Over hoe ik omga met mijn recente miskraam. En dan vooral van men tweelingzus... Ze vind dat ik maar normaal moet doen want dat het eigenlijk gewoon late maandstonden waren. En das nog maar een tipje van de sluier van haar onbegrip... Ik heb haar gezegd IK niet de keuze had, de natuur heeft die voor mij gemaakt. Zij heeft namelijk een kindje laten aborteren op 11 weken. Ik kan daar ook heel gemene dingen over zeggen maar verspil daar mijn energie niet aan. Ok, er zijn ergere dingen in de wereld en Ja, ik zal me er wel overheen zetten maar momenteel is het nog te moeilijk. Ik had van haar meer steun verwacht maar na 30 jaar lief en leed te hebben gedeeld denk ik dat ik op het punt ben gekomen om wat afstand te doen van haar. Met haar commentaar kom ik geen stap vooruit. Alsof zij alles op een rijtje heeft... Moest me ff van t hart
Helaas begrijpen veel mensen niet wat een verdriet je kunt hebben na een miskraam. Hopelijk kun je er met je vriend/man wel over praten. Je hebt recht om hier verdrietig om te zijn en te rouwen. Geef jezelf ook die ruimte! Ja er zijn ergere dingen maar die zijn er altijd, jij hebt nu iets meegemaakt wat echt niet niks is en wat je niet moet weg stoppen. Neem je tijd, en inderdaad laat je zus maar even links liggen. Sterkte!
Probeer je inderdaad even wat afstand te nemen van je zus. Ik heb nu precies het omgekeerde, mijn schoonmoeder wil me juist erg steunen en probeert emoties bij me uit te lokken die ik niet heb. Ik ga ervan uit dat ik nu in overlevingsmodus zit en de klap later nog wel komt. Heel veel sterkte met verwerken, iedereen gaat er toch anders mee om heb ik gemerkt.
Dank je wel voor de warme reacties dames. Gelukkig is mijn vriend inderdaad mijn rots in de branding. Voor hem mag er gerust een standbeeld gemaakt worden! Ik denk ook niet dat je het verdriet kan begrijpen als je het nog niet hebt meegemaakt. Ik moet door, dat weet ik ook, maar dan liefst op mijn tempo en niet dat van de maatschappij of onder druk van anderen. Jullie ook heel veel sterkte en nogmaals bedankt! Deze reacties koester ik!
Wat erg voor je dit een mk is al erg genoeg, dat onbegrip maakt het allemaal nog wat erger. En dan ook nog van je tweelingzus... Jeetje man wat erg! Maar waarom reageert ze zo? Daar moet toch wat achter zitten, of is ze gewoon zo harteloos... Sterkte meid...
@QueenC: ik heb er geen idee van waarom ze zo doet...Omdat ze door haar eigen persoonlijke situatie bikkelhard is gemaakt geloof ik (man zat/zit aan de drank). Ben voor haar meermaals in het vuur gesprongen, haar opgevangen samen met haar kleintje van toen 7 maanden... Weet nu wel hoe ik het de volgende keer moet aanpakken denk ik... Tnx in ieder geval voor jullie luisterend oor.
wat vreselijk rot is al erg genoeg, sterkte iig!misschien goed hier later nog een keer over te praten, want dit kan natuurlijk echt niet
Ik denk dat met je zus praten inderdaad wel een goed idee is maar ik zou eerst tijd voor jezelf nemen om dit te verwerken. Anders gaat een gesprek te emotioneel worden en maak je het jezelf erg moeilijk! Wat fijn dat je in ieder geval bij je vriend wel terecht kan, jullie moeten hier echt samen sterker uitkomen!
Op dit soort reacties zit je inderdaad niet te wachten meid Wij hadden echt zoiets, hoe klein het ook was, het was ons kindje. Helemaal nadat we het hartje hadden zien kloppen. Dan kunnen mensen nog zoveel zeggen: gelukkig kun je zwanger raken, fijn dat het toch al zo vroeg bepaald is door moeder natuur, nog kansen genoeg, enz. Ja en? Niks is bepalend voor de toekomst en dan nog, ons leven stond al in het teken van deze kleine en dat hebben we moeten verliezen. Dus geef jezelf asjeblieft de tijd en ruimte om te rouwen en het op jouw manier te verwerken. F*ck wat anderen zeggen...! In zoiets als dit is er geen juiste manier van verwerken of reageren en niemand hoeft hierover te oordelen. Sterkte!
Bij onze laatste mk kreeg ik de opmerking, toen ik zei ons kindje verloren te hebben... Nou ja een kindje, het was nog niks he. Nee we waren nog maar net zwanger maar voor ons is het dan gewoon..,ons kindje... Soms kunnen mensen hard zijn...
Je zus moet dealen met het feit dat zíj er zelf vor heeft gekozen om het leven van haar kindje te beeindigen. Grote kans dat dit maakt dat ze (onbewust) opzettelijk jong leven baggetaliseert en zo ook jouw vroege miskraam. Als zij met je mee huilt en aan jou en vooral zichzelf toegeeft dat het heel verdrietig is dat zo'n jong leventje niet heeft mogen zijn, dan zal dit waarschijnlijk ook gevoelens oproepen over haar eigen abbortus. Deze gevoelens zijn uiteraard niet positief en ie wil ze dan ook (onbewust) vermijden. Tot zover een mogelijk psychologische verklaring voor het gedrag van je zus . Voor jou is dit natuurlijk gewoon shit. Jij hebt wel verdriet en het helpt niet mee dat je zus dit baggetaliseert. Als je relatie met haar belangrijk voor je is, zou ik haar dit zeker laten weten. Grote kans dat ze je echt niet bewust probeert te kwetsen, maar dat dit dus "gewoon" uit zelfbescherming gebeurt. Kleine kans dat haar gedrag ineens totaal omslaat, maar you never know... Ondertussen, praat lekker met mensen die je verdriet wel begrijpen en je er wel in steunen en laat je zus in deze wat meer links liggen. Heel veel sterkte!!
Kijk ik zal eerlijk zijn, ook ik wist niet wat een mk met je deed als mens... Ook ik wist niet hoe heftig het is om ermee om te moeten gaan dat je grote wens in een keer weg is. En dan heb ik het alleen over een vroege mk, laat staan als je nog verder bent. Al een aantal echo's hebt gehad. Dacht veilig te zijn... Dus ja ik kan soms begrijpen dat als je het niet zelf hebt meegemaakt je soms misschien je minder goed kan inleven. Maar sommige mensen zijn gewoon hard. Alsof ze je verdriet onzin vinden....alsof het niet mag. En dat snap ik dan niet.... Hoe je zus er ook over denkt, op de eerste plaats moet ze jou steunen...onvoorwaardelijk...en dan al helemaal als tweelingzus. Jij had veel harde dingen terug kunnen zeggen... Ik bedoel zij heeft bewust gekozen om haar kindje weg te laten halen. Maar jij hebt respect voor haar keuze... En dan laat zij jou zo hard vallen. Lijkt me verschrikkelijk