Ik ben op 13 oktober bevallen van onze tweeling Sem en Thijs na een zwangerschap van 23 weken en 3 dagen. Na 22 weken en 2 dagen had ik ineens vreselijke buikpijn en verloor ik wat slijm en bloed. Na een controle in het ziekenhuis bleek dat het weeën waren en dat mijn baarmoedermond 1 cm verstreken was. Onze wereld storte in! Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en kreeg zetpillen die mijn baarmoedr wat rustiger moesten maken en moest bedrust houden. Uiteindelijk kreeg ik zondag 12 oktober hele heftige weeën en bleek dat ik 1 com ontsluiting had. Na 18 uur afzien van de pijn en een aantal mislukte ruggenprikken werd Sem geboren. Ik werd direct achterover gelegd en kreeg weeënremmers toegediend om te proberen of de tweede wilde blijven zitten, maar helaas... mijn vliezen sprongen direct daarna en 8 minuten later werd ook Thijs geboren. Sem heeft 1 keer geprobeerd adem te halen maar overleed direct daarna. Thijs heeft nog 58 minuten geleefd voor ook zijn hartje ermee stopte. Echt vreselijk.... Wij hebben de volgende dag onze kindjes mee naar huis genomen en ze gekoeld samen in het bedje in de kinderkamer gelegd. Daar hebben ze nog 4 dagen gelegen. Regelmatig gingen mijn man en ik naar ze kijken, tilden we ze uit bed en gaven we ze kusjes. Vrijdagavond hebben we ze overgelegd in 2 witte kistjes en zaterdag zijn ze gecremeerd. We hebben Het land van je ogen dicht gedraaid en na afloop hebben we balonnen opgelaten voor ze... Eenmaal thuis viel er iets van ons af, we waren zo geleefd heel de week. We dachten nu rust te nemen samen om te beginnen met de verwerking, ware het niet dat ik heftig bloedverlies kreeg en een week na de bevalling weer terug in het ziekenhuis lag met een heftige infectie in mijn baarmoeder omdat er eengroot stuk placenta was blijven zitten. Dit hebben ze onder narcose verwijderd en mijn baarmoeder schoongemaakt. Een dag later mocht ik weer naar huis en moest het nu goed gaan. Daarop volgde de stuwing in mijn borsten, waar je dus ook niet op zit te wachten en vervolgens kreeg ik hoge koorts en bleek dat de infectie toch niet helemaal verdwenen was. Nu na een hefige antibioticakuur kan ik eindelijk zeggen dat het lichamelijk wel weer gaat. Het verlies en het verdriet daarentegen is enorm. Wat een leegte.... Je buik is weer plat, je voelt geen schopjes meer, maar het kamertje is ook leeg. Alles was klaar om die 2 kleintjes te ontvangen thuis. Het besef dat de kamer nog lang leeg zal blijven is niet te accepteren. Ik weet niet hoe je zoiets ooit een plekje moet geven en weer vertrouwen kunt hebben in ooit een nieuwe zwangerschap.
Jeetje wat een verhaal... en zo mooi en duidelijk verwoord! Ben er van onder de indruk. Meer dan heel veel sterkte in deze moeilijke tijd kan ik jullie niet wensen....
Wat verschrikkelijk voor je . Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen met dit onmense verlies! Liefs Dayenne
Kippevel...vreselijk! Ik wens jou en je man heel veel sterkte met het verlies van jullie mannekes Sem* en Thijs*. Dikke knuf Naatje
hey meid heel veel sterkte de komende tijd al doen deze woorden natuurlijk niet veel in jullie emoties weet dat jullie zoontjes altijd bij jullie zullen zijn en zullen waken over hun papa en mama want dat zijn jullie wél voor de rest van jullie leven papa en mama van sem* en thijs* ik hoop dat je dit samen met je man kunt verwerken en een mooi plaatsje kunt geven en dat jullie beide er sterker uit zullen komen veel liefs nathalie
In complete stilte en met tranen in mijn ogen heb ik jou verhaal gelezen... Wat oneerlijk! Wat gemeen! Ik wens jou en je man heel veel kracht en sterkte toe in de toekomst. Hopelijk kunnen jullie het een plaatsje geven...
Lieve Dees, wat een verhaal,de tranen stromen over mn wangen.. Ten eerste,van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie jongens en tegelijkertijd ook gecondoleerd helaas.. Ik wil je heel erg veel sterkte en heel veel kracht toewens met dit grote verlies. Slaap zacht lieve Sem* en lieve Thijs*...
Wat een verdrietig verhaal hebben jullie meegemaakt. Heel veel sterkte met het verlies van jullie zoontjes. Liefs Miranda
Hoi Dees, Wat een vreselijk verhaal. Je voelt je na de bevalling idd ook echt leeg, een vreselijk gevoel. Ik wil je ongeloofelijk veel sterkte wensen, de komende tijd. Neem alle tijd die je nodig bent, en doe waar je zin in hebt. Je hebt het nodig om alles rustig te kunnen verwerken en niet meteen weer dingen te moeten. Jullie twee mannetjes, zullen in jullie hart altijd bij jullie zijn. Je zult ze nooit vergeten en ze horen bij jullie leven. Dat is wel een fijn gevoel. Ik vind het erg fijn als mensen over je kindje praten, alsof het er nog bij is. Dan krijg je het gevoel dat het ook voor hun heeft bestaan en dat het er nog steeds bij hoort. Heel veel sterkte en op deze site kan je altijd je hart luchten, dat kan je enorm helpen omdat er mensen zijn die precies weten hoe je je voelt. Liefs Christa.
Dees75 Ik wil je heel veel sterkte toewensen in deze hele moeilijke dagen. Ik weet wat het is om je twee kindjes te verliezen. Nu na 3 maanden is het voor ons nog steeds heel moeilijk en we wenen er nog altijd om. Het verdriet en de leegte blijven, maar daar leer je mee omgaan. Neem heel veel tijd om dit alles te verwerken en het een plaatsje te geven. Ik wens je heel veel sterkte. Dikke knuffel
Heel heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies... Ik zal een kaarsje branden voor jullie lieve engeltjes Sem en Thijs. Neem de tijd voor alles....