Waarschijnlijk bang voor het onbekende gevoel/pijn, maar ook ben ik bang omdat de indalingsweeën die ik gehad heb ontzettend vervelend waren. Alles wat ik binnen had kwam er aan beide kanten weer uit, het was ontzettend vervelend. ik moet er niet aan denken dat ik de hele bevalling zo lig! wie heeft er ook ervaring met dit gevoel of met de pijnlijke indalingsweeen? Iemand tips voor me?
Ik denk dat iedereen dat wel heeft. Hoe dichter bij de bevalling hoe groter de spanning wordt. Zelfs al heb je al een kindje of meerdere kindjes. Elke bevalling is anders en you never know what to expect. Ik denk dat er niks anders op zit dan het gewoon over je heen te laten komen en mee te gaan met waar je voor komt te staan. Het loopt nooit zoals gepland. Het belangrijkste is duidelijk zijn bij je bevalling. Waar heb je behoeftte aan?
Heel cliché, maar: laat het volledig over je heen komen. Je hebt er zelf weinig controle over, ga mee in wat je voelt tijdens de bevalling en dan komt alles goed. Luister naar jezelf en je lichaam, geef aan je omgeving aan wat je wil (en ook wat je niet wil).
Heel herkenbaa hoor, ik was af en toe ook gewoon bang. Je weet niet echt wat je moet verwachten, maar dat het pijn gaat doen is duidelijk. (Op die paar lucky bastards na die beweren dat ze de bevalling heerlijk vonden. ) Verder. Tja, alle clichés zijn waar. Hoewel "Je bent de pijn zo weer vergeten." Dat klopt niet helemaal. Tenminste; ik weet nogwel dat het zeer deed. Maar ik durf nu wel echt te zeggen dat het de moeite meer dan waard was. Je kunt vooraf niet weten, voelen, begrijpen hoe verschrikkelijk veel je van je eigen kind zult gaan houden. En dat je die pijn er desnoods 3x voor over hebt. (Gelukkig hoeft het maar 1x, per kind.) Ik dacht voor de bevalling "Jaja, wat heb ik daaraan, pijn vergeten, moeite waard bla bla. Da's achteraf leuk, maar op dat moment doet het mooi wel zeer." En dat is ook zo. Maar je moet er 'even' doorheen. En dan mag je aan andere aanstaande moeders vertellen hoezeer het de moeite waard is. Enne: als het echt te erg wordt, kun je pijnstilling vragen. Houd er rekening mee dat ze je eerst een half uur aan de monitor hangen, voordat ze überhaupt een arts gaan bellen om te gaan overleggen over pijnstilling te geven. Vraag er dus wel op tijd om. (Ik heb er om gevraagd, tijdens het monitoren kreeg ik een weeënstorm. Toen het half uur voorbij was, had ik ineens zoveel ontsluiting dat verdoving niet meer de moeite was.) Achteraf vond ik het wel best, want nu mocht ik snel na de bevalling naar huis. Anders had ik een nacht in het ziekenhuis moeten blijven.
Hoi hoi, hier ook iemand waarvan de bevalling nu erg dichtbij komt! Mijn zoontje was met 37 weken al geboren dus ik loop nu al drie dagen verder dan toen. Vorige keer werd ik ingeleid en inderdaad heb ik de boel bij elkaar gespuugd van de pijn en uitgebreid op het toilet moeten zitten omdat het aan alle kanten er uit kwam. Bevallen is niet leuk,,nee het doet verrotte zeer!! Zelfs zo dat ik dacht 'hoe ben ik hier ooit aan begonnen!!!' en 'dit doe ik NOOOOIIIIT meer!' Maar goed, je vergeet niet hoe vervelend het was maar dat het écht de moeite waard is en dat het zelfs een héle mooie ervaring is, is écht waar!!! De eerste weeën vond ik te vergelijken met een voedselvergiftiging en wat daarna kwam kan ik niet beschrijven! Na de bevalling ben je zo trots en gelukkig!! Ik vind het de mooiste ervaring uit mijn leven! Koud watervrees heeft iedereen hoor! En iedere dame kan het! Laat t over je heen komen. Iedereen is anders, iedere bevalling is anders en je kan je niet voorbereiden! Wel handig is het om je wensen in een bevallingsplan te zetten! Relax, succes, rustig aan! Het komt goed!
Ik ben nu 29 weken en begin me ook al een beetje zorgen te maken. Met name omdat er in mijn familie allemaal moeizame bevallingen zijn met kunstverlossingen en keizersnedes. Dat maakt me bang dat het bij mij ook zo zal gaan (en dit is volgens de verloskundige ook niet ongegrond) maar ik probeer maar zo te denken: het moet er toch uit en ze zullen ingrijpen waar nodig. Ondanks dat blijft het wel eng en het is ook het onbekende he? Dat je niet weet wat je moet verwachten en zo... Ik heb door de familie geschiedenis ook besloten om in het zh te bevallen maar als je diep in mn hart kijit was ik liever thuis bevallen. Ik vind het ziekenhuis echt 3x niks en ben ook best bang dat ik daarna moet blijven maar ja, we zullen zien. Wil jij ook in het zh bevallen?
Maar als je dan in het ziekenhuis moet blijven, kun je daar beter al zijn dan vanuit huis nog naar het ziekenhuis toe moeten.. En bevallen is eng.. Of ja, eigenlijk de gedachte dat de bevalling eraan komt. Het is zoiets onwerkelijks. Bij mij staat de tweede bevalling voor de deur, maar de 'angst' is niet minder.. Gewoon omdat je niet weet wanneer het gaat gebeuren, hoe het gaat verlopen en of je er enigszins ongeschonden uitkomt. Daarnaast is er natuurlijk ook een bepaalde spanning hoe het met je kindje zal gaan. Maar goed, ik heb geen prettige bevalling gehad (wie wel?), het deed verrekte pijn (die ik me nu niet meer voor kan stellen), en ik ben er niet helemaal zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Maar.. Ik ben weer zwanger van de tweede, dus zo erg kan het allemaal niet zijn toch.. Mijn tips.. Accepteer de pijn, denk goed na over thuis-/ziekenhuisbevalling, pijnstilling. Volg een pufcursus of een voorlichtingsavond bij de vk of in het ziekenhuis. En maak je angst kenbaar bij je vk en je partner. En vooral ook je wensen mbt de bevalling. Als je aan het bevallen bent, vind je heel veel op dat moment wel prima. Je partner kan er dan voor zorgen dat er geen dingen gebeuren die jij niet wil (of juist wèl wil). Succes!
Ik weet nog goed dat ik de dag voordat ik ingeleid zou worden voor mijn eerste zei: "Ik kan dit niet! Dat gaat nooit passen! ze moet maar gewoon blijven zitten." Net als wat de anderen zeggen,het doet gewoon pijn. Maar het is het zo ontzettend waard. Na mijn eerste zei ik: Dit doe ik NOOOIT weer. maar een week later wist ik al zeker dat ik nog heel graag een kindje wilde. Dag voor de inleiding van mijn tweede: "oh mijn god,waar ben ik aan begonnen weer die weeën. Maar ik wist ook nog heel goed waar ik het voor deed. Tweede bevalling kon ik beter ontspannen en viel daardoor erg mee. En nu... nu vind ik het jammer dat ik het waarschijnlijk geen derde keer zal meemaken. Tja een mens zit raar in elkaar.
Ja bevallen doet zeer, is geen pretje maar ondanks de pijn toch genieten! Vooral het moment dat je kindje er uit komt en bij je word gelegd! Als het echt zo pijn doet, waarom beginnen vrouwen dan aan meerdere kinderen? Je vergeet het over het algemeen toch wel!
Bij Eva heb ik pijnlijke indalingsween gehad, wist haast niet meer hoe ik van de supermarkt naar huis moest komen... De pijn van de ontsluitingsweeen leek er wel op, alleen had ik in het begin meer rust tussendoor, dat had ik bij de indalingsweeen haast niet. Maar uiteindelijk deden de ontsluitingsween meer pijn en had ik op het laatst ook een weeenstorm en toen had ik wel even, waarom wilde ik een kind??? Maar toen Eva geboren was wist ik meteen dat ik graag snel nog een kindje wilde, ik vond het geweldig! Achteraf gezien (dan weet je ook hoe lang het duurde, ik vond het heel vervelend dat ik niet wist hoe lang het nog zou duren) vond ik het best meevallen. Maar toen ik zwanger was van Lisa kwam toch weer een beetje de angst voor de bevalling en ik had er gewoon geen zin in, was er niet aan toe, heb nooit het gevoel gehad dat ze nu wel mocht komen (bij Eva wel ivm heftige zwangerschapsjeuk). De bevalling heeft haast geen pijn gedaan en was heel relaxed, ik zat alleen weer telkens op de klok te kijken, had er gewoon niet zoveel zin in en bedacht me op dat moment dat ik niet zo moest zeuren, dus gaf me er maar aan over. Volgens mijn berekeningen zou ze er rond 13:00 zijn en ik had geluk, want ze was er opeens al om 11:00
Bevallen doet idd wel pijn, maar vond het overal het algemeen goed te hebben, ik denk dat het bij iedereen anders zal zijn en voelen. Laat je vooral niet bang maken door die horror verhalen. Ik ben zelf na 5 uur bevallen, weeënstorm, en vacuümpomp, maar toch kijk ik er heeel positief op terug en dacht gelijk, oow is dit het nou? Het viel mee echt 100 procent mee! De weeën deden pijn maar ik kan me ergere pijn voorstellen (het was trouwens mijn 1e kindje)
Ziekenhuis vond ik erg meevallen. Vond het een prettig idee dat ik in goede handen was en kon me daardoor ontspannen. Ik vond het zoooo mooi m te doen! Succes hihi
Ach ja, cliché cliché cliché, maar het is nu eenmaal zo: bevallen is verschrikkelijk en geweldig tegelijk. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad als tijdens mijn bevalling en TOCH kijk ik er met een heel fijn gevoel op terug. Dat eerste moment met dat warme babylijfje tegen je aan is zoooo heerlijk, en ook het voor het eerst weer even pijnvrij zijn geeft zo'n lekker gevoel, ik voelde me toen ultiem gelukkig. Maak je er vooral niet te druk om. Het doet pijn ja, maar de pijn is zo overheersend dat je daar helemaal niet zo bij stil staat. Je ondergaat het gewoon en de beloning is geweldig.
Hier komt de vierde bevalling in zicht en ook al weet je wat er komen gaat de angst is er niet minder om. Ik moet eerlijk zeggen dat de angst deze keer juist het grootst is, terwijl ik bij de derde zoiets had, als het net zo'n bevalling is als onze tweede dan is het een eitje, maar helaas was dat niet zo, al was het geen zware bevalling. Ik had gehoopt dat de angst hier weg zo trekken als de datum dichterbij zou komen, maar helaas is dit tot nu toe niet het geval. Zoals de andere al zeggen laat het over je heen komen, dat is het beste en er is nog nooit een kind blijven zitten en er zijna l zoveel vrouwen voor gegaan en die zijn het ook gelukt, dat hou ik me zelf ook voor.
ja het is ook zeker zo dat je noooit weet wat je te wachten staat bij een bevalling. ik laat het gewoon op me af komen, verder kan ik er niks aan voorbereiden. en waar ik behoefte aan heb.. hmm..geen idee denk ik, volgens mij weet ik dat op dat moment zelf pas.
zelf wil ik ook in het zh bevallen, stelt me toch net wat meer gerust. als er dan wat zou zijn kunnen ze er sneller bij zijn als dat ik thuis ben. vandaag liep ik langs de kraamafdeling en zag ik van die bakjes staan waarin de babytjes dan liggen wanneer ze pasgeboren zijn. verheugde me er helemaal op dat ik over een paar weken ook mijn babytje daar naast me heb liggen en ik gewoon genoeg begeleiding krijg met borstvoeden bvb. ik heb wat gelezen over frambozenblad capsules, het 'schijnt' je bevalling wat minder zwaar te KUNNEN maken. ik ga zo meteen eens kijken of ik die kan vinden. stelt mezelf dan nog wat meer op mijn gemak... ik ben ook zwanger geraakt nadat ik tarwekiemcapsules geslikt heb haha!
Op de vacuümpomp na heb ik het precies zo gehad! Ik ben thuis bevallen en vond dat heerlijk. Heb vooral rug weeen gehad en die kon ik beter hebben dan de buik weeen. Zoveel mogelijk ontspannen dat helpt erg goed. Ik heb tijdens de weeenstrom mijn weeen weg geschreeuwd en vond dat heerlijk!!! Ook toen ik mocht persen, wat heerlijk om die oer kracht te voelen en er in mee tegaan! Klinkt raar maar probeer er ook van te genieten!!
Misschien een tip(je): Ergens bij topic 'bevallen' staat een onderwerp over: 'bevallen is geweldig!' Of zoiets, als je er tegenop ziet moet je dat even lezen, degenen die daar gepost hebben hebben niet allemaal per se een makkelijke bevalling gehad maar laten de positieve kanten zien: daar kikker je van op.