Ze vonden mij maar een aansteller in t ziekenhuis volgens mij in tegenstelling tot heel veel in dit topic was ik totaal niet rustig, ik dacht dat ik gek werd ..als dit nog uren moest duren..en dat liet ik merken ook Uiteindelijk zei de verpleegkundige ook dat ik maar voor pijnstilling moest gaan want de weeen zouden nog wel sterker worden en langer gaan duren dat wil je dus niet horen he.. Nja uiteindelijk ging de vk dan maar es voor t eerst voelen; 9 cm ontsluiting , ze is vanaf t breken vd vliezen in mn eigen bed binnen 5,5 uur in t ziekenhuis geboren, dat verwachten ze dus niet bij een eerste
Ach.. Cliché maar een uur later was ik het alweer vergeten.. Die bevalling herinner ik me voor die rest niet meer zo, maar wel de eerste keer dat ze bij me lag, mijn vinger pakte, ze schoon en fris bij me lag.. En ga zo maar door. bij de eerste herinner ik me nog vooral dat ze in slaap viel en ik daar als kersverse mama stil op bed lag.. Ik durfde me amper te bewegen, want wat als ZE nou wakker wordt? En toen werd ze wakker en keek ze me recht in mijn gezicht aan, heel rustig... Echt, mooiste wat er is! Even een vrolijke noot voor de dames die nog mogen
Jeetje wat een verhalen! Nou ik heb me bevallingspraatje gehad en daar zei ze al: als je echt al 4/5 cm ontsluiting heb dan wil je ons ook echt wel bellen hoor... En ook dat je dan inderdaad niet meer zou kunnen praten blablabla.. Dat ze mij tegen die tijd aan de telefoon willen en het zo inschatten, als ze denken dat duurt nog wel even dat ze dan ook kunnen zeggen dat ik later kan bellen wanneer het heftiger is... Maar dat ik het wel moet aangeven als ik het er niet mee eens bent... Ik moet zeggen: wij vonden het een raar gesprek en het heb ons totaal niet gerustgesteld! Of vinden jullie dit wel normaal? Krijg een beetje het idee als hoe sommige hier gereageerd hebben (of vinden jullie dit gek?)
Gelukkig niet herkenbaar bij de verloskundige tijdens de zwangerschap van mijn zoontje, wel bij de zwangerschap daarvoor die in een miskraam eindigde. Er werkte toen nog een andere verloskundige. Ik had vreselijke weeën voorafgaand aan de miskraam, ik piep niet snel bij pijn maar ik lag opgevouwen op de grond toen ik belde. Maar zij wilde dat niet geloven omdat ik nog maar 9 weken ver was. Dus ik moest maar gewoon 'een aspirientje slikken en doorbijten'. Het was dat ik te emotioneel was om te reageren, maar ik voelde me enorm in de steek gelaten. Ik moest uiteindelijk wel naar het ziekenhuis vanwege teveel bloedverlies, waar de miskraam doorzette. Zij durfde later nog te bellen 'tja vrouwen die een miskraam hebben overdrijven meestal door de emoties...' Ik heb direct opgehangen, maar heb me er heel lang rot door gevoeld.
Hoop in ieder geval dat ik het nooit meer zo mee hoef te maken! Heb bij mijn tweede toen dat gebeurde mijn afsluiting bij de bij ook bij iemand anders gedaan en echt niet bij haar!!
Ja helaas wel... Ik werd afgescheept met je bent veel te rustig. Kon onder de douche of in bad gaan met een paracetemolletje. Na een dag lang weeën wegsuffen, kwam ze weer en had ik nog steeds maar 1cm. Kreeg zelfs een zetpil en oxacepam. Niet dat het hielp hoor..... Na weer een lange dag en nacht uiteindelijk eindelijk doorverwezen naar het ziekenhuis en aan de ctg gelegd. Daar bleek ik wel degelijk weeën te hebben en de kleine een sterrenkijker te zijn. Daardoor kreeg ik dus geen ontsluiting. Lang verhaal kort: Uitputting van mijn baarmoeder, hartslag van de baby die wegzakte, ik tijdens de bevalling in een koortsstuip. Dochter is uiteindelijk met een spoedkeizersnee geboren en ik mocht een nachtje naar de hartbewaking ivm uitputtingsverschijnselen. Dochter heeft 10 dagen op de kinderafdeling gelegen ivm koorts bij de geboorte. met behulp van de huisarts en maatschappelijk werk alles een plekje kunnen geven en een bijna een klacht in gediend tegen de VK. Uiteindelijk niet gedaan omdat ik graag wilde genieten van mijn kindje. Bij mijn 2de zwangerschap meteen onder controle bij de gyn. Ik hoef nooit meer een vk die mij begeleidt. 2e keer ook een keizersnee en dit keer een geplande. Een vk komt hier de deur niet meer in, ik en mijn kind waren er bijna niet meer geweest.
Ik ben ingeleid met ballon en na het prikken van de vliezen zelf geen weeën dus aan de opwekkers. En het infuus werd ieder half uur een standje hoger gezet. Ik voelde wel wat, maar waren dat nou weeën? Ik heb nog staan dansen in de verloskamer, helaas geen ontsluiting dus dan zou ik ook wel geen weeën hebben. Omdat ik zo vrolijk bleef en de ontsluiting niet wilde vorderen geloofde geen enkele arts dat ik weeën had. Uiteindelijk hebben ze een inwendige ctg (of hoe zoiets ook heet) aangebracht en was het wel duidelijk dat ik toch echt wel flinke weeën had. Stond de verpleegkundige met open mond naar het scherm te staren "oh, u heeft dus wel echt weeën". No SH*T Sherlock!
Grappig, mijn man en ik hadden het er net nog over... Ik werd tot 2x toe naar huis gestuurd met de boodschap 'we geloven niet dat je baarmoederhals het zelf zal doen, kom op zondagavond maar terug, dan gaan we je inleiden', op zaterdagavond hield ik het niet meer maar voor mijn kop niet dat ik terug zou gaan met zgn 'oefenweeën'. Mijn man heeft volgehouden en bij aankomst bleek ik toch 6cm te hebben. Eerst twijfelden ze nog steeds, maar bleek dat ze me gewoon al die tijd al verkeerd aan die ctg hebben gelegd. Nou, dat verklaart veel. Stomme vroedvrouwen! het ging daar blijkbaar ook de ronde want de vk die me aanvankelijk naar huis heeft gestuurd kwam in mijn kraamperiode langs op mijn kamer en zei nog 'ah, het is toch nog zelf begonnen', ik kon ze de nek omdoen!
Hier iets soortgelijks. Ik beviel in het zkh en de verloskundige daar geloofde niet dat de baby eraan kwam dus ging ze de kamer af (het was druk) ik was net nog getoucheerd op 4 cm. Een paar minuten nadat ze de kamer af was gegaan werd mijn jongste met 1x persen geboren. Mijn man ving r op, we hebben samen de navelstreng van de nek afgehaald, op mijn borst gelegd en dekentje eroverheen. Toen kwam de vpk binnenin die zich rot schrok en de vk riep. Nu was deze Vk sowieso een trut. Nooit meer beval ik onder haar!
Oh hier ook .aan t ctg te zien stellen deze weeen nog niks voor. Ik dat wtf hoe erg word het dan nog..uiteindelijk inwendig gemeten omdat ik vooral rugweeen had en die registreerd ctg nauwelijks...nou dat inwendige meten wel...verpleging stond wel ff raar te kijken..en of ik weeen had pff
Kan je door zon nare situatie aangeven bij de gyn dat je liever daar onder behandeling wilt blijven? Ik zie het namelijk niet zitten om weer daarheen te moeten
Niet de vk maar in het ziekenhuis. Ik moest daar bevallen, dus toen om 15.00 m'n water brak begonnen heel zachtjes aan de krampjes. Dus volgens instructies naar het ziekenhuis. Daar was een vreselijk mokkeltje die even de ctg ging doen...alleen zat die band te hoog :x Dus volgens de ctg geen weeen. Gaat u maar weer naar huis mevrouw, dit is nog niets, die zijn geen weeen. Nee het is nog helemaal niets Ik zei nog tegen haar dat die band niet goed zat, maar ja, wie ben ik?? Thuis raakte ik een beetje in paniek omdat de weeen ondertussen om de 3 min kwamen en ik bleef maar roepen 'als dit niets is kan ik het niet hoor!' VK gebeld en die stuurde ons als de donder naar het ziekenhuis. Twee ritjes in de auto met weeen was echt vreselijk. Ik had bij aankomst al 4.5 cm ontsluiting. Na een zeer korte periode in de verloskamer heb ik gewoon gezegt dat ik ging persen, het was meer een mededeling. Maar dat kon absoluut niet, dus weer die gyn erbij. Ja hoor, keurig 10 cm en kon m'n gang gaan. Was ook heel relax onder alles, beentjes strekken tussendoor etc. Maar omdat het de eerste was kon het niet zo snel gaan Heeft uiteindelijk van breken vliezen tot kind eruit was 5.5 uur geduurd. Ik had door dit debacle niet zo'n vertrouwen in de hele medische circus aan mijn bed en heb gewoon m'n eigen plan getrokken, en hun verteld wat ik ging doen. Ik voelde het zelf het beste.
Ik schrik echt als ik dit lees,hier hadden ze ook zoiets van het zal wel dat je persweeën hebt maar tot een uur daarvoor liep het al de hele dag erg langzaam (smoren 8u 2 cm en om half 1 nog steeds maar 3cm) dus dat vond ik niet raar,MAAR ze keek wel naar mijn ontsluiting toen ik dat aangaf en kwam ook meteen in actie.
Toen ik met 25.2weken op oudejaarsavond de vk belde om te zeggen dat ik me zorgen maakte om bloedverlies en een ontzettend onrustige buik, kreeg ik te horen dat ik vast gemeenschap had gehad en ik me geen zorgen moest maken. Nog een fijne avond verder... de volgende ochtend werd ik wakker in een plas bloed, toen kwam ze wel gauw...
Ik ben s'ochtends ingeleid en had rond etenstijd weeën maar volgens de verpleegkundige op de afdeling gaf de ctg geen weeën aan. Uiteindelijk naar een aparte kamer gebracht omdat ik zo onrustig was (vindt je het gek) en er was nauwelijks ontsluiting. Rond een uur of 23.30 kreeg ik een spuit in m'n been om te slapen en m'n man werd naar huis gestuurd.. "Vannacht zul je niet bevallen" werd er gezegd. Om 2.30 werd ik wakker omdat m'n vliezen braken,ik had toen 4 cm ontsluiting en 10 minuten later in de bevallingskamer had ik al 10 cm!! Om 3.53 is Roos geboren. Die uren durende weeënstorm was echt een hel, je kunt ze gewoonweg niet opvangen omdat de ene wee de andere direct opvolgt zonder een seconde pauze ertussen. Wat was ik blij dat het voorbij was, daarna nog 3 keer flauwgevallen..zo heftig was het.
Het gaat automatisch. Heb er wel een rotsvast vertrouwen in mijn Lichaam aan overgehouden. Als ik ooit nog een kind krijg mag de vk er passief bij zijn, ik kan het verder zelf allemaal wel.
Hey bolkje! Dat is een tijdje geleden dat ik je weer eens zie reageren. Moet om je verhaal lachen. Superfijn voor je dat je met 9 cm de traf af kwam lopen zo relaxed..
Ik kan alleen maar zeggen "wauw!" Ik ga dus gewoon goed naar mijn eigen lichaam luisteren en mijn intuïtie en me nergens zomaar weg laten sturen oid. Better safe than sorry. Wat erg dat sommige vk's/gyns gewoon niet luisteren! Schrik daar wel van hoor . Ik wist wel dat het gebeurde, maar zo vaaak?!