Hoi, Zoals waarschijnlijk heel veel van jullie, vind ik het wachten op de eerste afspraak en echo zo lang duren! Er spookt van alles door mn hoofd, wat als t niet goed is, wat als ik 1 dezer dagen ga bloeden, wat als t hartje niet klopt. Ik maak mezelf helemaal onzeker. Vanochtend heb ik een echo gehad, de huisarts heeft me door gestuurd omdat ik ook medicijnen heb.Ik moest overleggen over waar ik onder controle moest. Ze wou ook even kijken hoe het er allemaal uitzag op dit moment en of ze al t één en ander kon zien. Tuurlijk hoop je dan op een kloppend hartje op t beeldscherm, voor een beetje geruststelling. Daar was t echter nog te klein voor. T was nu iets van 2,5 mm. Hoe ver ik precies ben kon ze ook niet zeggen. T zou ergens tussen de 4 en 5 week kunnen zijn. Denk ik. 13 november kan ik terecht bij de verloskundige, voor mn gevoel duurt dit nog wel en half jaar. Misschien lijkt dit wel een zeur berichtje... maar ik moest t even kwijt. Ik voel me er best wel onzeker over. Ik heb al een paar week lang best wel menstruatie achtige buikpijn, wat sinds gisteren aanzienlijk is afgenomen. Het is er nog wel, maar niet meer zo heftig. Is dit een goed teken? Misschien kunnen jullie me wat meer geruststellen...
Er zit helaas niets anders op dan wachten. Probeer wat afleiding te zoeken want zo maak je je helemaal gek. Stress is niet goed voor je lichaam. En als het misgaat dan kun je daar weinig aan doen ( klinkt wat cru maar bedoel het niet zo) Die menstruatie krampen had ik tot 10 weken. Er is een "verbouwing" van binnen gaande.
Ik herinner het me ook nog zo goed, en accchhhhhh wat duurden die wachtweken naar de eerste echo laaaaaaaaaaaaaannnnnnnnnnnggg. Ik dacht, als dat telkens zo'n strijd gaat zijn, dat wachten, dan gaat het nog een lange zwangerschap worden. Ik ben trouwens het toonvoorbeeld van ongeduld maar, geloof me, hoe verder de zwangerschap vordert, hoe sneller het allemaal lijkt te gaan! Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen! Net zoals ik op dit moment bvb niet denk dat ik ooit zal zeggen dat de zwangerschap voorbij gevlogen is. Wedden dat ik dit binnen 4 maanden wel zeg ? Dus euhm... Wachten en afleiding zoeken ^^ Die pijnen zijn normaal, naar mijn ervaring. Ik heb me altijd heel nuchter opgesteld. Zolang ik geen bloed zag, maakte ik me weinig zorgen. En ik ken redelijk wat dames die wél bloed gezien hebben, en waar alles ook OK was. Het blijft altijd spannend, want je wil natuurlijk weten of je kindje OK is! Mijn raad: ga van het positieve uit, de rest dat zie je dan wel weer mocht het zich voordoen. En vooral: genieten!
Ik herken je verhaal heel erg goed ik heb precies hetzelfde. ook ik kwam er vroeg achter dat ik een knalpositief had bij 4 weken. en heb ook extreme buikpijn gehad vooral linksonder, na een belletje na de verloskundige moest ik dit in de gaten houden omdat dit wel eens mijn blinde darm kon wezen en of een blaasontsteking. nu is het ook een stukker minder geworden en komt die pijn ook met vlagen. ik heb 2 nov mijn eerste echo en het duurt bij mij ook zo lang ben ook zo bang dat het weer een leeg vruchtzakje is. ik zit in 3 ploegen en werk dan ook gewoon door om afleiding te zoeken. alleen mijn ploegleider weet er van dat ik zwanger ben wegens vandaag een emotie dip
Ik heb vandaag de eerste echo gehad, en ruim 10 weken duurt inderdaad erg lang! Voordeel van wat langer wachten is dan weer dat mijn kindje nu 3,8 cm is en we al mooie hartactie hebben gezien! Hele mooie echo foto gekregen, en nu wachten tot de volgende echo is niet lang (2 weken combitest)
het duurt idd lang ik heb afgelopen vrijdag een echo gehad maar was alleen een lege vruchtzak te zien nu kan het dus 2 kanten op....maar moet afwachten tot de volgende echo op 2 november