kids zijn het idd niet verplicht! Ze doen het bij wie ze willen.. handje is wel verplicht in sommige situaties.
Kuddegedrag haha Nee ik denk dat jij met jouw schrijfstijl van de meest simpele onderwerpen een genot om te lezen kan maken!
Ik heb vorig jaar het voorstel gekregen om mijn verhaal op papier te zetten, omdat er weinig leesmateriaal is over dat onderwerp. Alleen is het zo emotioneel voor mij dat ik het niet vloeiend op papier kan zetten!
whahaha, wat grappig geschreven en hoe herkenbaar Soms ga ik mee met de sociale verplichting en soms niet, net hoe (ongemakkelijk) ik me voel. Kinderen hoeven hier niet verplicht een kusje te geven, daar heb ik nog nooit iets van begrepen en ik dwing mijn dochter ook echt nergens toe bij visite. Ik heb wel een aantal keer gehad dat de visite tegen mijn dochter zei: "krijg ik geen kusje?" dan zeg ik onmiddellijk "dat is hier niet verplicht". Soms geeft mijn dochter uit zichzelf dan een kusje, vaker niet.
Woehaha, ik vind het echt hilarisch wat jij hebt geschreven! Ik herken het gedeeltelijk wel hoor! Kusjes van kindjes krijgen vind ik ook niet altijd leuk. Vaak willen ze op je mond kussen of zien ze er niet al te proper uit. Als kindjes bij mij op bezoek zijn moeten ze eigenlijk altijd van hun mama een afscheidszoentje geven en dat vind ik zo geforceerd. Als ze het uit zichzelf doen of op een onverwacht moment, dan vind ik het wel lief. Maar als het is omdat 'het moet' hoeft het voor mij echt niet hoor! Als ik jarig ben dan krijg ik liever geen kussen van m'n vrienden of collega's. Ik geef hen ook altijd wel de hint als iemand anders jarig is dat ik geen kussen hoef op mijn verjaardag omdat ik dat niet zo leuk vind. Maar daar luisteren ze toch niet naar hoor. Of als er iemand in de pauze zegt: hé, Ellamalou is vandaag jarig! Dan zie je ze al aanstalten maken om op te staan en me 3 kussen te geven. maar dan zeg ik snel dat ze mogen blijven zitten en dat ik echt geen kussen hoef. Laten we zeggen dat dit dan voor de helft van de collega's werkt en de andere helft niet. Langs de andere kant ga ik de vrienden van mijn man spontaan kussen als ik ze tegenkom. Op de één of andere manier voelt het 'natuurlijker' dan het kussen met mijn vrienden. (ik weet niet hoe dit komt maar dat is gewoon zo, ik kus mijn eigen vrienden zelden! ) Het is een gewoonte in zijn vriendenkring, maar het stoort mij vreemd genoeg niet. (zijn dan ook vaak knappe gespierde binken haha Hij zou het eens moeten weten dat ik dit schrijf haha )
dat zou ik ook niet erg vinden.. tig x liever dat als opa met een draaimond .. en ondertussen even de schouders vasthouden van de gespierde mannen natuurlijk
Wat een mooi geschreven stuk. Ik herken me wel hierin. Persoonlijk houd ik er ook niet van als kinderen de hele ronde langsgaan voor een kusje (en is dat wel zo gezond?), ik zal nooit de kus van een kindje weigeren maar ik ben er echt geen fan van. Een van mijn nichtjes gaf van die 'plakzoenen' recht op je mond, en ik heb dat haar zo'n beetje afgeleerd door gewoon mijn wang naar haar toe te draaien. Nu kust ze me altijd op mijn wang. Ik zoen andere mensen ook nooit op hun mond, behalve mijn man. Mondkusjes zijn echt te intiem. Familie krijgt twee of drie kussen op de wang, vrienden ook. Buitenstaanders gewoon een stevige hand. Maar dat verplichte gezoen met nieuwjaar of met collega's, daar heb ik ook helemaal niets mee.
PB me maar ik ben benieuwd!! Ik schrijf zelf ook (had toen ook dat verhaal hier in de lounge alleen nog geen tijd gehad het goed af te ronden). Maar ik kan niet zoals jij zo 'grappig' schrijven! Dat lijkt me zo leuk. Het leest heel ongedwongen en makkelijk weg. Zou je echt iets mee moeten doen hoor!!!
mijn oudste wil al heeeel lang niet zoenen of gezoend worden. ze accepteerd mijn voorzichtige zeer droge bescheiden kusje 's avonds nog net, maar verder gebeurd het niet. En inmiddels weet iedereen dat het niet mag. hebben we wel erg voor moeten strijden bij sommige, maar als ze het niet wilt gebeurt het dus niet. klaar. en dus heb ik drie kinderren, een die absoluut niet zoent of gezoend word en twee die het dus alleen doen als ze het willen. En iedereen is inmiddels gewend. ik vind het eigenlijk wel goed voor ze dat ze leren waar hun grenzen liggen aangaande persoonlijk contact.
Je schrijft inderdaad supergoed! Doe er iets mee zou ik zeggen ! Maar je bent zeker niet de enige, aan de reacties te lezen. Met familie en vrienden heb ik er absoluut geen moeite mee, en ben ik wat dat betreft wel knuffelig. Maar echt onbekenden doe ik niet zo snel. En dan die verjaardagen! Mén! Wij zijn hier in NL echt zo uniek in, dat we IEDEREEN op een verjaardag persoonlijk moeten feliciteren. No way, alleen de jarige krijgt van mij drie zoenen en die hele huiskamer kan een zwaai krijgen, hihi. Vreselijk........ En wat kindjes betreft, snap ik je ook compleet. Het ligt er aan welk kindje, maar had een vriendin die zo gruwelijk irritant haar kindje aan het pushen was om verplicht kusjes te geven! Als ik haar ergens tegenkwam, zei ze tegen d'r kind, nou geeft tante L, eens een kusje. Tijdens zei ze het 4 x "Heeft tante L. al een kusje gehad????" En ja hoor, bij het weggaan nog een keer. Arm, arm kind. Kindje kon er niks aan doen natuurlijk, maar had ALTIJD een giga snotpegel onder het neusje, chronisch verkouden en het liep er uit. BAH. Als ik er nog aan denk..alleen al daarom ben ik blij dat ik met die griet geen contact meer heb. Maargoed, met mijn eigen kindjes ben ik supersupersuperknuffelig en die zoen en knuffel ik het liefst de hele dag door..ik ben op zich wel een knuffelig tiepje, maar inderdaad alleen met de mensen die dicht naast me staan.