Vorige week heb ik met 6 weken een miskraam gehad. Dinsdag avond had ik zalmroze afscheiding, woensdag werd het licht roze en vanaf donderdag helder rood. Zaterdag hevige krampen en stolsels (grote). Vanaf zondag nog steeds krampen, maar iets minder als zaterdag, en helder rood bloedverlies met ook steeds van die bloederige slierten zeg maar. Er zo ziet het er nu, vrijdag, nog steeds uit. Afgelopen maandag heb ik een echo gehad. Toen was het vruchtzakje nog te zien. Helemaal verschrompeld lag het al tegen de opening van de baarmoeder. Volgens de verloskundige kon ik het elk moment verliezen. We zijn inmiddels een paar dagen verder, maar voor zover ik het heb kunnen herkennen, heb ik het volgens mij nog steeds niet verloren. Krampen en bloedverlies zijn ook nog steeds hetzelfde als zondag. Zwangerschapstesten lopen volgens mij ook nog niet echt af. Wat moet ik doen? Ik weet dat elke miskraam anders verloopt, maar ik word hier een beetje wanhopig van. Elke keer op het toilet weer die confrontatie, het gevoel dat het nog niet minder wordt, de angst dat ik straks misschien gecuretteerd moet worden... Ik wil het zo graag een plekje kunnen geven en verder gaan.
Ik zou voor je eigen geruststelling de verloskundige nog eens bellen. Ik snap dat je wil weten waar je aan toe bent, is heel logisch. Veel sterkte!
Allereerst heel veel sterkte. Zelf ook een mk gehad met ongeveer 6 weken. Ik verloor zelf toen wel overduidelijk het vruchtzakje. Ik vond het persoonlijk al vrij groot, had het niet verwacht. Zou dus denken dat je het nog niet verloren bent anders was je het denk ik wel opgevallen. Maar misschien is het bij iedereen anders Idd je verloskundige bellen want die onzekerheid is ook niks, dat is zeker begrijpelijk!
Alvast heel veel sterkte meid! Het lijkt nu allemaal verschrikkelijk, ik weet het. Ik was ook de wanhoop nabij. Je zal het uiteindelijk wel een plaatsje kunnen geven maar dat heeft tijd nodig. Bij mij hebben ze op 8,5 weken cytotec gegeven omdat de vrucht er niet vanzelf wou uitkomen. Dat zijn pilletjes die je vaginaal moet opsteken en dat wekt weeën op. Toen zijn de bloedingen begonnen. Dan heb ik 3 dagen later die pillen nog eens moeten herhalen omdat het vruchtje er niet wou uitkomen. Het duurde bij mij 5 dagen voor ik uiteindelijk het vruchtje en de placenta ben verloren. Als je geen curretage wil, kan je misschien vragen naar die vaginale pillen maar ik had het daar eerlijk gezegd ook wel extra moeilijk mee omdat je dat naar binnen duwt om iets te laten verwijderen dat je eigenlijk heel graag wou. Achteraf bekeken had ik emotioneel gezien toch wel liever een curretage gehad. Ik heb nu wel een foto van het verloren vruchtje, dat heeft me geholpen bij het verwerkingsproces. Ook praten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt heeft mij wel deugd gedaan. Het vruchtje was bij mij trouwens 6,5 weken. Op de echo van 7,5 weken geen hartslag en op de echo van 8,5 weken zag je ook de afbraak van het vruchtje. Iedereen verwerkt het op zen eigen manier en tijd maar je komt hier wel door. Probeer wat afleiding te zoeken, volgende keer komt vast alles goed. Dikke knuffel!
Wat vervelend dat het niet komt. Misschien dat ze je inderdaad medicatie kunnen geven. Voordat bij mij de cytotec werd ingebracht kreeg ik mifegyne (maakt de baarmoedermond week). Bij mijn tweede miskraam kwam het toen al vanzelf zonder dat ik cytotec nodig had. Misschien zou dat nog een idee zijn?
Ik denk dat ik na het weekend de vk maar weer ga bellen. Misschien dat het bloeden in het weekend nog minder gaat worden. Ik word er nu wel erg moedeloos en verdrietig van. Een miskraam is al k**** zat en ik had het allemaal het liefst zo snel mogelijk achter de rug gehad. Nu blijf je er mee bezig, ondanks dat je afleiding zoekt. Elk toiletbezoek drukt me weer met de neus op de feiten, al anderhalve week lang. Had zo gehoopt dat m'n lichaam dit zelf kon oplossen... Thnx voor jullie reacties!
Eindelijk ben ik dan nu, ruim 2 weken na de start ban m'n miskraam, het vruchtzakje verloren. Was toch wel duidelijk te herkennen. De afgelopen dagen ging het eigenlijk ook steeds "beter". Minder bloedverlies en de zwangerschapstesten namen snel af. Vol goede moed kunnen we nu weer verder!