Mensen die het geslacht niet willen weten?

uiteraard staat gezondheid voor op, maar wij hebben de keuze bewust gemaakt omdat het een mooie verrassing is.
met alle onderzoeken tegenwoordig kun je al zo veel zien en weten van je kind dat de verrassing er bijna af is.
daarbij vind ik het prachtig als mn man zegt of het een jongen of meisje is.
trouwens ons 2de kindje nu, bij onze eerste wisten we het ook niet. maar toen voelde het voor mij als een jongen en nu als een meisje. ik ben wel nieuwsgierig hoor, maar sta solidair met mn man

 

Een beetje herkenbaar.
Eerlijk is eerlijk.
Wij willen het geslacht niet weten, maar iedereen gaat er van uit, dat we het WEL willen weten.
En als we dan zeggen dat het een verrassing blijft, krijg je steevast de reactie (of een variant hierop) van: oh nou, dan moet je het zelf maar weten, IK zou het wel willen weten....
En dan komt er vaak nog iets onvermijdelijks achter heen als " zeker ook geen prenatale screening..."
IDD dat doen we ook niet:x

Overigens denk ik niet dat mensen die het geslacht van hun baby willen weten, niet willen dat het kindje gezond is hoor. Ik vind het prima, leuk en begrijpelijk als mensen het geslacht van de baby willen weten.
Maar ik zou het ook leuk vinden als mensen het ook prima, leuk en begrijpelijk vinden dat wij ons laten verrassen!

Wij willen het namelijk niet weten (al zijn we natuurlijk hardstikke benieuwd), gewoon omdat je tegenwoordig al zoveel kunt weten, zien, onderzoeken etc, dat we graag ook nog een beetje "spanning en mysterie" willen houden.
We hebben hopelijk de rest van ons leven nog om zeker te weten dat we een dochter of zoon hebben.

 

Ik heb altijd al gezegd dat als ik kinderen zou willen niet zou willen weten wat het wordt. Idd gewoon om de verassing. Het lijkt mij ook zo geweldig als je bij de geboorte krijgt te horen wat het is.
Al vind ik het idd wel moeilijk met shoppen.
Ws bij een 2e wil ik wel het geslacht weten.
Krijg idd vaak opmerkingen van oooh wat knap ed.

 

In 1e instantie wilde wij het ook niet weten, leuke verrassing vonden wij.
Ik begon te twijfelen,vriend niet die wilde het niet weten.
ok, prima, dan niet, had ik geen probleem mee.

Bij de 1e GUO kregen we een nare uitslag en toen we heel even alleen waren zei ik "wanneer we naar het geslacht vragen hebben we nog een beetje iets positiefs hiervan overgehouden".
Ik was nl erg emotioneel en moets gewoon iets positiefs horen op dat moment.
Vriend vond het prima en dus hebben we toch gevraagd wat het wordt.

Alleen hebben we het verder niemand verteld, mijn dochter vond dat gemeen maar dat is dan jammer voor haar.
Zlefs mensen in een winkel vragen aan me "o je weet zeker wel wat het wordt"? Ja zeg ik dan maar dat zeg ik lekker niet!!!

Deze week komt de kinderkamer af en dan gaat de deur op slot, zelfs dat bergijpen de mensen om ons heen, we willen het gewoon geheim houden tot de geboorte.

 

goedemorgen.

Bij mijn oudste 11 jaar geleden wilde ik het niet weten... vond de verrassing leuk.
Bij mijn twee wilde ik het heel graag weten en met de 20 weken echo hoorde ik dat we een dochter kregen!
Nu bij de 3e wilde ik het wel weten maar mijn vriend wil het echt niet weten dit word zijn eerste kindje. die wil de verrassing. we hebben er over gepraat en hij vond het goed dat ik het wel wist. Alleen weet ik dat ik me ga verspreken..ik heb dus besloten dat ik best nog even die 19 a 20 weken kan wachten! en vind het eigenlijk ook wel weer heel spannend. maandag hebben we de 20 weken echo gehad en heb dus ook bewust niet gekeken.... maar iedereen vraagt wel of ik het al weet of als ik zeg jeetje wat is hij weer lekker druk in mijn buik dan roepen ze leukkk krijg je een jongen? dan zeg ik nee ik weet het niet, maar het klinkt zo raar als ik zeg jeetje hetje is weer lekker drink in mijn buik..... en dan krijg je van sommige mensen toch een rare blik zo van wat raar dat je het niet weet...
en echt ondanks dat ik het eerst graag wilde weten vind ik het nu geweldig dat ik het niet weet en dat het straks echt een verrassing is! Ook hebben wij afgesproken dat mijn vriend mij verteld na de bevalling verteld of we een zoon of dochter hebben gekregen en dat vind ik ook erg mooi

 

Ik wilde het wel weten maar ook hier vriendlief die het echt niet wilde weten zijn redenatie: Er zijn al zoveel dingen in het leven die voorspelbaar zijn en wat je vooraf weet, dit wil ik echt als een verrassing houden.
Ik heb toen besloten om het ook niet te weten omdat ik bang was mijn mond voorbij te praten . Gedurende de zwangerschap ben ik het steeds leuker gaan vinden om het niet te weten.
Hij dacht een meisje en ik dacht een jongen en ik hoor hem nog steeds roepen bij de bevalling "je had gelijk schat, we hebben een kereltje!!" Had ik voor geen goud willen missen.

 

Wij wisten het bij de eerste ook niet. De reden was eigenlijk dat we het zo spannend vonden om het pas bij de geboorte te weten. We zaten al 20 weken in spanning, dus we vonden dat die andere 20 weken er ook wel bij konden Mijn man heeft bij de geboorte verteld wat het was, vond ik wel bijzonder. Natuurlijk toch even getwijfeld toen de 20 weken echo eraan kwam, je bent toch wel nieuwsgierig. Maar ook al hadden we het wel willen weten, er was niks te zien want meneer lag strak met de benen over elkaar haha.

Wat ik wel vervelend vond is dat als ik zei dat ik de 20 weken echo had gehad dat mensen standaard riepen: Oh, dus je weet wat het word?!
...eehm, nee. En dan kreeg ik toch vreemde blikken. Het is blijkbaar tegenwoordig vreemd als je het geslacht niet weet Terwijl daarnaast de vraag of het kindje gezond was veel minder belangrijk leek.

Wat betreft spullen kopen is het wel wat lastiger vind ik, je moet alles neutraal houden. Daarentegen is het wel goed voor de portemonnee en ik kon heerlijk gaan shoppen toen hij er eenmaal was. Iedereen had alles al, en ik mocht nog hihi. Nu zwanger van nr 2 en ook nu willen we het niet weten.

 

Ik wilde heel graag weten wat we kregen en we wisten ook dat we een jongetje zouden krijgen. Maar de volgende keer wil ik het niet weten, ik wil me zelf de kans niet geven om er bepaalde emoties over te hebben. Een volgende zwangerschap zal toch niet hetzelfde zijn, dus die roze of blauwe kleertjes kunnen mij niet zoveel meer schelen, dat vond ik eerst wel erg belangrijk.

 

hier een man die het 2 keer niet wilde weten. Bij de oudste had ik zoiets..oke prima! Maar nu was ik gewoon te nieuwsgierig en vond het ook wel praktisch als je al een kindje hebt. Dus ik weet het nu wel en hij niet. Allebei blij

 

Hoe nieuwsgierig we ook zijn... We hadden, toen ik eenmaal zwanger bleek, allebei, unaniem zoiets van... Nee, laten we het een verrassing houden. Het lijkt me heel spannend om het pas op dat moment te weten wie er al die tijd in mijn buik heeft gewoond.
Volgens mij ben ik zo 'moe' na de bevalling dat ik me niet eens zal realiseren dat het ook nog een jongetje of meisje kan zijn .

En wat er al gezegd werd... Je weet al zoveel over je kindje van tevoren door alle echo's, dit is een mooi geheimpje tot het laatst.

Ik word ook wel eens licht geïrriteerd als mensen er na 20.000 keer weer naar vragen. Wij hebben iedereen duidelijk gezegd dat het voor ons een verrassing is, maar het is net of mensen het niet willen geloven. Ze denken dat we het wel weten maar niet willen zeggen.

Maar we moesten ons bij alle echo's wel inhouden hoor... want we zijn zo benieuwd .

 

Wij willen het ook niet weten, vind het veel te leuk om erover te fantaseren.
Maar merk dat mensen dat 'in deze tijd maar raar en ouderwets' vinden. Want dat is toch hartstikke lastig , met de babykamer inrichten en kleertjes kopen. Ik vind dat echt een luxe probleem. Kleertjes kopen kan ook ná de bevalling. En ik heb heel recalcitrant de babykamer lichtblauw geverfd, want ik vind het achterhaald dat dat niet voor een meisje zou kunnen!
Maar goed, wij hebben zoveel klinieken gezien en alles is al zo niet spontaan gegaan, het hele zwanger worden. Mag er nu wel een leuke verrassing op ons wachten!

 

Wat grappig! Wij hebben het net andersom. Wij wilden het bewust wél weten. Ik kan niet zo goed schakelen in bepaalde dingen, dus als het een meisje zou zijn, terwijl ik een jongen verwachtte, leek me dat heel vervelend als ik dan ook weer schakeltijd nodig zou hebben. Vond ik niet eerlijk richting het kindje.
Wij weten het nu dus wel. En wij krijgen dus precies de tegenovergestelde reactie: niemand durft te vragen of we het weten en dan gaan ze maar raden. Terwijl wij heel open zijn over dat we een jongetje verwachten. En wij krijgen dán juist gekke blikken. Omdat we open zijn...

Zo is er altijd wat

 

Leuk ook al die vooroordelen over geslachten .
Ik heb een jongetje, iedereen; Die is zeker lekker druk?
Nou uhm nee, juist het tegenovergestelde, hij beweegt amper en heeft dat ook nooit heel erg gedaan...

En lichtblauw kan prima voor een meid, zo stom dat mensen bij lichtblauw altijd aan jongens denken, net zoals dat alle jongens druk zijn

 

Wat kunnen mensen moeilijk doen he! Ik vraag altijd: willen jullie het wel of niet weten en zo ja, deel je het dan met de rest van de wereld of hou je het stil? Als ze het niet willen weten of stil willen houden dan vraag ik er niet weer naar. Dan hoor ik het wel zodra het kindje er is.
Denk dat ik het zelf ook niet zou willen weten. Het lijkt me een geweldige verrassing om bij de geboorte te horen of we dan een zoon of dochter hebben.
Al kan ik me ook goed voorstellen dat je het wél wilt weten hoor. Ieders eigen keuze toch? En daar hoeft niemand zich verder mee te bemoeien.

 

In het begin van de zwangerschap waren wij het met elkaar eens dat we het niet wilden weten, later wilde ik het wel weten en hij niet. Weer een paar weken later wilden we het allebei wel weten beetje veranderlijk dus. We hebben geen 3d echo laten doen want dat vonden we te ver gaan. En mensen vissen ontzettend naar haar naam, maar dat vertellen we ook lekker aan niemand!

 

Wij willen het ook niet weten.
Hebben gewoon alle echo s en 3D echo gehad en weten t nog steeds niet.
We vinden t gewoon allebei heel spannend en wachten t gewoon rustig af.
T maakt ons ook echt niet uit.
Kamertje is wit met winnie the pooh dus kan alle kanten op.

 

Ik heb vorige week echt het aller schattigste lichtblauwe pakje voor onze kleine meid gekocht! Roze komt me een beetje mn neus uit inmiddels haha

 

Ik kan me beide kanten voorstellen. Mogelijk dat wanneer ik jonger zou zijn en mogelijk nog een kind zou willen (kunnen) krijgen hierna dat ik het ook niet zou willen weten. Maar nu wil ik er gewoon de hele zwangerschap zo optimaal mogelijk van genieten... Helemaal in thema gaan shoppen, kamertje inrichten... En bovendien denk ik dat ik al zo overweldigd zal zijn op het moment van geboorte dat ik dat gedeelte van een verrassing helemaal niet mee zou krijgen. Nu hebben we te horen gekregen dat het een meisje is, maar mocht het toch een jongen zijn, dan zal ik er zeker even blij mee zijn... Ware het niet dat hij dan de eerste weken toch echt zal moeten wennen aan roze accessoires!