Hallo dames, Ik wil weer eens wat van me afschrijven. Ik ben sinds okt 2017 gestopt met de pil. En tot nu is het nog niet gelukt. Ik mag niet klagen omdat het nog niet eens een jaar is. Ik heb het sinds twee maanden ook een beetje losgelaten, ik hou mijn ovulatie nog wel in de gaten. Maar echt oo symptomen letten en steeds testen voor mn nod doe ik niet meer. Het lukt me aardig omdat we nu druk bezig zijn met verhuizen, mn aandacht is niet meer gefocussed op zwanger worden. Nu dat dit aardig lukt begint opeens iedereen om me heen zwanger te worden! Ik sprak met een collega die me vertelde dat 5 van onze collega's in verwachting zijn. Ik werk voornamelijk met dames. Van 2 wist ik het al omdat hun het al bekend hadden gemaakt. Het komt dan zo hard bij me aan. Kom ik vrijdag middag thuis aan komt m'n buurvrouw net naar buiten, ook met een mooie ronde buik! Ik dacht echt neeee jij ook al! Juist hoe ik me et niet mee bezig probeer te houden komt dit zo allemaal op me af. Al die meiden aan het werk die over bevallingen en noem maar op praten ik er tussen in, vindt het leuk om mee te luisteren enz maar toch voelt het dan raar van binnen. Ik ben tenminste wel blij dat ze mij geen vragen stellen van: he Tess wanneer jij? Ik wilde dit even kwijt, je leest wel vaker dat alles alleen maar baby baby om je heen is als je zwanger wilt worden, hoe gaan jullie hier mee om?
Hee, wat jammer dat je nog niet zwanger bent. Ik ben zelf ook al lang bezig (zie onderschrift). Ik ben oprecht blij voor anderen als ze zwanger zijn en kan daar ook heel vrolijk van worden. Ik denk altijd maar dat als ik eenmaal zwanger ben, ik het ook leuk zou vinden als anderen blij voor mij zijn. En misschien ook bedenken dat, zelfs als je niemand zou zien die zwanger is, maakt dat jou nog niet ineens zwanger dus aan jouw situatie verandert het niets. Hoop voor je dat je snel zwanger bent!
Ik begrijp het wel. Het maakt mij inderdaad niet sneller zwanger, maar ik kan er niets aan doen dat het me jaloers maakt. (Wat ik overigens vreselijk vind van mezelf, maar soit)
Heel herkenbaar. Wij zijn net in ronde 9 beland. Mijn kinderwens voor een 3e heb ik al veel langer, zeker wel 3 a 4 jaar. Heel wat zwangerschappen, baby’s voorbij zien komen. Toen mijn man vorig jaar eindelijk zo ver was zijn we direct begonnen. Ik zat aan medicatie waar ik meteen mee ben gestopt en de pil de deur uit. Hele mooie plannen gemaakt maar helaas staan we 10 maanden verder nog steeds met negatieve testen. Elke maand vind ik het weer een beetje moeilijker worden om door te gaan. Mijn gevoelens worden telkens sterker. Nu antwoord op je vraag, hoe ga je daarmee om? Ik heb alle baby dingen op Facebook uit gezet. Ik praat veel met mijn vriendin die zelf ook lang heeft moeten proberen om zwanger te raken. Ze begrijpt me heel goed en het doet mij goed te weten dat ik niet alleen ben. Ik geef toe aan het verdriet als het weer niet gelukt is en probeer oprecht blij te zijn voor een ander. Tis heel lastig en voel me veel alleen in deze ‘zwanger worden wereld’ Over een tijdje zal ook jullie wachten beloond worden en dan heb je alle mooie momenten nog voor je en de allerjongste baby van iedereen die voor jou zwanger is geraakt. Mocht je willen kletsen mag je me altijd een pb sturen!
Heel begrijpelijk meid, het is gewoon confronterend en het doet ook pijn. Vooral omdat je het zelf zo graag wil, maar geef het nog wat tijd. Ken het gevoel maar al te goed en natuurlijk gun je het iedereen van harte, maar dat neemt niet weg dat het je enorm kan raken. Op een gegeven moment stond ik zelfs te huilen wanneer ik mama's met hun baby's of kinderen in de supermarkt zag. Toen ik te horen kreeg dat men nicht zwanger was heb ik haar ook meteen vrolijk en leuk opgebeld om haar te feliciteren, maar toen ik de hoorn inlegde barstte ik al gauw in tranen uit. Waarom was het bij haar meteen raak en waarom moest ik er zoveel moeite voor doen en pijn voor doorstaan zonder maar enige zekerheid te hebben dat het zelfs ooit wel zou lukken. Ik vond het zo oneerlijk, want ik wilde het ook zo graag. Ondanks alles is het ons toch gegund geweest en ik denk dat we er daarom ook dubbel zo hard van genieten en het koesteren. Ik hoop voor jou hetzelfde en dat je snel zwanger mag zijn. En voel je vooral niet schuldig, er over praten zal je juist helpen!
Praten is denk ik heel goed in deze situatie. Ook als het een goede vriendin of bekende is die vertelt dat ze zwanger is en je bent er eerlijk over, denk ik dat ook zij daar begrip voor hebben. Uiteraard ben je blij voor ze, maar ik denk dat ze het ook begrijpen als je aangeeft dat je het er wel moeilijk mee hebt en het je soms verdrietig kan maken. Eerlijkheid en openheid werkt dan vaak ook goed. Veel sterkte en succes!
Precies zoals ik me voel! Super herkenbaar. Ik was wel snel zwanger maar dat ging helaas mis en ik ben super jaloers op iedereen die wel zwanger is (die tegelijk met mij zwanger werden). Voelt super verkeerd om jaloers te zijn, maar ik voel het toch.