Heeft iemand deze gezien? https://npo.nl/BV_101384725 Ik kom zelf niet uit een gebroken/samengesteld gezin en ik ben ook nog steeds getrouwd met de vader van mijn kind, maar ik moest toch wel een traantje wegpinken toen ik die kinderen in de documentaire hoorde vertellen. En wat een cijfers weer... 1 op de 3 gezinnen gaat uit elkaar en 2 op de 3 samengestelde gezinnen gaan uit elkaar. Heftig hoor. Nu is Zembla wel een kei in tranentrekkers maken, maar ik geloof best dat scheiden heel traumatisch is voor kinderen. Maar hoe is het voor kinderen als ouders bij elkaar blijven terwijl ze zeer ongelukkig zijn? Is dat niet minstens zo erg? Of leert het ze dat ruzie maken en het uitpraten er juist bij hoort? Leert het ze niet om door te zetten/de tering naar de nerig te zetten? "Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat" etc.? Ik mis in deze docu het gevolg van niet-scheiden. Is bij elkaar blijven in een ongelukkig huwelijk echt een alternatief voor scheiden? Weet iemand hier of daar een goed onderzoek naar is gedaan?
Geen idee of daat onderzoek naar gedaan is maar uit het voorbeeld van mijn ouders (samenblijven voor de kinderen) weet ik zelf op persoonlijk vlak dat zo'n huwelijk ook geen goed voorbeeld is. Ze zijn inmiddels alsnog gescheiden en doordat ze zo lang ongelukkig samen zijn geweest kunnen ze er heel slecht tegen als je het over de andere ouder hebt en door 1 deur samen is al helemaal geen optie. Verder denk ik dat mensen te snel samen gaan wonen/ trouwen en aan kinderen beginnen en dat ook weer erg snel uit elkaar gaan zodra er een hobbel in de weg zit. En dan moet je toch samen kunnen blijven werken in de opvoeding van je kinderen.en dat laatste lukt niet iedereen. Wat weer een druk op de kinderen legt.
Ja ik heb het toevallig gezien. Ik kom zelf ook uit een gebroken gezin. Mijn ouders waren al uit elkaar toen wij heel klein waren. Mijn vader was (is) alcoholist dus het ging niet. Toch heb ik warme herinneringen. Mijn ouders zijn altijd goed met elkaar omgegaan, we deden ook uitjes met z’n allen. We hebben vorige week vrijdag ook sinterklaas met z’n allen gevierd. Mijn broertje is van een andere man, hun zijn ook al heel lang niet meer samen maar ook hij heeft geen trauma. Er zijn natuurlijk altijd schrijnende verhalen, maar ik vond het ook wat generaliserend.
Ik kan er niet naar kijken, dit soort eenzijdige docu’s. Ik ben zelf een gescheiden moeder. Die scheiding heb ik echt van alles aan gedaan om die te voorkomen, over mn grenzen heen. Ik kon het niet meer. En de kinderen leden ook daar onder. De ruzies, mijn mentale staat en die van hun vader. Ik was oprecht van mening dat de kinderen ook beter af waren als wij uit elkaar gingen. En mijn oudste beaamt dat ook (de jongsten waren nog te klein om dat nog te weten). Dus zo een docu als dit kan ik niks mee. Ik heb mijn best gedaan. Ook na de scheiding tel ik vaak tot 30 om de relatie met vader goed te houden. Samen dingen doen wil ik niet, dat vader in mijn huis komt ook niet. Daarvoor is hij veel te vaak doelbewust over mijn grenzen heen gegaan. Ik voel me daar niet veilig bij. En het leidt steevast tot zijn claimerige gezeur dat we het weer moeten proberen samen (ondanks dat hij intussen samen woont). Waar ik het stik benauwd van krijg. Wat ik aan de andere kant wel zelf ook moeite mee heb. Is hoe snel sommige mensen na een scheiding weer in een nieuwe serieuze relatie springen. En die dan ook meteen aan de kinderen voorstellen etc. Maar iedereen heeft recht op persoonlijk geluk. Dat afwegen met het geluk van je kinderen is denk ik erg moeilijk. Mijn ex stelde zijn nieuwe vriendin al een paar dagen voor aan de kinderen. Drie maanden later gingen ze samen wonen. Ik had daar wel moeite mee. Maar goed, het enige wat ik daar aan zou kunnen doen, is het zelf anders aanpakken als ik een relatie zou krijgen.
He? Ik denk dat je inderdaad niet hebt gekeken. Het ging namelijk helemaal niet zozeer over de relatie van de biologische ouders, en er werd zeker geen oordeel gegeven over ouders die scheiden. Het onderwerp was juist de stappen daarna,wat als papa of mama weer een nieuwe liefde heeft. Hoe ouders daar mee omgaan, wat de rol van de kinderen is, hoe zij dit ervaren. Ik ben zelf ook gescheiden, maar voelde me geen moment aangesproken.