Onbewust bevalling tegenhouden?

Hi! Ik denk dat het misschien een heel klein beetje effect heeft, maar een bevalling houd je echt niet tegen.

Even ter verduidelijking: bij de eerste zag uit naar de bevalling, maar vond m’n verlof heerlijk. Zij kwam onverwacht een week te vroeg.

Bij de tweede was ik vanaf 36 weken het compleet zat en ik bleef maar hopen dat hij eerder zou komen, maar helaas. Bleef tot 41w zitten. Wel was het zo dat het pas begon toen mijn man thuis was. Dus misschien onbewust een paar uur uitgesteld.

Nu bij de derde vind ik het ook wel lekker om verlof te hebben. 2 dagen in de week zijn de andere kinderen naar de opvang en heb ik het rijk alleen! Tot nu toe geen baby, maar ben benieuwd wanneer deze zich aandient.

Ik merk wel dat als ik voorweeën heb terwijl de kids thuis zijn, ik heel snel me op hun richt. Waardoor alles weer weg ebt. Maar ben er van overtuigd dat als het ‘the real deal’ is, dat het echt zal doorzetten.

En wat mijn vk er over zei: als je het echt tegen kon houden mentaal, werden er tijdens oorlogen en natuurrampen geen kinderen geboren. Zo lang dat gebeurt denk ik dat mijn ‘ik vind het wel lekker alleen thuis’ niet voldoende is om een bevalling tegen te houden!

 

Ik heb me altijd al afgevraagd hoe het zou zijn om te bevallen tijdens een natuurramp, vreselijk! Maar tegen de natuur kan je je niet verzetten... Niet tegen een ramp en ook niet tegen de bevalling. Ook niet onbewust. Ik ben nog nooit bevallen, maar dat lijkt mij zo. Wel kun je het jezelf moeilijker maken. Ik heb altijd begrepen, van zowel professionals als moeders, dat de bevalling verbeterd als je in je eigen coconnetje zit. Dus idd niet bezig bent met je omgeving maar helemaal naar binnen keert om het maar zo te zeggen. Makkelijker gezegd dan gedaan als je je zo rusteloos voelt.

Vervelend dat je verkouden bent. Zijn er momenten op de dag dat je kunt genieten? Als ik verkouden ben vind ik het heerlijk om super lang te douchen. Die stoom daar knap ik meteen van op. Ik denk dat het goed is voor je om je te focussen op die fijne momentjes, creëer ze voor jezelf en geef je er helemaal aan over.

Succes hoor!

 

Ik heb wel eens gelezen dat je weeën tegen kunt houden als je teveel adrenaline aan maakt (of zoiets), maar het proces van bevallen zelf kun je volgens mij niet tegen houden. Je baby geeft een stofje af waardoor je lichaam de bevalling in gang gaat zetten. Als je bij de 1e ook overtijd was is het trouwens nu ook niet gek dat je wat langer loopt.

 

Ik denk dat wat er in je hoofd gebeurt, wel degelijk invloed heeft op je bevalling. Bij de eerste beviel ik, heel stom, zodra we de hond hadden weggebracht naar mijn vader zodat ik wat meer rust zou hebben. Diezelfde nacht begonnen de weeën.
Ik zei altijd dat het me super vervelend leek om de vk uit bed te moeten bellen. Bij de tweede had ik overdag weeën, maar het zette maar niet door. 's Avonds stopten ze helemaal...en de volgende ochtend stipt 8.30 uur begon het weer en zette toen ook meteen onwijs door.
En de derde spande helemaal de kroon. Met 38 weken gingen de oudste twee voor de leuk bij oma logeren en spontaan ben ik die nacht bevallen (de eerste twee kindjes waren helemaal niet zo vroeg).
Dus ja, ik geloof wel dat als je daar gevoelig voor bent, het invloed heeft op het moment van bevallen.

 

Ze zeggen dat het wel van invloed kan zijn, maar ik had echt gewoon nog geen zin in de bevalling en was nog niet zo ver als bij de oudste (41 weken), maar toch begon met 40+4 de bevalling en voor ik het wist lag ze in mijn armen. Terwijl ik tijdens de bevalling telkens dacht pfff hoe lang nog (terwijl ik een hartstikke makkelijke bevalling had en pas om 7:30 doorhad dat ik aan het bevallen was en om 11:00 was ze geboren )

 

Ik denk ook dat dit kan.
1e dochter geboren met precies 38 weken. Toen ik hoogzwanger was van dochter 2 waren mijn ouders een maand op vakantie in het buitenland. Ze zouden op maandag terug komen, die dag zou ik 38 weken zijn. De week ervoor appte mn moeder dat ze toch voor het weekend terug kwamen, ze zouden donderdag gaan rijden en vrijdag loop vd middag thuis zijn.
Idd eind vd middag een berichtje dat ze thuis waren, hoe het was blabla. Ik appte dat alles rustig was en dat ik me wel schuldig zou voelen als ik nu bijvoorbeeld tot 42 wkn door zou lopen en hun dus voor niets eerder terug waren gekomen.
Nou ja die avond dus ook met totaal niets aan de hand naar bed gegaan om tegen half 3 wakker te worden met weeën, 37+5 was ik dus. Om 6u mn ouders gebeld of ze oudste dochter op konden halen omdat de bevalling was begonnen en ze dachten echt dat het een grapje was... Maar niets minder waar want om 8.50 is dochter 2 geboren!