?
Gelukkig heb ik dit nog nooit meegemaakt. Het ligt eraan wat je wil doen. Wil je hem proberen te vergeten? dan zou ik niks zeggen, want dan maak je je partner verdrietig voor niks. Als je wel wat van plan bent heeft je partner het recht om het te weten vind ik. En dan voor de tijd dat je er wat mee wil doen. Dan zou ik het aangeven hoe moeilijk ook! In de hoop dat er nog wat te redden valt, want jullie hebben ook samen een kindje en dan vind ik helemaal dat je wel alles eraan hebt moeten doen. Heel veel succes hiermee.
Goh meid, wat een vervelende situatie voor je! Ik weet een béétje hoe je je voelt, enkele jaren geleden zaten mijn (huidige) echtgenoot en ik ook in een dipje. Voor mij voelde dit zo toch... Ik was toen ook heel erg over m'n gevoelens aan het twijfelen voor iemand anders. Toevallig had ik toen de kans om 3 maanden naar het buitenland te gaan voor m'n studie en heb ik daar ontdekt dat ik toch echt wel bij m'n man wou zijn. Ik denk dat je jezelf eens moet afvragen of die ander je wél altijd dat gelukkige gevoel zal kunnen blijven geven en of hij het écht waard is om je relatie en gezin voor op het spel te zetten? Elke relatie kent ups en downs en als er dan een andere man op het toneel verschijnt die alles lijkt te hebben wat je huidige man (momenteel?) niet heeft, is het natuurlijk erg verleidelijk om naar hem toe te gaan. Misschien zou het ook eens niet slecht zijn om met je man enkele dagen alleen weg te gaan ofzo zodat jullie écht met z'n tweetjes aan jullie relatie kunnen werken. Wat het vertellen betreft, ik zou het momenteel niet tegen je man of tegen die andere man vertellen! Je man doe je er misschien onnodig pijn mee en als die andere man 'positief' reageert, gaan jullie er misschien iets mee doen en krijg je er later spijt van. Ik zou eerst helemaal voor jezelf uitklaren wat je wil! Veel sterkte!
Denk idd dat wat je mist bij een ander zoekt onbewust.. en dan is een charmante verschijning perfect om een crush op te krijgen.. Zou niet zozeer over de crush beginnen maar wel praten met je partner wat je mist... En een kleine crush op iemand is niet erg, dat gaat weer over hoor! ook al voelt t misschien niet zo nu .. Zodra jij en je partner wat nieuw leven in je realtie hebben geblazen komt t goed meid... Tenzij dat nieuwe leven er niet meer in te blazen valt... ook dan is praten de beste optie... wat dan ook uiteindelijk het besluit blijkt te zijn.. Moeilijk meid, sterkte.. ennuh zo weinig mogelijk contact zoeken met je crush he .
Ik zou eerst maar eens met je partner praten over jullie relatiedip. Dan kunnen jullie daar aan werken.
Pff lastig hoor. Ik heb het meegemaakt. We hadden 5 jaar een relatie en woonde ruim een jaar samen. Mijn gevoelens voor hem veranderde naar een broer-zus verhouding. Ik voelde me bij hem 100% op mijn gemak, maar aan sex met hem moest ik niet meer denken. Tijdens stappen kreeg ik oogcontact met de barman van de plaatselijke discotheek. Ik vond zijn profiel op internet, liet een bericht achter en kwam er zo achter dat hij mij leuk vond. Ik kon ook bijna nergens anders meer aan denken. Ik heb gebroken met mijn toenmalige vriend en vrijwel direct naar die ander gestapt. Oh wat was ik verliefd. De realiteit: 5 maanden later was ik al op hem uitgekeken. Zo geweldig was hij niet. Het huis dat ik met mijn ex had was binnen een week verkocht, ik had geen vrienden meer omdat ik zo snel een ander had. spullen moesten verdeeld worden, enorm veel stress en een flinke depressie. Ik noem het achteraf een bevlieging, een relatiedip en ik heb heel veel mensen verdriet gedaan. Mijn relatie was misschien te redden geweest, maar misschien was het uiteindelijk ook niet goed gegaan. Ik vind dat ik er te weinig aan heb gedaan en te snel heb overgegeven aan mijn verliefdheid. Ik weet ook uit ervaring dat niemand mij hoefde te vertellen dat het niet slim was wat ik deed. Ik volgde mijn gevoel en niet mijn verstand.
Bedankt voor alle reacties! Die man op wie ik verliefd ben, ken ik niet eens zo goed. Het was meer liefde op eerste zicht, er was meteen een klik tussen ons. Ik heb af en toe contact met hem voor mijn werk, dus ik kan hem onmogelijk negeren of ontwijken... En ik kan die gevoelens die ik heb onmogelijk de kop induwen. Ik vind het ook erg moeilijk om het er met mijn vriend over te hebben, ik zit vol twijfels... Ik wil hem niet onnodig pijn doen. Het kan zijn dat die gevoelens verdwijnen... Als ik mijn verstand volg, blijf ik bij m'n vriend (omwille van ons kind) maar als ik mijn hart volg, dan................. Maar het zijn indd ups & downs zoals in elke relatie... en daarom twijfel ik. Die man weet dus echt van niks, binnenkort moet ik hem terugzien voor een opdracht en misschien dat de dingen dan wat duidelijker worden? Het is in ieder geval zeer vervelend want het voelt net alsof ik m'n vriend bedrieg...
Als je relatie voor de rest goed is kan je dit zeker met elkaar bespreken. En kijken wat zijn reactie erop is... Hier ook meegemaakt en ik heb het eerlijk verteld. Toen kwam ik er toch uit dat die verliefdheid dus wegging en ik echt voor mijn partner ging en hij degene was met wie ik dus verder wilde.
Ik zou juist niks zeggen en eerst maar eens heel goed dingen op een rijtje gaan zetten. Denk je ooit weer "verliefd"te worden op je man? Als je je dat niet meer kunt voorstellen dan kun je beter sowieso een punt zetten achter je relatie. Het kan een dip zijn maar dat hoeft dus niet. Ik zou dus nu nog helemaal niks concreets en rigoureus doen en eerst zelf achter je ware gevoelens proberen te komen. Misschien is het maar een bevlieging en kun je wel gewoon fijn bij de vader van je kind blijven. Rustig aandoen dus.
Hoi Ilse! Je kindje heb je nu met een nieuwe vriend of ben je nu alleenstaand met je kindje? Ik vind het zoveel moeilijker als een kind mee gemoeid is, ik heb altijd gedacht nooit te zullen uit elkaar gaan eens we kinderen hebben...
Ik denk dat je gelijk hebt, eerst proberen achter die ware gevoelens te komen want momenteel ben ik één en al twijfel
Ja echt rustig aan doen. Beslissingen kun je altijd nog nemen. Stel het is allemaal niet eens zo erg als je denkt en dan doe je je man en kind nu onnodig pijn. Ik denk dat rust echt het beste is. De wereld vergaat niet ( letterlijk, voor jou wel even figuurlijk) en er zijn ook nog geen dingen gebeurd.