Ik was bij de eerste op uitgescheurd bij mijn binnenste schaamlippen en bij de tweede heeft een andere verloskundige haar rustiger laten komen, dus op een gegeven moment even stoppen. Ikwas toen inderdaad niet uitgescheurd. Bij nummer 3 wel weer, maar die was er ook met 1 perswee en met weer een andere verloskundige. Dus hier heeft het wel uitgemaakt, maar of dit in alle gevallen zo is weet ik niet.
Hier hetzelfde verhaal vanwege dochter haar hartje.. (wel ook de vacuumpomp aangesloten maar die was niet meer nodig omdat de knip alleen al genoeg was om geboren te worden)
Ik lees wel veel vacuum bevallingen....ook hartslagjes die daalden.....komt toch erg vaak voor! Laten ze je toch te lang moeilijk doen tijdens een bevalling?
Hier hebben ze naar mijn idee niet snel genoeg gehandeld inderdaad.. veelte lang gewacht met ingrijpen.. vanaf 15 weken zwangerschap was hartslag van baby al heel erg laag of niet te vinden.. uiteindelijk met 38 weken ingeleid om 7 uur smorgens, en gelijk een meet-dingetje in dochter haar hoofd en meteen al te zien dat hij erg onregelmatig en langzaam ging, ondertussen de hele dag aan de lopende band echo's en om kwart voor 12 savonds besloten ze dat ik een spoed KS zou krijgen (ook omdat ontsluiting niet vorderde) maar toen bleek ik toch 10cm te hebben en kon ik persen maar hartslag ging steeds ver onder hetgeen wat nog 'mag' en besloten ze dat het veelte riskant werd en dus te knippen en de vacuumpomp aan te sluiten en toen perste ik nog 1x en was ze er en hoefte de pomp dus niet gebruikt te worden en kon onze dochter bijna meteen naar de hartbewaking.. Gelukkig is het goed afgelopen en heeft ze nu helemaal nergens meer last van! maar wat mij betreft hadden ze dus eerder mogen ingrijpen dmv spoed KS want dochter was kantje boord in mijn buik..
Nou bij mij heeft dat niet gewerkt hoor, het zal wel uitmaken met welke mate je uitscheurt, maar beide keren uitgescheurt.
Helaas hielp het bij mij niet. Als superman kwam onze kereltje op de wereld, dus was flink uitgescheurd. Maar het is zo. jammer dan. Heb er wel moois voor terug.
Het hangt denk ik ook enorm van de omstandigheden af, maar ik geloof wel dat als alles gewoon goed gaat dat je scheuren komt voorkomen door goed te luisteren naar zowel de vk als je eigen lichaam. Ik had steeds al persweeen maar ze wilden niet komen kijken omdat het "te snel" zou zijn. Toen ze eindelijk wilden kijken bleek dus zijn hoofdje al te staan en mocht ik meteen persen. Ik voelde alleen toen ik begon met persen dat het niet goed zou gaan als ik door zou drukken. Toen heb ik zelf ervoor gekozen om even niet verder te persen en het even zo te laten. Bij een volgende perswee heb ik weer geperst en toen voelde het beter en werd onze zoon geboren. Geen scheurtje of schrammetje ondanks dat hij een sterrenkijkertje was!
Hier een superwoman, dus ook flink gescheurd Helaas vind ik het herstel wel erg lang duren, nu is het nog steeds niet genezen.
Ik heb m'n persdrang ruim een uur moeten tegenhouden omdat m'n meisje nog niet voldoende was ingedaald. Uiteindelijk is ze met de vacuüm pomp gehaald, dan krijg je standaard een knip.
Ik heb gister heel goed geluisterd volgens de verloskundige, wel heel klein scheurtje. Ik ben zoooo blij dat ik nu niet geknipt ben vanwege de last die ik vorige kraamweek had.
Hier was het gewoon pech. 1e kindje, groot kindje, snelle ontsluiting. Dus mini kreeg nogal wat te verduren, had niet anders gekund dan zo. Een KS was nog geen optie, omdat het tot het persen niet zo heel raar ging. Pas bij het persen ging de hartslag dippen. Dat is ook wel normaal, alleen door de grootte van het kindje zou het anders te lang gaan duren..
Als ze nu eens wat meer echo`s maakte op het eind dan wisten ze wel al dat hij groot zou zijn of niet? Soms is het gewoon zo snap ik ..... maar ze grijpen vaak gewoon zo laat in denk ik
Maar geboortes van grote kindjes gaan vaak genoeg ook gewoon goed, ingrijpen is vaak helemaal niet nodig. Het heeft vaak niet alleen met grootte te maken, maar ook met de ligging en conditie van het kindje.
Ik heb met 37 weken nog een echo gehad. Hij was ook wel groot, maar nog net binnen de grenzen. Hij was niet ingedaald tot de bevalling, en als het ontsluiten langzamer was gegaan had het rustig kunnen meerekken. Nu ging ik in anderhalf uur van 4 naar 10cm. Dan gaat het echt te snel voor een eerste met een groot hoofd.. Was echt niks aan te doen. Gewoon pech, en niet te stoppen..
nee soms heb je gewoon pech dat het niet gaat zoals het zou moeten he.. Was hier ook wel hoor....2 sterrekijkers waren het....ook gewoon pech
helemaal juist onze mini was bijna 10 pond. Heb met 35 weken een echo gehad en toen zat ze op de p50, met 41 weken weer een echo, toen zat ze op een geschat gewicht van 8,5 pond. 2 dagen later bevallen en toen was ze dus bijna 10 pond. Uiteindelijk was het grootste probleem dat ze in aangezichtsligging lag en hoe goed ik ook luisterde, ik ben echt enorm ingeknipt. Tot aan mijn linkeroor geloof ik
In theorie klopt het wel. Ik begreep op cursus dat ze namelijk de doorbloeding in de gaten houden van je vagina. Zodra er geen doorbloeding is zou je dus even moeten wachten met persen omdat er dan geen rek meer in zit. En zodra de doorbloeding dan weer opgang komt zit er weer rek in en kun je verder persen. Nou word het voor mij de eerste, maar zelfs ik kan me voorstellen dat dit theoretisch ideaal klinkt alleen in de praktijk gewoon niet zo werkt hihi.
In theorie kan ik het me voorstellen, maar mijn ervaring is dat je soms gewoon niet in staat bent om het nog tegen te houden. De persweeën bij m'n dochter waren zo heftig dat ze kwam, ook zonder dat ik actief meeperste. Ben toen een klein beetje uitgescheurd doordat de navelstreng er tegelijk met haar hoofd uit kwam. Bij m'n eerste bevalling ging het veel geleidelijker, was ik in control en heb ik zelf zijn hoofd naar buiten geduwd. Dat voelde totaal anders dan de tweede (verschil was ook groot: ruim 1,5 uur versus krap 10 minuten persen). Bij de eerste heb ik 2 kleine schaafwondjes overgehouden, verder ongeschonden. Dus bij die bevalling klopte het wel.