Pfff ik moet het even hier van me afschrijven. We hebben een zware zwangerschap achter de rug. Met heel erg veel onzekerheid en spanning (voor velen van jullie helaas herkenbaar). Ik heb de zwangerschap kunnen volhouden tot 34 weken, toen is de bevalling spontaan op gang gekomen. Levi heeft 2,5 week in het ziekenhuis gelegen en mocht toen mee naar huis. Eerste tijd thuis was er niks aan de hand (achteraf denk ik omdat hij toen nog niet helemaal op krachten was). Hij sliep overdag goed en 's nacht maar 1 keer een voeding. Dit veranderde snel en er werd gedacht aan reflux en ontlastingproblemen. Hier heeft hij medicatie tegen gekregen. Dit leek eerst te helpen. We hebben dit een tijd volgehouden. Overdag vroeg hij steeds meer aandacht en sliep niet meer. Volgende de ka was dit niet erg. Op een gegeven moment zijn we gestopt met alle medicatie. Levi is eigenlijk nooit echt tevreden geweest (behalve in het begin). Hij jammerde hele dagen en krijsde soms de buurt bij elkaar. Dit alles heeft op mij een enorme inpact gehad, ik heb nog eigenlijk niet kunnen genieten van onze zoon. Vooral zoeken naar manieren en middeltjes die hem tevreden houden. Tot op heden helaas niks gevonden. Nu rond de 4 maanden, valt hij steeds af. In 4-5 weken is er 300 gram af. Ik geef nog steeds borstvoeding, maar het wordt steeds moeilijker. Hij is onrustig aan de borst en heeft heel weinig geduld. We moeten nu bijna wekelijks naar de ka om zijn gewicht in de gaten te houden. Vanmorgen barstte bij mij de bom. Ik trek het zo niet meer. Ik heb het 4 maanden volgehouden, maar ik kan het niet meer. Ik ben niet meer vrolijk, erger me aan zijn gehuil, word chaggerijnig, snauw tegen mijn man... Ik heb vanmorgen de ka gebeld en uitgelegd hoe het nu zit. Levi is nog steeds niet tevreden, hij huilt bijna de hele dag en slaapt heel slecht. Dat ik het persoonlijk niet meer aankan op deze manier. Er moet nu iets veranderen. Door dit alles, heb ik nog helemaal niet kunnen werken aan mijn gevoelens rondom de zwangerschap en vroeggeboorte. Ik heb die gevoelens ergens weggestopt, maar voel door dit alles de tranen bijna constant branden. Om 15.00 uur mogen we naar het ziekenhuis. Ik moest een tas voor Levi pakken want de kans is erg groot dat hij wordt opgenomen. Aan de ene kant vind ik dat fijn, ze gaan hem observeren. Maar aan de andere kant komen alle nare herinneringen weer boven. Het is dezelfde afdeling en ik heb het nog niet verwerkt. Pffffffffffff ik wil nog zoveel meer schrijven, maar krijg helemaal hoofdpijn nu . Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, misschien gewoon even van me afschrijven. En misschien kunnen jullie me wat motiverende woorden toespreken? Ik zal waarschijnlijk ook in het ziekenhuis moeten verblijven in verband met de borstvoeding. Ik zie er persoonlijk als een blok tegenop! Dus ik kan wel wat steun gebruiken . In ieder geval bedankt voor het lezen.
Jeetje meid, wat afschuwelijk!! Al zoveel tegenslagen gehad en nu nog niet de kans om te genieten... Misschien moet je ook de kleine positieve kant van dit verhaal proberen te zien. Ze gaan jullie mannetje observeren, waardoor er hopelijk duidelijk wordt waarom hij nog steeds niet goed in zijn vel zit. Jij kunt een deel van de zorg even uit handen geven, hoewel dit natuurlijk absoluut niet is wat je wilt, maar het kan jou wel even wat energie besparen die je nodig hebt om zelf weer een beetje de oude te worden. Wat de borstvoeding betreft zou je natuurlijk kunnen kolven, zodat je in ieder geval lekker thuis kunt gaan slapen. Ook op die manier kun je weer wat energie op proberen te doen. Het klinkt allemaal heel gemakkelijk en ik begrijp dat het zo niet voelt, maar jullie mannetje heeft er ook niets aan als zijn mama er helemaal aan onderdoor gaat. Hoe dan ook, heel veel sterkte voor jullie!! En houd je ons op de hoogte? Edit: Verwacht niet van jezelf dat je nu al dingen hebt kunnen verwerken. Echt hoor, dat moet je de tijd geven. Onze jongens zijn nu 2,5 jaar en ik heb nog veel dingen niet echt een plekje kunnen geven. Dus eis ook op dat gebied niet teveel van jezelf!!
Aaah meissie!! Ik heb je verhaal idd gevolgt toen met de zwangerschap. Wat K*ut dat alles zo loopt zeg en dat je nog niet hebt kunnen genieten van je kindje Heel goed dat je zoontje nu naar het ziekenhuis kan en dat er naar hem gekeken wordt. laat ze hem maar helemaal binnen ste buiten keren hoor! Kan me ook heel goed voorstellen dat je er als een blok tegenop ziet om naar dezelfde afdeling te gaan.. Ik kan je geen advies geven maar wel een hele dikke knuffel! Je bent sterk meis! Komt goed!! KNUFF
Hoi meid, wat een heftig verhaal zeg! Het klinkt echt vreselijk dat jullie ventje zoveel last heeft en dat de oplossing nog niet gevonden is. Heb je geprobeerd om op koevrij-dieet te gaan om te kijken of het geen kma is? (ik roep maar wat, want dit kwam ik niet tegen in je verhaal) Het is helemaal logisch dat je de vroeggeboorte nog niet hebt verwerkt, dat moet je ook niet van jezelf verwachten met 4 maanden. Geef jezelf de tijd, en ga desnoods met iemand praten. Mijn kindjes zijn met 5,5 maanden opgenomen in het zkh met Rota-virus. Wat jij ook schrijft, weer op dezelfde afdeling, weer die voedingssonde erin, weer elke dag wegen en meten, alles opschrijven wat ze drinken enz. Het was alsof we terug in de tijd gingen. Achteraf moet ik zeggen dat deze 'flash-back' goed is geweest voor de verwerking. Want wat namelijk ook hetzelfde is, zijn de verpleegsters op de afdeling. Ze kenden mij nog, en ik heb hele goede gesprekken met ze gevoerd. Over de afgelopen tijd, over het zkh-tijd, over mijn gevoelens. Ik heb mezelf een beetje leeggegooid en ze begrepen het helemaal. Ik kon ook vragen stellen over de zkh-periode, die zijn blijven hangen. Heb toen 's avonds (mijn kindjes hebben 5 dagen daar gelegen) een kopje koffie drinken met de zusters en goed praten. Daarnaast wordt de zorg even overgenomen. Als je aangeeft dat je er zelf helemaal doorheen zit, zullen ze daar rekening mee houden. Ik vond het zelf niet goed om naar huis te gaan als de kindjes daar bleven, maar ik kreeg van de zusters even tijd voor mezelf. Zo kwamen 's ochtends de twee zusters de kindjes in bad doen, en brachten ze een kopje thee voor mij, ik kon even blijven liggen. Het is natuurlijk niet zaligmakend, een zkh-opname, maar er zal goed naar je kindje worden gekeken. Praat heel goed met de kinderarts en bespreek alle mogelijkheden. Kijk ook of het niet mogelijk een kma is. Daarnaast kan reflux ook heel heftig zijn dat medicijnen niet meteen hebben geholpen. Ik vind het een beeetje raar dat jullie toen gestopt zijn met medicatie. Heel veel succes en beterschap voor jullie kleintje
@ Adi: Er is inderdaad niet gekeken naar een vorm van allergie. Dit tip kreeg ik ook al van iemand anders. Zeker iets om te gaan proberen! We zijn destijds gestopt met de medicatie omdat we verschillende artsen hadden (doordat we zo vaak kwamen was niet steeds dezelfde arts beschikbaar). Er is toen gezegd dat hij meer last dan baat had bij/ van de medicatie. Toen is ons geadviseerd te stoppen met de medicatie. We proberen alleen maar op te volgen wat de artsen zeggen en vertrouwen dat ze het goed doen .
Helaas herkenbaar, incl. de vroeggeboorte. Wij zijn er inmiddels sinds 1 week achter dat onze zoon een koemelk/kippen/soya eiwit allergie heeft. Ik neem aan dat dit ook al is nagekeken bij Levi, zo niet, google er eens op en kijk of je het herkent. Wij hebben echt een heel ander kindje sinds ik een hypo-allergeen dieet volg. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen en hoop dat er snel meer duidelijk is. EDIT: lees net dat er nog niet is gekeken naar een eventuele allergie. Als ik de symptomen zo lees zou dat het best wel eens kunnen zijn.. Ik hoop dat jullie snel duidelijkheid hebben.
Beste daan, Dapper van je om jou verhaal hier neer te zetten! Ik wil je ff een flinke knuffel geven zo via dit berichtje.. Hopelijk kunnen ze goede zorg aan jullie zoontje geven, en goed observeren en een oorzaak achter halen wat er nou aan de hand is. Succes en sterkte, Leonie
Het belangrijkste punt nu is dat hij moet aankomen. Hij zit ver onder de groeicurve en viel alleen maar af. Een eventuele allergie wil de arts nu zich niet op focussen. Hij krijgt nu bijvoeding tot wat hij moet heben. Mijnh borstvoeding is helaas helemaal teruggelopen hebben we geconstateerd. Waarschijnlijk komt dit door alle stress van de afgelopen maanden. Toch wel raar om hier weer te zijn. Alles maakt de herinneringen aan toen weer vers. De geur van de gewassen lakens, de alcoholgeur van het desinfectiemiddel... We hopen nu dat Levi aan gaat komen en snel weer mee naar huis mag. Slapen heb ik wel thuis gedaan, dit op aanraden van de verpleging. Om zelf even bij te kunnen tanken.
Ik vind het eerlijk gezegd raar advies van de arts. Niet aankomen is ook een herkenbaar symptoom van een allergie. Eb natuurlijk weer eens een geweldige stap van t zkh om een ziek, afvallend, prematuur kind zijn borstvoeding af te nemen. Ik vind het zo erg voor jullie en daarom kan ik me zo enorm boos maken over het beleid van sommige artsen...
Wat ontzettend raar, maar ik kijk er (helaas) niet van op. Na 3,5 maand ziekenhuis in, ziekenhuis uit te zijn geweest ben ik het vertrouwen in de artsen een beetje verloren. Hoewel mijn zoontje overduidelijk alle symptomen had van kma (wist ik toen zelf nog niet) heeft geen enkele arts ons daarop gewezen. Pas toen ik bij toeval een stuk over deze allergie vond op internet vielen de puzzelstukjes in elkaar. Nu ik op dieet ben gaat het super met hem. Ik heb de kinderarts hierop aangesproken en kreeg toen ook te horen dat het altijd even duurt voordat het plaatje helder is bij een klein kind! Het afvallen/niet goed aankomen kan ook een symptoom zijn van een allergie. Mijn zoontje had dit ook. Ik vind het echt heel erg voor jullie, ik hoop dat het heel snel weer beter gaat! Goed dat je thuis hebt geslapen, dat heb je echt even nodig nu! En heel herkenbaar dat de herinneringen opgehaald worden. Ik kan tegenwoordig niet meer met droge ogen door het ziekenhuis
Wat heb jij een vreselijke tijd achter de rug. Ik vind het knap dat je het zo lang hebt volgehouden! En heel goed dat je nu voor je zelf op komt en ik hoop dat ze jou en je zoontje kunnen helpen. Het enige wat ik kan doen is jullie een virtuele knuffel geven!
Hoi Daan Ik ''ken'' je nog van het topic Preventieve Cerclage. Wat rot dat je eigenlijk nog helemaal niet van Levi hebt kunnen genieten. Ik vind het heel knap dat je het al zo lang hebt volgehouden! Ik kan me enigszins in je verhaal verplaatsen, want mijn zoontje heeft tot voor kort ook veel gehuild. We lopen nu ook bij een kinderarts en vermoedelijk heeft hij last van verborgen reflux. Hij zit nu aan de medicatie (zantac) en het is even afwachten of het aanslaat. We zien al wel wat verschil, maar het is nog tekort om er nu wat over te zeggen. Ik hoop dat ze je zoontje kunnen helpen en dat je straks een tevreden baby mee naar huis kan nemen. Verstandig dat je thuis hebt geslapen, ook al zal dat ongetwijfeld heel anders aanvoelen. Het is belangrijk dat je zelf ook even bijtankt zodat je er weer even tegen kan. Hoe kijk je trouwens tegen de borstvoeding aan? Ik kan me voorstellen dat als je zo er zo doorheen zit, het ook een hele belasting kan zijn aangezien jij de enige bent die kan voeden. Wellicht geeft het meer rust om de borstvoeding af te bouwen en over te gaan op flesvoeding zodat je man ook voedingen kan geven? Je hebt het al zo lang volgehouden onder deze omstandigheden. Petje af hoor! Meid, een dikke knuffel en heel veel sterkte!
Ik was dit topic helemaal vergeten! *schaam* Levi is na een dikke week opname weer mee naar huis gegaan. Het bleek achteraf dat ik door alle stress nog maar 20 cc voeding had :O!! Dit is natuurlijk veeel te weinig voor onze man! We zijn nu fv en bv gaan combineren en hij is echt een heel andere baby! Hij is zoo vrolijk en 'praat' al volop. Ohhh wat kunnen wij nu heerlijk genieten, eindelijk! Ook voor mijzelf een stuk meer rust, hij slaapt overdag ook tussen de voedingen door. Ik heb zelfs samen met de verpleging een kijkje genomen op de neo . Wel vertrouwd, hoe langer ik daar in het zh zat, hoe meer ik naar de afdeling werd 'getrokken'. Ook moest ik van de ka met een maatschappelijk werkster praten over de afgelopen tijd... Ik weet nog niet zo goed wat ik daarvan moet vinden . Bedankt voor jullie steun en berichtjes! (L)