Hoi allemaal, Ik moet gewoon even wat van me afschrijven want merk dat ik een hormoon chaos in mijn hoofd krijg.... Ik ben bijna 32 weken zwanger van een derde jongen. Ik kan niet wachten tot dat hij er is heb altijd graag 3 kids gewild. Maar de eerste weken van mijn zw was een HEL, mijn man stond er op dat het weg gehaald werd omdat iedereen er onder zou lijden voornamelijk onze oudste zoon van 6. En financieel zou het ook niet gaan. Mijn man wist van mijn 3e kinder wens en heeft ook nooit gezegd dat een 3e niet welkom zou zijn. De jongens vinden het helemaal leuk dat ze een broertje krijgen. Hebben allemaal mooie nieuwe spullen gekocht mooie kamer gemaakt, allemaal leuk. Maar toch voel ik vanuit mijn man dat deze baby niet gewenst is..... En dat doet pijn! Vooral wetend dat mijn man gewoon wilde dat het weghaald werd... Hij begon gisteren ook dat onze oudste zoon bang is dat hij niet meer zoveel knuffels krijgt als de baby er is. En mijn man zegt dat we problemen met de jongens krijgen als de baby er is. Mijn intensie is de jongens zoveel mogelijk erbij de betrekken als de baby er is (doe ik nu al). Ik heb ook zo iets, als de baby er is ik doe alles wel hij hoeft te baby niet te verzorgen......Hij wilde deze situatie en baby niet. Door alle negatieve gedachtes voel ik me nu een emotioneel wrak!
Wat heftig!!!! Wat erg voor je ongeboren kindje! Pff zou je man inpraten op je oudere kinderen? Volgens mij is het net hoe je dingen brengt aan kinderen hoe zij iets vinden. Onze oudste is bijna 5 en helemaal al into z'n zusje in m'n buik. Als iemand hem negatieve verhalen zou vertellen zou hij dat ook ws zo interpreteren. Maar hoe nu he .... Ik weet niet wat ik zou doen in jouw situatie, vreselijk! Maar onze aanloop is ook totaal anders.
Ik snap dat je jezelf rot voelt over deze situatie. Misschien zelfs wel schuldig tegenover je ongeboren kindje. Misschien draait je man wel bij zodra hij geboren is? Naar mijn idee maak of breek je de problemen zelf. Zoals jij al zegt, je andere jongens erbij betrekken, lijkt mij een goed idee. In tegenstelling tot wat je man zegt en alleen maar met ' modder gooit'.(Als hij zelf al zegt dat het een probleem gaat worden met jullie andere twee jongens, dan wordt dat probleem op voorhand al gecreëerd) Het is misschien wel een idee om eens een goed gesprek met hem aan te gaan over hoe hij het ziet, ook qua opvoeding. Het is natuurlijk ook niet eerlijk voor jullie 3e kindje, als papa raar of gemeen tegen hem doet. Iedergeval sterkte gewenst en ik hoop voor je dat je man een beetje bijdraait, zodra die kleine er is. Al die hormonen helpen je overigens nu ook niet
Ik voel me gewoon schuldig tegenover de baby.... En denk ik soms had ik er echt beter aan gedaan om deze zw niet zo ver te laten komen. Voor de baby en de andere kids... En dan denk ik nee, ze zullen alle 3 even veel liefde van mij gaan krijgen. Alleen moet er bijgeschaafd worden met bv de verjaardagen en sinterklaas dan ieder maar een cadeau minder, maar daar gaat het niet om. En bij mijn man wel, die vind dat ze alle 3 straks een ipad iphone nodig hebben, ik vind dat onzin!
Jammer dat je man, nadat hij aan het idee van n derde gewend was, dan nu opeens weer terugkrabbelt. Jij moet je echt niet schuldig voelen, dat mag je man doen. En ik ben het met jou eens, ze hoeven echt niet allemaal een eigen iPad of iPhone. Daarbij zou ik zeggen tegen de tijd dat ze dit bv voor school nodig hebben ze ervoor kunnen sparen! Maar zij zijn totaal niet materialistisch ingesteld dus kijk er al anders tegenaan.
Wat heftig en naar! Hij heeft het kindje zelf ook gecreëerd en kan niet verlangen dat jij abortus doet. Goed dat je hebt door gezet! Wat een moeilijke situatie voor jullie allebei. Ook voor je man, het is toch een grote impact als hij echt geen derde wilde en dit nu toch gebeurd. Weer in de luiers, slapeloze nachten... Ook al zorg jij er helemaal voor (maar ik hoop dat je man toch ook graag wat wil doen als het zover is), dan nog heeft het op hem ook veel invloed. Misschien helpt het door veel te praten en begrip te hebben voor elkaar. En inderdaad kinderen zien de nieuwe situatie maar net hoe je het brengt. Natuurlijk komen je andere kids niks te kort als er een derde heeft. Mannen kijken vaak naar het praktische en blijkbaar had hij het in zijn hoofd dat ze allebei een i pad krijgen en dat soort dingen. Klinkt alsof ik mijn eigen partner hoor praten en tijdje geleden. Ik wilde ook dolgraag een derde, mijn partner niet! En een derde is nu op komst. Door heel veel praten en mede omdat mijn partner denkt dat het voor hem minder erg is als er een derde komt dan voor mij als er geen derde komt. Klinkt misschien wat gek. En het liefst wil je allebei dat je even graag voor een kindje gaat, maar soms loopt het gewoon anders. Mijn partner zag ook als nadeel: onpraktisch, ze moeten allemaal op een sportclub, ed, alle kinderen een eigen kamer, en voor hem voegde een derde niet veel meer toe. Gelukkig kijkt hij nu ook uit naar onze derde en heeft hij het alleen maar over de leuke dingen van een derde, we vinden het allebei heel leuk voor de andere kinderen, vooral de oudste maakt het heel bewust mee en daar geniet hij nu al van. Het zijn vooral de slapeloze nachten waar hij naar op kijkt. Bij mij hielp het om met mijn partner de praktische nadelen te bespreken en een oplossing te zoeken. Misschien heeft hij ook gewoon nog tijd nodig en is hij inderdaad om als de baby er is. Voor jou wel balen, zo geniet je er zoveel minder van... Veel sterkte!!!!
jee, wat materialistisch om het te vertalen naar ipads/iphones, alsof dat het belangrijkste is in het leven. Wat een rotsituatie meid! En inederdaad, het zal toch niet zo zijn dat hij dan tegen die jongste anders zal doen?? In ieder geval mogen je oudste twee kids niet beïnvloedt worden met negatieve verhalen, dan worden de verhoudingen wel erg scheef binnen het gezin. en toen nr2 werd geboren kreeg de oudste toch ook al mee dat hij wat meer moet delen, dan kan een 3e er ook nog wel bij. Ik zou echt ff serieus gaan praten zodat het niet uitmond in een echt probleem...