Een klein scheurtje lijkt me nog altijd minder erg dan een knip... ik hoop dat echt niet mee te maken. Een totaalruptuur natuurlijk nog minder... de dames die al bevallen zijn (met knip): wanneer werd bij jullie besloten tot een knip? Op welk moment (tijdens het persen, toen het hoofdje stond, etc.)? En wat was de afweging? Duurde het te lang, kwam je baby'tje in nood? Zeiden ze ook: 'we gaan knippen'? Mijn nicht is bevallen en toen ze haar dochter op haar buik had, riep ze een beetje jolig: "en ik heb het helemaal zelf gedaan!" De gyn zei toen heel droog: "Ik heb wel een knip gezet hoor". Ze had het dus helemaal niet door, maar ik denk dat ik not amused zou zijn als ze niet van tevoren zeggen wat ze gaan doen (staat ook in mijn bevallingswensen).
ik heb op het einde van mijn tweede bevalling inderdaad weg moeten puffen ivm scheur/ knip. ging eigenlijk erg goed maar uiteindelijk toch wel gescheurd. wil wel graag denken dat het minder is door het wegpuffen maar of het ook zo is?? eerste bevalling heb ik een knip gehad, niet gevraagd aan mij om weg te puffen, moest gebeuren, alles natuurlijk om de kleine zo veilig mogelijk de bevalling te laten doorstaan... denk dat aangeven wel kan maar wat moet moet en zal dan ook gebeuren
bij mij was het omdat het hoofdje te lang op een plaats bleef, ze zeiden dat ze even gingen kijken of ze moesten knippen, en toen zag ik de schaar AAAH IIIEKKS. inderdaad niet fijn om te weten! heb geschreeuw om verdoving (in mijn hoofd heb ik werkelijk geschreeuwd!) maar manlief zei dat ik niets gezegt heb, uiteindelijk niets gevoled van de knip zelf gelukkig maar het geluid zal me altijd bijblijven BAH. zou echt aangeven dat je als er geknipt moet gaan worden dit NIET wilt weten, is echt neit prettig
Bij mn dochter zou ik het niet eens meer weten wanneer, kindje was sowieso al in nood en werd eruit geduwd en getrokken met de vaccuumpomp (denk dat ze daarvoor dus knippen?). Toen bleef ze ook nog vastzitten met haar schouder maar het meeste is echt helemaal aan me voorbij gegaan want was niet meer helder. Bij mn oudste zoontje tijdens het persen dat ze zeiden dat ze even een knip ging zetten, niks van gevoeld. Derde was een ks.
De reden voor de knip bij mij was omdat ze op een gegeven het hartje niet meer konden vinden en ik aardig uitgeput raakte. Heb het nog geprobeerd op de baarkruk. Op een gegeven moment heb ik op verzoek van de vk ook nog geperst op mijn zij, vraag me niet waarom maar dat lukte ook niet. Na 1,5uur persen met geen resultaat heeft ze besloten om een knip te zetten. Ik kreeg eerst een verdoving en daarna de knip wat met 3 hechtingen weer dicht was. Voordeel was dat ik het hoofdje niet voelde staan. Dat voelde ik met de 2de wel, au, au, au! Ondanks de knip en de hechtingen zat ik de volgende dag weer in een kleermakerszit.
Er zit wel een kern van waarheid in, in de zin van, op het moment dat het hoofdje staat moet je echt proberen goed te luisteren naar je VK en niet doorduwen, hoe lastig dat ook is . Bij mijn eerste ben ik geknipt omdat er een vacuum aan te pas moest komen, dan heb je niets meer te willen, de hartslag van mijn dochtertje dipte teveel dus dan moet er gewoon actie komen. Was dus ook niets aan te doen. Bij mijn tweede heeft het hoofdje geloof ik 2 persweeen gestaan, dat was echt niet fijn, maar daardoor en door een warm washandje tegen mijn onderkant kon de huid meerekken en ben ik niet gescheurd. Wat wel een wonder mag heten want mijn dochtertje was sterrenkijkertje+voorhoofdsligging dus de meest ongunstige positie die er maar is. De VK zei achteraf ook dat het echt heel bijzonder is dat ik niet was ingescheurd. Dus proberen goed te luisteren en als het even kan zullen ze er natuurlijk alles aan doen om te voorkomen dat je scheurt of dat ze moeten knippen maar als er haast geboden is moeten ze natuurlijk wel.
Trouwens ligt het niet meer aan je huid of je wel of niet inscheurt...? Sommige vrouwen hebben idd niks en ander wel...terwijl de hoofdjes even groot zijn
Bij mij waren de persweeen ook helemaal weg maar dat kwam door de adrenaline van de ambulancerit. Heb ook alles op eigen kracht moeten doen.
Bij mij was er gewoon te weinig ruimte, waardoor ze dacht dat ik zou uitscheuren. Ze heeft een kleine knip gezet tijdens een wee. Ik zag de schaar aankomen en heb mijn ogen maar snel dichtgedaan Overigens heb ik netjes geluisterd en alleen geperst wanneer ik mocht persen, de speciale massages en olietjes hebben hier niets geholpen Ik denk dat er ook een stukje mazzel om de hoek komt kijken.
ik ben bij beide bevallingen niet ingescheurd . alleen ene klein wondje wat echt miniscuul was thank god ! ben bang voor naalden dus hechtingen trek ik echt niet .. zit als te gillen als ik die spuit in mn dij krijg voor de placenta eruit te krijgen... hahahahhahaha
Ik ben van de eerste ook bevallen zonder scheurtjes of knippen. Vaak helpt het door (zo mogelijk) rustig te persen, zodat je huid tijd heeft om langzaam op te rekken. Ook helpt het als de vk een warme natte washand tegen je vagina aan drukt (ik beviel in bad dus dat was niet nodig). De vk ziet op een gegeven moment de huid helemaal wit trekken als het hoofdje staat en als je dan even kunt zuchten, kan dat net genoeg zijn voor de huid om niet te scheuren. Gewoon zo relaxt mogelijk bevallen, de vk snapt wel dat je liever geen hechtingen of scheuren wil
Ben wel gerust te lezen dat er niet meer 'zomaar' ingeknipt wordt. Er is grotendeels haast bij geboden. Ik ga hopelijk in bad bevallen (als het me nog aanstaat tegen die tijd), heb gehoord dat dat ook iets kan helpen in het oprekken van de huid.
Bij mij is het advies van die vk ook niet van toepassing. Ik ben diep vaginaal ingescheurd, dit begon al voordat het hoofdje stond. Verder ben ik van voren ingescheurd, plasbuis zat ook een scheurtje in en een schaamlip door midden. De uitdrijving was ook enorm snel, en ook hier had dochterlief een opgeslagen handje, dus hier viel niets aan te doen. Bij de tweede wilde ze preventief een knip zetten, maar heb dit geweigerd. Natuurlijk knippen als de nood aan de man is, gelukkig ging het heel soepel en had ik maar 2 hechtingen!
Ik heb goed geluisterd en tijdens het persen een warm washandje tegen me doos gehad van de dienst doende VK van het ziekenhuis, zei was zelf net bevallen en dit was haar erg goed bevallen. Het brandde amper toen het hoofdje stond, ze zei continu goed luisteren naar wat ik zeg, gedaan (wonderbaarlijk want was niet voor rede vatbaar) en was niet gescheurd of wat dan ook!
Klopt zei mijn verloskundige ook. Ik ben niet gescheurd en niet geknipt. Als zij zegt nu stoppen met persen moet je gewoon stoppen, ga je door dan is de kans groot dat je uitscheurd. Je moet je alleen op de verloskundige controleren en niet op andere dingen om je heen. Bij mijn zoontje zat de navelstreng meerdere keren om zijn nek, die heeft ze losgehaald toen hij nog gedeeltelijk in mij zat (afgenaveld in vulva) en zelfs toen ben ik niet gescheurd. Mijn vriend zat er bij maar ik zat zo naar de verloskundige te luisteren, als me vriend was weggelopen had ik het niet eens gemerkt.
(even ter inleiding: ik had geen persweeën, dus moest het zelf doen. En verder zat haar schoudertje vast bleek). Het hoofdje stond al een flinke tijd en ik kreeg het er door bovenstaande redenen niet doorheen. Het duurde op een gegeven moment te lang, waardoor ze besloten tot een knip. Normaal zetten ze hem tijdens persweeën en voel je het niet, maar ik wel omdat ik dus geen persweeën had, vond het naar en pijnlijk maar het is allemaal naar en pijnlijk en daarna kwam ze wel snel gelukkig
Bij mij hetzelfde als bij xxsuuzxx, ik was al ingescheurd voor het hoofdje stond. Valt volgens mij weinig tegen te doen. En ik kan me niet herinneren waarom ik nou eigenlijk ook nog ben geknipt, maar ik denk dat dat was om gecontroleerd meer ruimte te maken en de kans op een megascheur te vermijden. Mensen denken trouwens ook wel eens dat het vast gemakkelijk ging met zo'n klein meisje (2900 gram). Als ik dan vertel over scheuren en knippen is dat idee snel weg!
Ik voelde mijn persweeen niet enorm, ondanks dat ze heel sterk waren. Ik was doorgeleid met weeenopwekkers met niet vorderende ontsluiting, en had daarvoor een ruggeprik gehad. Die was op zich wel uitgewerkt, maar misschien dat het toch daardoor kwam. Ik heb precies op commando meegeperst, was in 6 minuten gepiept (erg fijn na een vrij lange ontsluiting) - geen knip, geen scheur, had een heel licht schaafwondje bij de binnenste schaamlippen. Misschien dat het zinvol advies is, maar ik heb maar 1 bevalling ervaren tot nu toe he?
Hier is er geknipt na 1,5 uur persen zonder persweeen. Kreeg haar de bocht niet door. Toen geknipt (wel verdoofd maar heb 'm wel iets gevoeld doordat ik er op lette) en met een hoop duwwerk is ze eruit gekomen. Knip was flink naar binnen verder gescheurd. Hopelijk deze keer zonder schade of een enkel scheurtje ofzo