Hier ook zoiets.. Om 15:45 braken thuis mn vliezen. Man heeft de vk gebeld omdat het donker was van kleur. Zij was binnen 20 minuten hier en bevestigde dat onze man in het vruchtwater had gepoept. Op mn gemak nog gedoucht en toen naar het ziekenhuis. Hier was ik rond een uur of 18:00. In de auto waren de weeën een beetje begonnen maar nog niet heel extreem. Eenmaal in het zkh aangekomen wel. Aan de ctg en die registreerden ook dat ik al flinke weeën had. Mijn eigen vk was mee gegaan en de vk's van het ziekenhuis zaten in overleg. Die zouden na het overleg bij me komen kijken. Mijn eigen vk zei bij me te blijven tot het ziekenhuispersoneel terug was. Tot ik na een poosje zei dat ik het gevoel had te moeten poepen. Mn vk kon zich er niks bij voorstellen, ik was tenslotte net in het ziekenhuis. Tot ik uiteindelijk schreeuwde dat ik echt heel nodig moest poepen. Zij op het alarm knopje gedrukt omdat zij zelf niets meer mocht doen omdat ik overgedragen was. Geen respons. Daarna nog een keer op het alarm gedrukt en uiteindelijk kwam er een vk op dr dooie gemakje aangelopen - behoorlijk geïrriteerd blijkbaar. Ze toucheerde en ik bleek al 8 cm ontsluiting te hebben. Ze heeft meteen iedereen erbij gehaald, alles werd klaargelegd en voor ik het wist lag ik te persen. Dit ging helaas niet heel soepel omdat hij niet door de uitgang paste, maar uiteindelijk is na een flinke knip onze zoon geboren om 20:26. Volgens mij staat in de papieren dat ik er officieel zo'n 2 - 2,5 uur over gedaan heb. Mijn vk heeft nog wel een melding gemaakt van het laconieke reageren van de vk in het zkh.
Jeetje wat een verhalen, ik sta er echt van te kijken. Dan besef ik weer wat een fijne vk ik heb Bij de tweede belde m'n vriend haar op dat het begonnen was maar het was zondag en ze was aan het zwemmen met dr kinderen. Ze had het idee dat m'n weeën nog niet echt serieus genoeg waren maar reageerde super goed op de zenuwen van m'n vriend. Ze heeft haar kids het zwembad uitgeplukt en is even komen kijken. Bleek ik al op 5 a 6 cm te zitten. Uurtje later was de kleine man geboren
Woow , ik schrik er serieus wel van dat sommige VK's zo laks zijn! Ik moet zeggen dat we hier een vk hebben die echt straight to the point is en soms ook best bot kan overkomen maar als ik belde omdat ik het niet vertrouwde of bloed verloor kon ik meteen komen. Ik werd ingeleid , 2 dagen nadat mijn vliezen waren gebroken dus mijn eigen vk was hier niet bij maar daar namen ze me gelukkig ook heel serieus. Ik had aan het begin van de inleiding pas 1 cm, kreeg toen Gel, en 2 uur later begonnen de weeën .. toen de vk binnen kwam zei ze : ik zie aan je hoofd al hoe laat het is ! en vanaf dat moment kwamen ze om de zoveel tijd kijken. Uit eindelijk heb ik op advies een ruggenprik gekregen omdat de ontsluiting na 10 uur nog niks opgeschoten was. Uur nadat de ruggenprik zat kwamen ze toucheren, eerste de leerling vk en toen de andere. Hoor ik de leerling heel zachtjes fluisteren: '' het lijkt wel alsof ze ineens al 9 cm heeft ... '' , '' Nee dat kan niet '' zegt die andere. Zij voelt nog eens, en ja hoor omdat ik me eindelijk kon ontspannen gingen de cm heel snel !
Het was niet dat de vk me niet geloofde, maar toen ik haar om half vijf s nachts belde ivm weeen om de 4-5 minuten, omdat dat nu eenmaal in de instructies stond, vroeg ze of ik het zelf nodig vond dat ze al langs kwam - ik klonk nog heel relaxed. Nee hoor, zo voelde ik me ook nog, dus ik vond t best, ook al had ik geen enkele twijfel dat ik "bezig" was. Eind van de middag had haar collega op de controle geconstateerd dat mijn bloeddruk opliep en mijn buik zo gevoelig was, urine was goed dus ze maakte een afspraak voor over twee dagen, "maar het zou kunnen dat het niet nodig is", dus volgens mij stond ik al in de overdracht Tegen zevenen was ik niet meer in staat om zelf te bellen, en de vk kwam en voelde vier centimeter. Om 10 uur belde manlief dat t nu wel heel hevig werd en de vliezen zojuist gebroken waren (en bij elke wee had ik aan het einde een licht persend gevoel dat ik niet kon onderdrukken, maar dat had ik er nog niet eens bij verteld), om half elf kwam ze binnen en kon ik gelijk aan de bak, drie kwartier later was dochterlief er!
Hier wel wat anders.. qua pers weeën. Savonds om 22.00uur waren m'n vliezen gebroken, 23.00uur begonnen de weeën dus op naar het ziekenhuis. Daar geprobeerd de weeën op te vangen maar rond 5.00uur toch een ruggenprik gekregen. Smiddags om 13.00uur had ik 10 cm ontsluiting. Steeds vroeg de zuster of ik persdrang had. Ja ik had het gevoel dat ik moest poepen maar het moest zo voelen dat ik het niet meer op kon houden. Nou ik kan het normaal altijd makkelijk ophouden dus vond het meevallen. Dus maar wachten... en wachten.. Spelletjes doen op telefoon, WhatsApp en niet laten merken dat ik in het ziekenhuis was, beetje lezen.. Om 15.30 kwam de gynaecoloog met 2 zusters de kamer op stormen. De beugels werden uit het bed geklapt, mijn benen werden er ingelegd. 1 zuster drukte op mijn buik en de gynaecoloog bracht een vacuümpomp naar binnen en trok m'n zoontje eruit. En ik... ik lag daar met een tijdschrift helemaal overrompeld. Bleek het niet goed te gaan met m'n zoontje zijn hartslag. Hij huilde niet en werd meegenomen.. Hij herstelde zich gelukkig heel snel. Achteraf blijft het in m'n hoofd of ik niet gelijk had moeten persen toen ik om 13.00 volledige ontsluiting had..
Jups heb ik gehad! om kwart over 11 sávonds begonnen mijn weeën. Rond 01.00 belde mijn vriend de VK die gaf aan dat het waarschijnlijk geen weeen zijn omdat ik toch ook wel is last had van mijn buik etc. Drie kwartier later heb ik hem weer laten bellen toen kwam ze toch maar wel. en om 2 uur zei ze oh jee je hebt al 7 cm! we moeten opschieten naar het ziekenhuis
Belachelijk ik kon tijdens de persweeën nog praten en zelfs lachen... nou ik heb nu toch echt een kind in mijn armen. Raar hoe zo'n VK zo kan reageren. Niet iedereen is hetzelfde.
Hier ging ik vanaf de tweede wee ook direct naar een weeënstorm en na een half uur heeft mijn man de VK gebeld, die gewoon netjes kwam na weer een half uurtje. Toen 4/5 cm en ze belde naar het ziekenhuis dat we eraan kwamen. Die wilden eigenlijk niet dat we kwamen, want het was de eerste, maar de VK hield vol omdat het wel eens snel kon gaan. In 6 uur bevallen, waarvan 1 uur persen omdat ik geen persweeën had. Dus in dit geval een pluim voor het doorzettingsvermogen van de VK.
Hier smorgens nog controle gehad niets aan de hand. Reed terug op mijn scooter en toen begon het. Om 12 uur gebeld naar het ziekenhuis moest een uur wachten dus ik netjes gewacht. Kwam in het ziekenhuis aan mijn man was niet aanwezig want tja had al zolang oefen weeën. Aan de CTG maar die registreerde niets nou zei ik al joh ik voel ze echt en die band zit te hoog want ik voel de weeën lager maar geen gehoor. Mijn mams was mee en een vriendin en ik zat gewoon te huilen van shit ze geloven mij niet! Kwam er een heel lief vrouwtje en zei we gaan je toucheren om te kijken of je al wel wat ontsluiting hebt. Uiteindelijk mocht ik meteen blijven met 5 cm ontsluiting. Ik heb zelfs nog het breken van de vliezen tegengehouden omdat mijn man nog op zijn werk zat. Om half 5 mijn vliezen gebroken om 16:45 uur mijn man gebeld of hij klaar was met zijn presentatie en of hij dan wilde komen want hij zou vandaag papa worden. Om 18:15 uur was mijn man in het ziekenhuis heb hem eerst laten eten (lief he!) en daarna gevraagd of ik dan nu mocht bevallen want ik had alles tegengehouden. Om 21:00 uur volledige ontsluiting maar helaas vielen de persweeën weg en uiteindelijk om 22:30 uur de kleine man geboren met een knip en de vacuüm. Tijdens de bevalling is er mij ook (voor de grap) een baan aangeboden in het ziekenhuis om vrouwen te helpen puffen want schijnbaar deed ik dat zo goed Al met al heeft het van half 7 tot half 11 geduurd en pas vanaf 22:00 uur vond ik het niet meer grappig. Uiteindelijk was het dus maar goed dat dat lieve vrouwtje mij toucheerde anders was ik zo weer naar huis gestuurd!
Ik snap eigenlijk ook wel dat VK's het soms (wel vaak ) verkeerd inschatten. Elke vrouw reageert natuurlijk anders en er is geen echte time table voor. Ikzelf ben 2x ingeleid en bij beiden had ik bij vliezenbreken 2cm ontsluiting. Ik ben bij de eerste bevallen binnen 2.5 uur na het breken en bij de tweede binnen 1 uur en een kwartier En bij beiden geloofden de VK's en verpleegkundigen niet dat ik persweeen had omdat het zo snel was! Bij mijn oudste wilden ze eerst nog een ruggenprik zetten maar gelukkig had de anesthesioloog door dat ik persweeen had hahaha En bij mijn jongste zei de verpleegkundige dat ik loog dat ik persweeen had. Dus ik heb haar simpelweg gezegd dat ze het dan maar zelf moest weten maar dat ik nu ging persen. De VK kwam binnen racen, toucheerde en zei:" je hebt volledige ontsluiting!". Duh!! hihihihi
Heel herkenbaar! Ik heb ook twee dagen thuis rondgelopen en na twee nachten naar het ziekenhuis gegaan om te slapen. Onder invloed van de verdoving zette het opeens door. In totaal heeft het toch 71 uur geduurd...