Wij hebben het zo: 1e kind, meisje, vernoemd naar moeder van vader. 2e kind, meisje, vernoemd naar moeder van moeder. 3e kind, jongen, vernoemd naar vader van moeder. 4e kind, jongen, vernoemd naar vader van vader. 5e kind, jongen, vernoemd naar opa van moeder. (Moederskant) 6e kind, jongen, vernoemd naar opa van vader (moederskant) en opa van moeder (vaderskant) 7e kind, jongen, vernoemd naar broer van vader. In onze familie zijn er veel vernoemd. We hebben zelf aardig wat broers en zussen. Man heeft 5 broers, 2 zussen. En ik 1 zus, 3 broers. Doordat zij ook allemaal zijn vernoemd, zijn onze kinderen indirect ook al vernoemd naar onze broers en zussen. Vooral bij onze zoons is dat het geval. Daardoor werd de puzzel steeds lastiger. Als je eenmaal hebt gekozen voor vernoemen, vind ik het het leukst om dat te blijven doen. Dus niet opeens een random naam omdat je nu niet meer vernoemd. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk. En mijn man wil absoluut geen zoon vernoemen naar een oma. Hem lijkt het vreselijk om als jongen te moeten zeggen: ik ben vernoemd naar mijn oma. Terwijl het zeker vroeger heel gebruikelijk was om jongensnamen te verbasteren naar een meisjesnaam...
Net wat je wil: Zoon 1 heet eigenvoornaam, vernoeming overgrootvader(vader van moeder van moeder), vernoeming-opa(vader van vader). Zoon 2 heet eigenvoornaam, vernoeming-opa (vader van moeder), vernoeming vader. Een combi van wat lekker bekte en wat vernoeming