Hallo, Ik wist niet zo goed waar ik mijn verhaal kwijt moest dus plaats ik het maar hier. Ik ben nu 29 weken zwanger, gisteren kwam mijn zus vertellen dat ze ook zwanger is van de 2de. Eigenlijk moet ik nu dus blij zijn maar dat ben ik totaal niet. Ik zit vol onbegrip, woede en verdriet. Mijn zus heeft vroeger op de PAAZ gelegen en dinsdsdien is zij altijd degene geweest die overal de aandacht naar zich toe weet te trekken. Vorig jaar zijn wegetrouwd en zelfs daar heeft ze alles aandacht naar haar toe getrokken. Als ik iets heb of mijn ouders heeft zij altijd wel weer iets wat de aandacht naar haar trekt. Ik was het met onze bruiloft al kotsbeu, toen ik vertelde dat ik zwanger was reageerde ze onverwachts heel positief. Nu kwam ze vertellen dat ze zwanger was en het enige dat ze weet is hoe een klap zij wel niet in het gezicht heeft gehad toen ik het aan de familie vertelde waar zij bij was...blah blah blah. Ons eerste kindje word verwacht in augustus en dat van haar in december. Ik zie de bui al hangen, ons kindje is dan 3 maanden dan word dat van haar geboren en alle aandacht en kraamvisite is weer voor haar! Ik kan dan ook niets dan alleen maar huilen, en dit heeft niet met mijn hormonen te maken. Ben ik nu heel egoistisch dat ik er zo over denk? sorry voor het lange verhaal, het lucht alleen al op dat ik mjin verhaal hier kwijt kan groetjes Dorianne
Meid, rustig aan. Jouw kindje wordt een stuk eerder geboren. Dan gaat echt alle aandacht wel naar jullie en jouw kindje toe hoor. Zo werkt dat gewoon bij geboortes. En na 3 maanden is het meeste kraambezoek al geweest en ben je het zelf misschien ook wel al spuugzat al dat bezoek. Ook ben je dan weer zo ongeveer aan het werk (als je een baan hebt, ik ken je situatie niet) en dan heb je echt andere dingen aan je hoofd dan je nog druk te maken over dit. Probeer het los te laten. Ik snap dat het ff een flinke domper is, maar probeer je eigen zwangerschap er niet door te laten verpesten. Zeker omdat het voor jullie de eerste is, blijft het gewoon super bijzonder. Voor haar is het de tweede, en het klinkt hard, maar mijn ervaring is (en ook van veel andere mama's van meerdere kids) dat dat toch door de buitenwacht alweer anders wordt bekeken.
Ben het met Vera eens. Probeer het los te laten, voor jezelf. Dit is het niet waard om je druk over te maken. Tja, de een krijgt nu eenmaal meer aandacht zowiezo dan de ander. Waarom moet je je daar druk om maken. lekker laten gaan en leidt je eigen leven. Jouw vrienden zijn niet haar vrienden toch? Jij krijgt straks een heerlijk kindje. Dat is het allerbelangrijkste en niet een aandachtvragende zus! Toch? Geniet er lekker van samen met je man/vriend en maak er wat van. Het is vaak moeilijk om los te komen van het gezin waar je uit komt maar toch is dat het beste wat je kan doen en hoort bij volwassen worden/zijn (ik ben bijna 40 en heb er vorig jaar ook mee geworsteld hoor) en het zal heel veel rust geven als je dat eenmaal lukt . Jouw leven is nu jouw zorg en niet hoe een ander het doet. Sterkte en probeer er wat leuks van te maken de komende tijd. Al dat verdriet en stress is ook niet goed voor je kindje. Hou je taai en wees sterk. Succes!
Ik begrijp het wel, ik heb ook mensen in mijn omgeving die de aandacht ook zo heerlijk naar zichzelf weten te trekken. Inmiddels laat ik dat maar los. Ik heb de aandacht van anderen niet nodig om van iets te genieten, dat kan ik zo ook wel. Uiteindelijk zijn wij als gezin veel stabieler door de rust die er bij ons is en bij die anderen niet. Daar gaan ze vanzelf een keer aan onderdoor. Ik probeer er dus boven te staan... Enneh jouw kindje heeft liever aandacht van jou en de papa dan van iemand anders hoor!
Wat vervelend voor je zeg. Kan me indenken dat je ervan baalt en dat je je aan de andere kant afvraagt of het niet erg is dat je zo denkt. Het is niet erg, maar maak het voor jezelf niet te zwaar. Want op die manier wordt jouw zwangerschap en geluksgevoel verpest. Ik weet niet hoe je relatie met je ouders of met haar buiten dit soort dingen is, maar misschien kun je er eens over praten. Of juist op de momenten dat ze de aandacht op eist ten koste van jou te zeggen: nu even niet. Misschien kun je het ook leuker maken door het samen te beleven, samen dingen kopen, voelen en doen? Of is dat veel te veel gevraagd? Als dat allemaal niet mogelijk is: neem een beetje afstand. Zorg dat je bij jezelf blijft en dat van je zwangerschap geniet. Je kunt het niet over doen!! Succes meid!
Ik snap het heel goed hoor. Als je altijd in de schaduw van iemand staat, wil je ook wel eens iets voor jezelf. Als dat dan zelfs met je eigen bruiloft niet lukt voor jouw gevoel, is dat flink balen. Nu is het dan ook nog zo dat je eigenlijk stiekem had gehoopt dat het eerste jaar van jouw kindje ook echt van jou zou zijn, en dan, om het maar even heel bot te zeggen, komt zij er weer achteraan. Niet leuk! :x Maar hoe dan ook, veranderen kun je het helaas niet. Dus probeer maar zoals de andere dames ook zeggen, toch gewoon van jullie eigen geluk te genieten en het links te laten liggen, jouw tijd komt wel. Succes meid en hou je haaks!
Bedankt voor al jullie snelle en lieve berichtjes. Ik snap dat ik er weinig aan kan veranderen en dat het zo is zoals het nu is. Ik heb zelf op het randje van een burn-out gezeten, dit heb ik overigens nooit aan ouders/zus vertelt omdat ik de aandacht niet hoef. Dit maakt het mijzelf wel steeds moeilijk. Ik praat er veel over dus daar zal het niet aan liggen. Ik heb ook geen goede band met mijn zuster, ik weet dat ze mijn zus is maar daar is ook alles mee gezegd. Ik kom er regelmatig maar zie het meer als een verplichting dan als leuk, dus dan speelt ook een rol. Ik probeer ook aan mezelf te denken, maar de drempel om er overheen te komen kost voor mij gewoon veel moeite...De mensen om mij heen zien een sterke, stoere en vrolijke meid maar ik heb een heel klein en gevoelig hartje bedankt voor jullie reacties
Meid, ik ben het met de meiden hierboven eens. Maar probeer niet te "leven" op andermans attentie/aandacht! Je hebt t straks toch druk genoeg met je kleine toch!!
Allereerst: leuk dat je in augustus bevalt: we zijn ongeveer evenlang zwanger! Een zomerkindje wordt vaak vrolijk en positief ervaren, dat je dat weet!!! Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zo voelt. Altijd in de schaduw van een (negatieve) aandachttrekkende zus staan en begrip op moeten brengen voor haar situatie is nogal een zware last...In een zwangerschap komen zulke dingen veel sterker en heftiger tot uiting. Egoistisch ben je niet, dat is zo'n logische gedachte maar hier speelt het gevoel een rol: te kort gedaan voelen, op de 2e plaats staan en niet kunnen genieten van jouw successen/mooie momenten omdat de aandacht toch weer uitgaat naar je zus, hoe dan ook! Dit soort gevoelens vind ik heel legitiem, voel je niet schuldig. helaas, je kan er (nu) niet veel aan doen dan blijven bij je eigen leven en je zwangerschap ten volste ervaren. Misschien is het een idee, als het je in de weg zit (want je moet veel huilen) om er met iemand over te praten. EEn goede vriendin, je ouders wellicht maar soms is een vreemde beter. Die staat er verder vanaf en bekritiseert niet snel. desnoods een professional. Ik kan zeggen dat in mijn zwangerschap hulp heel veel heeft geholpen en dan bedoel ik met iemand die daarvoor is: een psycholoog, therapeut. je kan dan een uur helemaal voor jezelf opeisen. dat is jouw uurtje en alle aandacht gaat alleen maar naar jou! wat een bevrijding!! denk er maar eens over na, want het ruimt lekker op en dat is beter voor jou en je kindje. Zo ga je ook rustiger je bevalling in en je moederschap!! Want gewoon gaan genieten is mooi, maar lukt niet iedereen...daar is soms iets meer voor nodig maar da's persoonlijk. Sterkte meid en maak het mooi voor jezelf, je partner en je kindje!!
Ik vind je niet egoistisch hoor, maar je moet je wel bedenken dat dit kindje niet voor de buitenwereld maar voor jullie is, en er dus lekker van genieten, het is heel erg zonde als je je nu de rest van de zwangerschap druk gaat maken dat na drie maanden de aandacht naar haar baby gaat. Geniet lekker van je eigen baby en maak je er niet al te druk om dat zij later ook nog een baby krijgt.