Hoi meiden, Ik merk dat ik me de laatste tijd steeds vaker irriteer en onzeker wordt over de opmerkingen van mensen uit mijn omgeving. Mijn zoontje en ik hebben een moeizame start gehad. Ik heb een zwangerschapsvergiftiging gehad en ben met 33 weken en 5 dagen opgenomen in het ziekenhuis. Quinn is met 36 weken geboren en deed het verder goed. Na 2 weken ziekenhuisopname mocht hij naar huis. Na een aantal weken begon hij echt heel veel te huilen, hij bleek het KISS-syndroom te hebben en na behandeling bij een osteopaat en fysio doet mijn ventje het nu hartstikke goed. Hij heeft wel veel temperament en laat goed merken wanneer hij het ergens niet mee eens is (heeft ie niet van een vreemde pap en mam hebben ook tamelijk veel temperament ) Om een voorbeeld te geven heeft hij de eerste vier maanden erg veel gehuild en kon hij echt krijsen in de kinderwagen zodra die stil stond, later omdat hij gewoon niet wilde liggen. Hij heeft menige krijssessies gegeven als ik met hem ging wandelen en hij er geen zin meer in had etc. Eerlijk is eerlijk, dit laat je als moeder niet koud. Ik werd daar erg zenuwachtig van en schaamde me wel eens als mensen me aan het kijken waren (je ken t dat wel he?) Nu heb ik echt een duidelijke structuur met hem waardoor hij het goed doet en ik vind dit ook prettig. De laatste tijd zijn er nogal wat verjaardagen geweest van familieleden en die zijn allemaal om 20.00 uur savonds. Ik vind het fijn dat mijn kleine man in zijn eigen bedje slaapt dus vaak bleef mijn vriend thuis en ging ik alleen. Dit werd niet op prijs gesteld. Waarom nam ik hem niet mee en liet hem in een campingbedje op een slaapkamer slapen? Nou allereerst omdat dit voor mij niet goed voelt. Vaak is er toch veel lawaai, vreemde omgeving en ik denk sowieso niet dat mijn mannetje ook maar een oogje dicht doet en ik constant boven bij hem moeten zitten omdat hij van slag is. Het voelt gewoon niet goed voor mij. Nu hebben mijn zus en broer ook kleine kinderen van 5 maanden en 2 maanden. Mijn zus is heel makkelijk in dat soort dingen en heeft toevallig ook nog een heel rustig kindje. Ze legt hem overigens niet in bed maar laat m gewoon in de maxi cosi zitten en wiebelt hem in slaap. Persoonlijk vind ik dit erg zielig maarja iedereen moet doen wat goed voelt. Vooral van haar krijg ik heel veel kritiek. Ik moet maar es wat flexibeler worden anders kom ik nergens meer etc. Dat vind ik dus echt onzin. Voor mij is 20.00 uur baby bedtijd (die van mij haalt 19.00-19.30 uur meestal net) en regel ik liever een oppas aan huis zodat mijn vriend en ik samen kunnen gaan. Sorry voor mijn lange verhaal, zijn er nog meiden die dit herkennen en ook "ouderwets"zijn?? groetjes
Nee, herkennen doe ik het niet, maar ik ben wel van mening dat je moet doen waar jij je goed bij voelt. Met de kanttekening dat het natuurlijk helemaal geen kwaad kan om eens te kijken hoe het gaat als je hem wel meeneemt naar een verjaardag. Ik maak uit je verhaal op dat jij denkt dat dat niks gaat worden, maar het eigenlijk nog nooit geprobeerd hebt. Wij zijn heel makkelijk daarin, we nemen Ayla gewoon mee en als het een keer niet werkt, dan pakken we onze zooi in en gaan we lekker naar huis. Maar vaak gaat ze uiteindelijk wel lekker slapen, al is het wat later dan als ze gewoon thuis naar bed gaat. Op het begin van de avond vindt ze het veel te gezellig om te gaan slapen en blijft ze er vaak wat langer bij zitten. Rond 21.00/21.30 krijgt ze dan nog een flesje en dan is ze zo gaar dat ze echt wel lekker gaat slapen.
Ik heb een dochter van bijna 4 maanden en ook zij heeft zo haar eigen ritme. 7 uur is hier bedtijd en anders dan haar eigen bedje (of het bedje bij oma op bijna 200 km afstand) pikt ze niets. dus hier in de avonden geen gezamenlijke uitjes, er is altijd een van ons tweeen die thuis blijft. Ik heb me daar in de eerste weken aan gestoord. Nu laat het me echt koud wat er gezegd wordt.... gevolg is wel nu dat ik diegene ben die thuis blijft omdat ik ook echt geen zin heb in het gezeur van anderen. ben ik toch ergens en wordt er wat over gezegd dan heb ik mijn antwoord wel klaar: iedereen doet het op zijn manier en dit is de mijne
Herkenbaar verhaal; hier ook PE, kindje te vroeg, kiss, veel huilen, snel overprikkeld etc. Maar sinds wanneer is dat ouderwets!? Je doet het juist goed om je prikkelbare kindje niet bloot te stellen aan al die drukte en vreemde situaties! Kijk; als je een makkelijk kind hebt is het wellicht anders. Hier houden we het slapen nog steeds rustig en eigenlijk altijd thuis in het eigen bed, behalve af en toe bij opa en oma, maar ik zet echt niet overal een campingbed neer, dan zijn de rapen gaar!
Ja zo denk ik er inmiddels ook over. Mensen mogen hun eigen mening hebben maar hoeven niet te pas en te onpas opmerkingen te blijven maken. Ik heb dan altijd het gevoel dat ik me moet gaan verdedigen. Ik sta zeker open voor veranderingen en wil het zeker (nog) een keer gaan proberen maar niet omdat andere mensen dit van mij verwachten. Ieder kind is anders en die van ons heeft toevallig veel temperament en pikt heel veel dingen niet.
Ik herken het in die zin, dat wij ook zo met onze dochter omgingen de eerste maanden na haar geboorte. Ook doordat ze een huilbaby was en we merkten dat ze goed reageerde op de R's. Dus wij deden het net zo als jullie. Alleen het verschil is,dat wij weinig commentaar kregen. Dat zal vast gekomen zijn, doordat ik direct reageerde op kritische opmerkingen "ons kind, onze opvoeding". Ook trok ik me niets aan van die opmerkingen. Vooral niet als je steeds meer verbetering ziet door de aanpak. Ene oor in, andere er weer uit. Zoals jullie doen is het goed. Ieder mens maakt eigen keuzes en ieder kind is weer anders. Probeer een dikke huid te kweken. Succes!
Een keer wat proberen kan natuurlijk nooit kwaad. Misschien gaat het wel hartstikke goed. Maar idd, je moet het echt niet doen omdat een ander dat van je verwacht. En jezelf verdedigen...niet meer doen. Mensen die constant opmerkingen maken over deze situatie zien dat toch als een soort vorm van gelijk hebben ofzo als jij je constant gaat verdedigen. Zeg in het vervolg gewoon dat je het er niet over wilt hebben en dat je het vervelend begint te vinden dat zij zich er constant mee bemoeien. Gewoon afkappen die hap, irritante lui.
@ doradiego Je hebt gelijk ik moet proberen om een dikke huid te kweken, ben helaas ook nog supergevoelig als het mijn kind en opvoeding betreft. Ik heb mijn mondje altijd bij me maar als mensen opmerkingen maken sla ik op een of andere manier dicht en dan zeg ik maar niets of mompel ik wat. Stom he?
Meid maak je er niet druk om. Je moet je zelf ook niet gaan verdedigen tegenover een ander, is nergens voor nodig. Ieder kindje is anders. ik heb ook een heel makkelijk kindje dat oevral slaap en overal mee naar toe gaat, maar dat doe ik ook alleen omdat ie het overal wel prima vindt. Als dat niet het geval was geweest en hij snel overprikkeld zou zijn geraakt of wat dan ook dn zou ik denk ik hetzelfde als jij gedaan hebben door de kleine thuis te laten en oppas of 1 van de 2 thuis blijven.
Laten kletsen! Ik krijg van m'n schoonouders ook standaard de opmerking dat het toch niet nodig is om de 19uur en 23uur fles boven te geven. Dat kan toch ook gezellig waar iedereen bijzit? Nee, dat doe ik liever niet. Ik ben gezegend met twee makkelijke meiden, maar slaaptijd is slaaptijd. En dan is de fles op de slaapkamer met een klein lichtje aan, niet in de woonkamer waar iedereen ook nog eens boven die kleine gaat hangen. Gewoon doen wat voor jou en je kindje goed voelt!
ik vind ook dat je moet doen wat voor jou goed voelt maar ik kan de onzekerheid heel erg begrijpen. heb ik dus ook, iedereen vindt dat je t anders moet doen en zou je ernaar luisteren heeft je kind bij elk huis een totaal andere opvoeding! ik word er altijd helemaal gek van hoe mn schoonfamilie verschilt van mijn familie. de een zegt "je kan m ook nooit s laten huilen he?!" en de ander "aaaahhh hij huilt pak je m niet?!" je eigen ding doen hoe moeilijk ook en t verdedigen doe ik ook nog elke keer hoor met tekst en uitleg en nog net geen bijlages met onderzoeksresultaten ik denk wel dat proberen geen kwaad kan misschien en denk ook dat als t wel goed gaat en je kindje eraan went dat ie soms ergens anders slaapt dit in de toekomst ook makkelijker zal zijn. maar dan meer voor jezelf gaat t niet is t een bevrestiging voor jezelf dat je goed bezig bent en lukt t wel is t fijn dat je makkelijker weg kan toch? wat je ook kunt doen is vragen of je eens eerder mag komen? dus om 19:00 uur zodat je ook bij een ander je eigen bedritme kunt doen en de kleine al slaapt voor de ergste drukte? (eigen nachtlampje ook mee enzo) is t misschien makkelijker en fijner voor je ventje
van dat ergens anders slapen herken ik niet, maar mijn dochter is van begin af aan niet anders gewend en die is daar heel makkelijk in. Maar als jij het niet ziet zitten moet je het zeker niet doen, als je het wel doet, kan ik je nu al vertellen dat je kindje toch niet gaat slapen, die voelt dat aan hoor. Zo is er altijd wel wat hoor, ik ben volgens mn hele omgeving een zeikerd en ouderwets omdat onze dochter (2 jaar en 3 maanden) nog nooit gelogeerd heeft. En dat ik altijd naar haar toe ga als ze jengelt of huilt in bed. Hoe vaak ik al niet gehoord heb: "ach laat ze even lekker janken, dan leert ze het wel hoor."
Ik snap het wel hoor, en herken het weer in andere dingen. Als moeder moet je je vaak verdedigen of je mening goed kunnen vertellen, anders word je bestempeld als raar of onzeker. Ik zou eens even lekker een sneer terug geven en laten weten dat jij een goede moeder bent, want dat ben je! Voor kinderen is flexibiliteit van ouders helemaal niet altijd goed, en je hebt het beste met je kindje voor!
ik heb hier dezelfde situatie gehad met betrekking tot het ergens anders slapen dan.. hadden een groot familiefeest van mijn schoonouders en er werd gelijk geroepen we hebben een campingbedje hoor!! ik duidelijkaangegeven dat ik het niet wil hebben watn ze slaapt niet in een ander bedje dan die van haar eigen, hebben toen de wagenbak meegenomen n die fungeerde als bedje voor onze meid.. alles ging prima goed gedronken en geslapen in de wagenbak toen naar huis en in haar eigen bedje ging redelijk na een klein flesje vervolgens hebben wel werkelijkwaar elk uur met haar gezeten omdat ze niet kon slapen!! dus hier gebeurt het echt niet meer ondanks dat we een "makkelijk" kindje hebben... we hebben het geprobeerd en het werkte niet dus ik ga het niet nog een keer proberen.. dat word niet begrepen in mij schoonfamilie WANT ze MOET er toch aan wennen!!!! waarom??? omdat ze toch ook bij opa en oma gaat logeren!! njah dat bepaal ikzelf wel al met al doen waar jij je goed bij voelt, probeer het een keer dan weet je hoe de kleine er op reageert..
Oh ja, ik ben wat 's avonds slapen betreft aardig van de rust en regelmaat, dat werkt hier het best. Heb goede slapers verder en dat houd ik graag zo. Gesleep met campingbedjes en ze daar halverwege de avond weer uithalen, in de auto, uit de auto, weer in hun eigen bed resulteerde alleen in een hoop gejank en daar heb ik geen zin in. Was ook eens ergens op bezoek toen mijn zoontje ziek was, die vonden het ook onzin dat we naar huis gingen. Ja jammer dan, ik ga niet met een kind wat totaal niet lekker is en alleen maar huilt daar blijven om hun te plezieren, in zo'n geval is hij toch het liefst in zijn vertrouwde omgeving. Ieder zijn ding, maar mij hoeven ze niets te vertellen, dikke pech, wij doen het op onze manier. Bovendien heb ik er helemaal geen moeite mee, als een ander dat wel heeft, is dat zijn/haar probleem.
Ik herken t ook wel. Een vriendin van me heeft een heel makkelijk kind en vind dat t ook allemaal maar moet kunnen. Onze dochter is niet zo'n hele makkelijke baby en dan is t gewoon anders. Ik zou dus idd ook niet haar daar in een campingbedje stoppen en dan 's nachts er weer uithalen om naar huis te gaan. Ze slaapt hier eigenlijk alleen thuis of bij mijn ouders.
Ik herken het wel. Mijn zoontje is al vanaf zijn geboorte heeeel gevoelig en prikkelbaar (is met 36wkn6dgn geboren) en ook at hij vanaf het begin heeel erg slecht. Ik had dus met de k.a afgesproken een goed ritme/regelmaat aan te houden en alles zo rustig mogelijk. Hij sliep gelukkig heel veel dus dat was het probleem niet. Maar als ik bijv zei dat iets te druk was en mn schoonmoeder toch doordramde dat iets wel kon, dan had ik ook zoiets van verdorie ik ben zn moeder en weet echt wel wat goed voor hem is! En uiteindelijk kreeg ik dan gelijk want dan was hij alsnog van slag s avonds. Ook ik ben van mening dat een kindje s avonds gewoon in bed hoort en niet van hot naar her gesleept moet worden. Maar goed, als je een kind hebt wat rustig is en gewoon overal kan slapen is het een ander verhaal. De enige bij wie ik alles wat makkelijker toe laat is bij mn ouders, omdat zij een kinder/babykamer hebben met een ledikantje (en gewoon bedje) waar mn zoontje dus gewoon altijd kan slapen. Met verjaardagen gaan wij meestal s middags of een andere dag omdat wij het ongezellig vinden om alleen te gaan. Meeste van onze vrienden vinden dit geen probleem en vaak wel gezellig omdat ze ons zoontje dan ook weer zien! Gewoon doen waar jij/jullie je goed bij voelen. Jij kent je kindje het beste en weet het beste wat hij/zij kan hebben. Dat jouw zus makkelijke kinderen heeft is heel fijn voor haar, maar betekend niet dat elk kind zo is.
Ook hier een moeizame start met kiss en gaandeweg bleek er eczeem, KMA en oorontstekingen te spelen. Altijd veel thuis gebleven met Thirza, omdat die buiten de deur gewoon niet slaapt. Hier zelfs niet de optie van een oppas, want de meeste dingen waar we 's avonds weg voor zouden moeten, moeten we al weg voordat de dame goed en wel op bed ligt en dat gaat niet met een vreemde. Ook hier dus gewoon strak rust en regelmaat. Ze heeft het nodig, helaas voor ons af en toe. Als het allemaal gemakkelijker zou zijn gegaan en ze overal wel zou slapen, zou ik 'r vaker meenemen met campingbedje, maar ook dan nog steeds niet maar bij elke verjaardag... Vind dat je zus wel gemakkelijk praten heeft, die gaat er nog wel achter komen. Juist beneden de 6 maanden ging het ook hier allemaal nog wel! Daarna werd het pas moeilijker. Dus zeg dat maar lekker tegen je zus, als ze weer zo moeilijk doet Nouja, eigenlijk niet, Ik vind dat ze er werkelijk waar geen bal mee te maken heeft hoe jullie dat doen. Kom op zeg, jij zit toch ook niet steeds: laat dat kind toch in eigen bedje slapen/zo lang in de MC mag helemaal niet/enz enz? Ze moet gewoon d'r mond houden....
Ja, ik herken het. En ik zweer ook bij zijn eigen bedje. Helaas hebben mijn broer en zus besloten om aan de andere kant van het land te gaan wonen en zullen we dus af en toe wel moeten. En dat is al een ramp op zich, want die kleine van ons houdt ook niet van autorijden, kun je nagaan hoe gezellig een rit van 2,5 tot 3 uur is. (maar dan gaat het nog over overdag en over zijn middagtukje) Maar verjaardagen hier in de buurt gaan we of overdag, of 1 van beide gaat niet. Gelukkig wordt daar hier niet over gezeurd en wordt het gewoon geaccepteerd. En anders ene oor in en andere weer uit. Hier ging het helemaal niet makkelijk toen hij nog zo klein was. Raakte volkomen overprikkeld en dan was het krijsen 's avonds als hij naar bed moest. Daar hadden mijn man en ik ook geen zin in, was je de halve nacht bezig met de kleine weer rustig te krijgen. Dus dat hebben we ook maar gauw gelaten voor wat het was. Rust en regelmaat heeft hij gewoon nodig. En dat er overdag eens wat verschuift, oke, dat lukt aardig. Maar het avondritueel is erg belangrijk voor hem.
Hey, ik heb wel een "makkelijk" kind, maar ik vind dat mijn kind gewoon om 19.00 in bed moet liggen. Ze is dan moe en wil zelf naar boven om te slapen. Bij bijzondere gelegenheden slaapt ze wel een groot deel van de avond op het bezoekadres in het campingbedje, maar dat is eens in de paar maanden. Het wakker maken om naar huis te gaan vind ik erg sneu. Als baby ging ze wel vaker mee 's avonds maar dan kreeg ze nog een fles om 23.00. Dus dan werd ze toch nog wakker en konden we dan terug naar huis, da's wat anders dan wakker maken. Kortom, ik vind het niet ouderwets, een kind hoort vanaf een bepaalde tijd in bed en thuis slapen ze 't best. En een ander moet respect hebben voor jouw manieren, ongeacht of je een "makkelijk" of prikkelbaar kindje hebt!