Mijn zoon van 1,5 kan in een paar seconden al vanaf de woonkamer buiten onze achtertuin staan. We moeten alles altijd heel goed dicht houden en afsluiten anders ben je hem zo kwijt. Als de grootouders in een kwartier tijd steeds de gedachte hadden dat Emile nog thuis was kan hij al heel ver gekomen zijn denk ik.
Brrrrr moet er niet aan denken.... Met een kwartier en een 2,5 jarige met "gewonnen vrijheid". G op die leeftijd was razendsnel en onvermoeibaar als ze een plan had. Die zou overigens ongetwijfeld bij een kippenhok/geitenhok hebben gezeten. Of bij een kast waar lekkers uit kon komen (diepvrieskist hier hebben we eentje met een slot, niet voor niks)
Hier rende dochter van 2 de kleedkamer uit bij de dansles van haar zus, zoefde zo de gang door, trapje af, door de openstaande deuren naar buiten, de straat op waar iemand haar gelukkig meteen optilde voor ze een drukkere weg oprende. Maar een ondernemende peuter kan denk ik heel snel een eind van huis zijn… in een bosrijk gebied ben je ook sneller buiten het zicht. En qua bv warmtecamera’s; ik dacht dat zoeken bij warme temperaturen sowieso lastiger is, maar als hij bv in water is gevallen, zie je ook al snel niks meer met zo’n camera… Een ongeluk lijkt mij aannemelijker dan iets opzettelijks, maar héél belangrijk natuurlijk dat ze alle opties open houden en ook huizen doorzoeken!
Het verhaal word vreemder. Er zou een familie reünie geweest zijn. En dus veel meer mensen dan opa en oma? Er worden voertuigen etc onderzocht van mensen die er aanwezig waren. Ik hoop dat het jongetje levend en in goede gezondheid gevonden word.
https://112vdg.nl/2023/07/12/emile-2-was-niet-alleen-bij-zijn-grootouders-mysterie-rond-franse-peuter-krijgt-nieuwe-plottwist/?fbclid=IwAR1bXtjJzgbcRJ3MwJ2fbZQmf5cMb9HhSkc6VDOO1GqCXz4AJr_IqPeR_E0
7 kilometer Wauw, best knap wel Of ik ben gewoon niks gewend dat kan ook! Hij is al zo lang weg, ik vrees voor het ergste... Echt bizar dat er gewoon geen enkel spoor meer van hem is vernomen. Ik zag net op het nieuws wel dat er iets van 1200 tips binnen waren gekomen maar dat het nog toe nergens naar heeft geleid.
Cb keek mij bij de oudste heel raar aan en daar snapte ik niks van. Hij was immers mijn referentiekader. Ik loop, fiets, step echt heel veel met ze. De jongste is nu net 3 en van de week heeft hij 7 km met mijn man gefietst, daar stond ik weer van te kijken. Zo’n kleintje heeft zich vreselijk moeten inspannen en dan vooral door het opletten en je aan de verkeersregels moeten houden en maar achter zijn vader aan moeten fietsen. Ik denk dus niet dat het onmogelijk of ondenkbaar is dat hij verder gelopen is dan het zoekgebied. ik krijg hier zo’n naar gevoel bij.
Jij wandelde met N. Echt heeeeeeeel veel toen hij kleiner was, stond altijd al versteld van dat uithoudingsvermogen van hem!!
Denk indd dat zo’n peuter best ver kan komen. Mijn jongste is bijna 2,5 en als ze een poging tot weglopen doet is dat rennend, en dan moet ik toch zelf ook op een gegeven moment een sprintje trekken. Die kleintjes kunnen best snel zijn! Ik hoop dat hij in goede gezondheid terug word gevonden!
Als ik lees, dat de peuter niet in dit gehucht woonde maar het goed kende denk ik....apart. Want een kind van twee en half kent natuurlijk nooit de weg in een gehucht waar hij niet woonde. Zelfs niet in een dorp waar het wel woont. Twee mensen die een peuter zien lopen zonder volwassenen in de buurt en niks doen, vind ik nog aparter. Peuters kunnen totaal geen gevaar inschatten en horen dus nooit alleen op straat te lopen. Ook niet even alleen gelaten te worden in een tuin of waar dan ook. Erg dat er mensen zijn die dit wel doen.
Ja, bijzonder dat het ineens de tuin uitliep. Moet niet kunnen. Hoop dat ze die mensen daar goed blijven ondervragen!!!
daar kan ik me nog wel iets in vinden, het gehucht bestaat uit 25 huizen. Wat zal dat zijn 1 straat, als ze die elke dag uitliepen om naar de speeltuin te gaan (ik roep maar wat) heeft zo een ukkie de omgeving snel in zich opgenomen.
Dat begrijp ik ook niet. Zo liep bij mij ook een keer een 2-jarige peuter voorbij onder het keukenraam en er kwamen maar geen volwassenen aan, dus ben op mijn sokken achter hem aan gegaan. Hij liep ook op zijn sokken en geen volwassene in de straat te zien. Dus heb hem bij de hand genomen (wat ik best even slikken vond, want begin van de eerste lockdown en was nog weinig bekend en ik wilde dat jochie niet ziekmaken (wat een tijden…)) en ben maar rustig aan teruggelopen en toen kwam gelukkig zijn moeder zoekend de hoek om. Was dat jochie via de voordeur ontsnapt, en al best snel een eind van huis. Moeder was in ieder geval erg dankbaar. Maar bij dit verhaal krijg ik dus wel een naar gevoel. Ik hoop maar dat hij gauw en gezond terecht is.
toen ik nog geen kinderen had was ik op zondagochtend heel vroeg een rondje lopen (ik denk dat ik net zwanger was ik weet niet waarom ik anders op zondag vroeg een rondje ging lopen ) en ineens zag ik een peuter op een loopfiets. Maar het was in een stad naast een drukke weg (dat moment minder druk maar toch) en we kwam maar geen volwassene in de buurt. Hij stopte wel netjes bij stoplichten enzo. Maar ik ben toen dus achter hem aan gelopen en gevraagd waar zijn ouders waren, waar hij woonde, maar hij wist dat niet. Gelukkig kwamen we uiteindelijk door een straat waar zijn moeder roepend rond liep. Was dat jochie gewoon de voordeur uitgegaan, loopfiets gepakt en gegaan terwijl zijn moeder dacht dat hij op de bank tv keek ik zou dus ook altijd als ze zo klein zijn mee gaan lopen of ze halen. Maar ik pak in speeltuinen ook huilende kinderen op als de ouders maar niet komen ( stuk of 2 keer brand) of ga met ze ouders zoeken. Zelfs dus toen ik zelf geen kinderen had dus echt puur op gevoel. Verbaasd me inderdaad dan ook dat degene die dat zag niet ingreep. Behalve als het jongetje daar vaker alleen liep? (Maar ja, 2,5 jarige alleen op straat regelmatig kan ik me ook niet voorstellen?)
Een klein dorpje waar wij woonden in Zeeland liepen 2.5/ 3 jarige vaker gewoon rond. Bij mij kon dit er dus ook echt gewoon niet in, ik zag overal gevaar in. Maar die ouders blijkbaar niet. Vaker een ouder broertje of zusje van 4/5 er bij. Dat je denkt.. je kunt daar de verantwoordelijkheid toch niet bij leggen.
Laatst in de efteling ik schatte hem ergens tussen de 3 en 5. Jongetje bij de draaimolen. Hij begon tegen me te praten en zei uiteindelijk "ja, ik weet niet waar iedereen is. Ik ging daar kijken maar oma was daar niet." Waren ook geen volwassenen in de buurt die erbij hoorde. Dus ik vroeg of hij op mij wilde wachten als de draaimolen klaar was want dan konden we samen zoeken. Maar toen kwam er een ouder meisje aangerend. Maximaal 8 jaar. "Waar was je nou, je bent al een kwartier weg!" geen ouders niks, nee een ander kindje die hem zocht. Heel apart.