Wat verdrietig! Wel heel erg fijn dat je die erkenning eens krijgt zeg, mag ook wel eens gezegd worden. Wij staan er hetzelfde in, klopy en inderdaad moet je het zien als "ze weten niet beter", maar toch vind ik het soms lastig hoor ( en dan ben ik ook nog wel iemand die zich maar weinig van anderen aantrekt). Commentaar is gewoon niet leuk. Succes verder!
Dank je wel. Het is ook lastig hoor, ik kan het prima zo zeggen van dat commentaar maar het voelt soms wel anders
Dat klopt hoor - mijn baas is ook zo'n figuur ''iedereen moet zelfstandig zijn volledig'' - maar ja hoe kan dat als je twee kinderen hebt die super intensieve zorg nodig hebben?
Onze dochter is beperkt voor haar 4e ging ze 1 dag naar gastouder 1 dag naar oma. Man werkte 4 dagen en ik 3.5. Maar toen werd ze 4 bso is geen optie dus ja toen werd het wel erg puzzelen. Nu werkt mijn man nog steeds 4 dagen. Ik 2 hele en 2 halve. 1 dag komt oma hier thuis om dochter in taxi te zetten en haar weer op te vangen. Als mijn moeder dit niet had willen doen had ik wel moeten stoppen met werken want minder dan 24 uur is bij ons op werk niet toegestaan. (Had dan wel iets kunnen zoeken voor vb 16 maar ja die banen liggen ook niet voor het oprapen) zoon gaat 1.5 dag naar gastouder. Huishouden is hier wel redelijk 50/50 verdeeld. Wat werkt werkt en daar richt je je leven dan ook op in
Ow interessant. Ik meende begrepen te hebben dat het landelijk was wat ik zei, maar niet dus. Snap wel dat ze in de grote steden de opties bieden zoals bij jou. Hebben ze meer mogelijkheden toe natuurlijk.
Hier een Belgische moeder die 2 halftijdse jobs combineert... Eentje in het onderwijs en dat is toch in mijn specifieke situatie echt niet gericht op halftijds werken... Ze zijn er nu over aan het nadenken om voorrang te geven aan voltijds werkende of 4/5de minimaal in die functie volgend schooljaar, nochtans is dat echt een vrouwen-sector, persoonlijk heb ik geen mannelijke collega in mijn directe team van 14 personen. Dus ja in België is voltijds werken als moeder meer de norm... Voor mij is dit geen probleem, ik heb de laatste jaren ondervonden dat ik een dag thuis zijn met de kinderen veel vermoeiender vind dan gaan werken, ik zou daarom geen tbm willen zijn... Maar voor mij heeft dit niets te maken met financiële onafhankelijkheid... Wel met mijn job, met de energie die ik daaruit haal, en de betere mama die ik ben als ik wel kan werken... Bij mij is dit ook vooral bepaald door de opvoeding die ik kreeg, mijn ouders werkten ook allebei fulltime, en toch vind ik echt dat ik een leuke jeugd heb gehad dus daarom vind ik het niet 'zielig' dat ze naar de opvang moeten... Ik ben enorme voorstander van bv 20 weken ouderschapsverlof vrij te verdelen tussen vader en moeder of moeder en moeder of vader en vader... Dat zou pas patroon doorbrekend zijn... Mijn man is thuis echt meer de verzorgende dan ik en zou dus eerder (emotioneel) tbv kunnen zijn indien nodig (bv bij een zorgbehoevend kind) Ik denk dus echt niet dat het ene beter is dan het andere... Het hangt echt af van gezin tot gezin... Van persoon tot persoon...
Ja, klopt. Kinderopvangbijdrage is in onze gemeente inkomensgebonden, en de 100 euro die ik noemde was de hoogste schaal. Wanneer je aan bepaalde voorwaarden voldoet, draagt de gemeente de kosten voor de opvang.
Als reactie op het eerste dikgedrukte deel: ik kan me zo voorstellen dat ze liever hebben dat er maar 1 vaste kracht voor de groep staat, om de continuiteit voor de kinderen te waarborgen en zo te vergroten dat ze zich eerder veilig voelen in een groep. Zelf zie ik echter ook nadelen aan maar 1 iemand op de groep hebben, als in dat als een kind geen goede klik met die ene leraar/lerares heeft, hij/zij helaas wel gewoon de rest van het schooljaar overweg moet kunnen met de leerkracht (en dat is natuurlijk in eerste instantie goed om dat aan te pakken, maar in sommige gevallen kan het ook meer kwaad dan goed doen). Maar dat is een ander verhaal... Als reactie op het tweede dikgedrukte deel: 100% mee eens!
Niet alle reacties gelezen. Ik heb er bewust voor gekozen veel te minderen in werk toen ik mn dochter kreeg. Denk inderdaad wel cultuur of hoe je opgevoed bent, wat de mensen in je nabije omgeving doen. Veel van van mijn familieleden/vrienden werken weinig; 1 max 3 dagen. In ons gezin is opvang regelen lastiger aangezien mijn man en ik beiden onregelmatige diensten draaien in de zorg. Voor ons is tegelijk werken lastig; stel beide een vroege dienst, dan dochter om 5.45u u smorgens al ergens onderbrengen. Beide een late dienst, dan 's avonds ergens om 23.30 ophalen. Natuurlijk zullen er vast flexibele gastouders zijn maar wij beginnen er gewoon niet aan. Ik heb gekozen voor een 0-uren contract en werk 1 a 1.5/2 diensten per week, om de diensten van mijn man heen. Dus als hij vroeg heeft ik evt laat. Als hij laat heeft ik vroeg tot 13.00 u of een hele dienst tot 15.30. Op die manier alleen in de middag een overlappend deel waarbij opvang nodig is, dochter gaat dan naar vriendin. Dit is meestal één middag per week nodig. Op t moment werk ik helemaal niet vanwege de zwangerschap, maar als baby er is wil ik weer 1 hele dienst en 1 halve gaan werken, en dan dus opnieuw 1 middag opvang nodig, dan komt een vd oma's thuis oppassen. Vind dat wel héél ideaal! Onze dochter willen we wel graag naar de peuterspeelzaal doen als ze 2.5 is, maar dan puur omdat me dat leuk lijkt voor haar. Ze is bijna alleen maar thuis en dat is wel lastiger met een heel ondernemend kind, ze verveeld zich sneller. Nu is ze vanwege mijn zwangerschap vaker onder bij anderen en speelt thuis ook weer beter. Kan me wel voorstellen dat een dagje opvang leuk kan zijn voor een kind: ander speelgoed/andere kindjes/andere activiteiten.
Interessante discussie! In mijn vakgebied (juridisch) is part-time niet gebruikelijk. Ik werk dan ook voltijds (40u, 5 dagen/week). Ik vertrek om 7.30 ´s ochtends en ben om 18.30 gemiddeld weer thuis. Ik ben dol op m´n werk en ik heb het echt nodig om mezelf daarin te ontwikkelen. We hebben vier kinderen en vanaf kleins af aan gaan ze naar de creche. Bij de eerste viel iedereen in m´n kennissen kring achterover, nu zijn ze eraan gewend. En m´n kinderen maken het goed. Mijn man werkt ook voltijds, dus de enige manier om alles te combineren (we kunnen niet op familie rekenen) was door hulp in te schakelen. We hebben dan ook een nanny en hulp bij de schoonmaak elke week. De nanny brengt en haalt de kinderen van school zodat ze niet naar de naschoolse opvang hoeven. Vriendinnen zeggen soms "jij hebt geluk met je nanny", maar ze gaat naar huis als wij thuiskomen, dus als we thuis zijn zorgen wij voor de kinderen. Ik doe ook nog vrij veel vrijwilligerswerk, dus ´s avonds heb ik regelmatig een vergadering of bijeenkomst. Ik probeer thuis absoluut geen werk meer te doen (dit was in het verleden anders en heb ik echt moeten leren), ik zal enkel nog een paar keer emails checken. Moe? Kapot soms, vaak zelfs. Maar ook blij dat alles loopt en werkt. En dat m´n kinderen goed meekomen op school. Waar ik echt moe van wordt zijn die weekeinden die soms echt vol zitten met feestjes, activiteiten en verplichtingen. Het liefst hangen we in het weekeind thuis samen rond of gaan we de natuur in. Ik heb geen oordeel over hoe andere mama´s hun leven inrichten. Dit is enkel de manier die voor ons werkt!
Mijn man en ik werken beide niet fulltime Hij 32 uur en ik 24 uur. Hij is op vrijdag vrij en dan werk ik de hele dag en de andere 4 dagen dan werk ik de ochtenden. Wij hebben 4 kinderen anders zou de opvang ook echt een duur geintje zijn en ik vind de balans zo ook het fijnste tussen werken en privé. Mijn man heeft zo ook een dag doordeweeks met ze en het dagelijkse ritme van naar school brengen en ophalen, vriendjes etc maakt hij dan ook mee.